با رقصیدن میتوان انرژی از اطراف خود کسب کنیم بخشی از انواع رقص ها را برای شما نمایش میدهیم تاریخ رقص ایرانی رقص عارفانه از متاخرترین رقص هاي آیینی ایرانی ست که قدمتی بیش از هزار سال دارد در دوره آخرین مغول ها و نواب ها، رقص به یک « لذت نفسانی » و کار غیر اخلاقی تبدیل شد که توسط روسپیها انجام میشد. بعداً با پیوند یافتن رقص با فعالیت هاي غیراخلاقی و فاحشگی، قوانین انگلستان اجرای عمومی رقص را ممنوع کرد.
عده بسیاری این قانون را مورد انتقاد قرار دادند. در سال ۱۹۴۷ هند آزادی خود را به دست آورد و این احساس بوجود آمد که رقص میتواند دوباره به قبل با شکوه خود باز گردد. گونه هاي کلاسیک و تفاوتهاي منطقه اي بار دیگر آشکار شدند، مشخصات قبیلهاي مورد احترام واقع گشتند و با ترکیب این دو با نبوغ افراد ماهر این حرفه و نوآوری هاي جدید، رقص چهره جدیدی به خود گرفت.
به گزارش تالاب:رقص به انواع رقص ها و آلبوم حرکات موزونی گفته می شود که در بستر فرهنگ، تاریخ و ادبیات ایران زمین پرورش و توسعه یافته هست.
تاریخ رقص ایرانی تا هزاران سال پیش از میلاد مسیح امتداد مییابد. یافته هاي باستان شناسی در مناطق گوناگون ایران گویای وجود و اشاعه رقص بعنوان یک آیین اجتماعی در سرتاسر امپراتوری ایران باستان هست.
آیین میترا یا مهر پرستی که در بستر جغرافیایی ایران بوجود آمد شامل عادات و آیینهاي بود که همراه با رقص اجرا میشدهاند. گزنفون تاریخنگار یونانی به اهمیت رقص در دربار هخامنشی اشاره کرده هست. تا زمان فروپاشی شاهنشاهی ساسانی و استیلای اعراب بر ایران، رقص یک پدیدهٔ پذیرفته شدهٔ اجتماعی و بخشی جدائیناپذیر از فرهنگ ایران محسوب میشد.
رقص آئینی، رقص معاصر، رقص فولکلر یا رقص سنتی و یا رقص ملی، رقص با شمشیر، سیستان، رقص سیستانی، رقص آذربایجانی، رقص تاجیک، رقص گرجی، رقص ایرانی، رقص کردی، رقص عربی، رقص هندی، فولکلوریکو، رقص لری، رقص بندری، رقص شمالی یا گیلانی، رقص بلوچی، رقص اسپانیایی، فلامنکو، رقص بالروم، چاچا، سالسا، تانگو، دیسکو، پازا دبله، رقص آئینی، سماع، رقص هاي شیطان در سریلانکا، رقص عربی، چیفتتلی، رقص عربی قبیله اي آمریکایی، رقص قبیله اي آمیخته، رقص مصری
بر گرفته از انواع رقص هاي مدرن و معاصر بین المللی، بدون هیچ گونه محدودیت تکنیکی و عموماً با تم و موضوعات مرتبط به تاریخ، سیاست و وضعیت اجتماعی ایران، اینگونه از رقص از اوائل اولین سال هاي هزاره جدید میلادی در بین کوشندگان رقص ایرانی درون مرزی و برون مرزی متداول شده هست. رقص معاصر ایرانی معمولاً به صورت چندرسانه اي و در ترکیب با تاتر و یا گونه هاي دیگر هنرهای نمایشی اجراء می شود. افشین غفاریان مشابه اي از این کوشندگان هست.
تاریخ رقص ایرانی تا هزاران سال پیش از میلاد مسیح امتداد مییابد
از قدیمی ترین انواع رقص هاي ایرانی رقص آیینی هست که در برگیرنده آلبوم حرکات موزونی هست که در چهارچوب ادای یک سنت و یا آیین و عموما بصورت گروهی اجراء می شود. رقص آئینی انعکاس حالات درونی و یا عرفانی هست. شواهد تاریخی تعداد زیادی از جمله نقاشی هاي روی صخره ها، دیواره هاي غار ها و سفال هاي باستانی حفاری شده نمایانگر وجود رقص آئینی در سرتاسر فلات ایران و از دیر باز هست.
رقص عارفانه از متاخرترین رقص هاي آیینی ایرانی ست که قدمتی بیش از هزار سال دارد. از زمان پیدایش اندیشه هاي صوفیانه و عارفانه در ایران، از رقص بعنوان آئینی برای به خلسه رفتن، در خود فرو شدن و یا آن چنان که پیروان این راه ذکر می کنند، برای نزدیکتر شدن به عوالم بالا و آفریدگار بهرهگیری شده هست. سابقه هزار ساله آیین صوفیگری در ایران همۀ وقت همراه با ذکر ممتد یک واژه و یا تکرار یک حرکت بصورت رقص و همراه با موسیقی بوده هست. شناخته شده ترین عارف ایرانی جلال الدین محمد بلخی مشهور به مولوی و مولانا هست که رقص سماع او و رهروانش همچنان بعد از هشت قرن زنده و در اقصی نقاط جهان بعنوان مشابه اي از رقص آئینی شناخته شده هست.
رقص عربی که در غرب به رقص شکم و یا اورینتال شهرت دارد، رقصی عموماً ویژهٔ زنان هست. شاید اطلاق نام رقص شکم به این نوع رقص عمده بامسمی نباشد چرا که در این نوع رقص بیشتر قسمت هاي بدن به کار گرفته شده و مهم ترین حرکت هاي این رقص، حرکت هاي باسن هست.
تاریخ ظهور و محل بومی رقص عربی نامشخص هست . مستنداتی که به این نوع رقص اشاره کرده اند بیشتر به دو قرن جدید مربوط می شود. عده اي آن را رقص زنان کولی و رقاصه هاي خاص در دربار شاهان صفوی و عده اي آن را به دربار پادشاهان عثمانی در مصر مربوط کرده اند. در حرام سراهای دوره صفوی نیز سوگلی ها و رقاصه هاي ویژه اندرونی حرام سرا وجود داشته هست.
تصویری از زنان در حال رقص شرقی در کاخ چهل ستون وجود داشته تعدادی از انها را پاک کرده اند ولی یک عکس از انها باقیمانده هست. رقص شرقی با حرکات سر و دستها و با پوشش کامل و با حرکات پریشان کردن و چرخش موی بوده هست. رقص نیمه لخت شرقی یا عربی امروزی سابقه کمتر از یک قرن دارد. معمولاً اینگونه رقص ها تنها برای زنان کنیز و کولی و اسیر مجاز بوده و سایر زنان مسلمان در جهان اسلام چنین رقصی نداشته اند.
در سده اول قبل از میلاد در هند، تعداد زیادی از متون رسمی با این نگرش نوشته میشدند که قوانین مدیریت اجتماعی، زندگی خصوصی، نظام زبانی، مبادلات مالی عمومی، سیاست داخلی، فنون شعر و فنون اجرای نمایش را تدوین کنند. « ناتیاشاسترای » باراتا مونی اولین متن موجود درمورد رقص هست.
رقص عربی که در غرب به رقص شکم و یا اورینتال شهرت دارد، رقصی عموماً ویژهٔ زنان هست
فلامنکو «به اسپانیایی: Flamenco» سبکی از آواز، موسیقی و رقص اسپانیایی هست. این نوع موسیقی تحت تاثیر سبکها و فرهنگ هاي گوناگون به شکل امروزی درآمده هست و می توان گفت که بیشترین تاثیر خود را از کولیهاي اسپانیا گرفته هست. در شکلگیری و تکامل این سبک نمی توان از تاثیرگذاری موسیقی مورها و مسلمانان شمال آفریقا و حتی موسیقی عربی و موسیقی لاتین چشم پوشی کرد.
فلامنکو در حقیقت از ۳ قسمت رقص فلامنکو، آواز فلامنکو و گیتار فلامنکو تشکیل شدههست. خاستگاه این نوع موسیقی ایالت اندلس هست، ولی مبدل به سمبل موسیقی اسپانیایی و حتی به طور کلی فرهنگ اسپانیایی شدههست. این نوع موسیقی شامل تکنیک ها و توکه هاي جالبی هست.
رقص مصری سبک سنتی مصری رقص عربی هست که در خلال نیمهٔ اولیه سدهٔ بیستم شکل گرفته هست.