در این قسمت عکس و اسامی تمامی بازیگران سریال آچمز را بـه شما عزیزان معرفی خواهیم نمود . سریال آچمز که یک درام با موقعیت های طنز است این روزها طرفداران زیادی پیدا کرده است، فیلم های مصیب «هومن برق نورد» در شبکه های اجتماعی بـه اشتراک گذاشته میشوند و گویی مردم با این شخصیت بـه خوبی ارتباط برقرار کرده اند. این سریال تیم بازیگری قوی دارد که در ادامه بیشتر با آن ها آشنا می شویم. با تالاب همراه باشید.
این کار یک درام با موقعیتهای شیرین و گاه طنز است. هومن برقنورد در این سریال، نقش یک چوپان سادهدل بنام «مصیب» را بازی میکند که با حیله «فرزاد» «امیرحسین رستمی» خود را به جای یک مسئول مملکتی بنام «مهندس گلکار» جا میزند. «مصیب» یکبار در روستا قبل از آن که تبدیل بـه «مهندس گلکار» شود و یکبار بعد از آن در اداره، سخنرانیهای بامزهای انجام می دهد.
آچمز یعنی چـه؟
آچْمَز وضعیتی در بازی شطرنج است که در ان یکی از مهرهها که «مهرهی آچمز» نامیده میشود مجبور است برای دفاع از یک مهره «معمولاً شاه» یا خانهی ارزشمند در جای خود میخکوب شود.
ساعت پخش سریال آچمز ،هر شب ساعت ۲۰ و ۴۵ و تکرار سریال آچمز در سه نوبت در ساعت های : 1:30 بامداد / 9:30 صبح / و بین 14 تا 14:30 ظهر پخش خواهد شد.
سریال آچمز در 30 قسمت 45 دقیقه ای پخش مگیردد و پخش ان تا اواخر مرداد ماه ادامه خواهد داشت
«مصیب» یکبار در روستا قبل از آن که تبدیل بـه «مهندس گلکار» شود و یکبار بعد از آن در اداره، سخنرانیهای بامزهای انجام می دهد. در مرتبه اول، مخاطبان سخنرانی، گوسفندان گله بودند و در مرتبه دوم، سخنران «مصیب» لباسی با عکس یک خر پوشیده بود! در ادامه آنالیزی میخوانید از چهار مؤلفه جالب سخنرانیهای بامزه «مصیب» که باعث شده حرف زدنش تنه بـه تنه واقعیت بزند:
اصطلاحات آشنا
هر دو سخنرانی «مصیب» بـه شکل کنایهآمیزی پر از اصطلاحات معمول سیاستمداران در کشور ماست. او از «نگاه بنیادین» می گوید، با «راهکارهای مقطعی» مخالف است، ادعا میکند تن بـه «مصلحت اندیشی» نمیدهد و خواستار «اقدام اساسی» است.
مصیب هم چنین «جوانان برومند» را فراموش نمیکند و حتماً از آنها تعریف و تمجید میکند. اصطلاحهای داخل گیومه که معمولاًً در سخنرانیهای فراوان هرروز در گوشهوکنار میشنوید، بخشی از سخنرانیهای مصیب است که بـه وضوح مسئولان را ریشخند میکند.
مکث
مصیب در سخنرانیهای خود گاه و بیگاه از مکث استفاده میکند؛ مکثهایی بـه شدت آشنا. او در سخنرانی اول، میگوید: «امروز میخواهم درباره مسئله مهمی صحبت کنم…» ناگهان مکث میکند و با صدای بلند کلیدواژهاش را ادا میکند: «بیکاری»!
برقنورد که در 15-10 سال اول فعالیت هنری خود، تنها در تئاتر حضور داشته، مانند غالب بازیگران عرصه تئاتر، از فن بیان خوبی برخوردار است و بـه قدری مکثهای سخنرانی مصیب را بهجا ادا میکند که انگار پیش از بازیگری، سیاستمدار بوده است.
شعار
احتمالاً شما هم بر این عقیدهاید؛ یافتن یکی از مسئولان که در سخنرانی خود شعار ندهد، کار سختی است. «مصیب» نیز بر همین اساس شعارهایی مألوف را به طعنه پشت سر هم ردیف میکند.
از این دست شعارها که در هر سخنرانی با هر موضوعی میتوان گفت، زیاد شنیدهاید: «حل بحران از پشت میز امکانپذیر نیست»؛ «باید ببینیم ریشه مشکل کجاست» و «مسئولیت سنگینی بـه دوش ماست».
پرسش
ویژگی آخر، شاید کمی بیشتر از یک دهه باشد که در فضای سیاست کشورمان پررنگ شده. مسئولان مملکتی در سخنرانی خود درباره همان حوزه مسئولیتشان، سوالهایی را میکنند که باید از خود انها پرسیده شود؛ پرسشهای کلی، بدون ان که مشخص باشد از چـه کسی پرسیده شده.
مصیب این جا هم چند نمونه به کار برده است. در سخنرانی اول که درباره بیکاری جوانان است، با لحنی طلبکارانه میپرسد: «چرا باید جوانان مـا بیکار باشند؟» و در سخنرانی دوم درباره مشکلات زیستمحیطی اینگونه میپرسد: «چرا باید خشکسالی باشد؟»