بیوگرافی سیامک انصاری + تصاویر سیامک انصاری

سیامک انصاری

زمینه فعالیت : بازیگر، کارگردان

تولد : ۱۲ مرداد ۱۳۴۷

تهران، ایران

والدین : حاج محمد انصاری

محل زندگی : تهران

ملیت  : ایران ایرانی

سال‌های فعالیت : ۱۳۶۸ تا کنون

همسر(ها) : طناز هادیان

مدرک تحصیلی :  فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی نمایش و تلویزیون از دانشگاه آزاد اسلامی

سیامک انصاری (زادهٔ ۱۲ مرداد ۱۳۴۷ در تهران) بازیگر و کارگردان ایرانی است.

زندگی سیامک انصاری

سیامک انصاری فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی نمایش و تلویزیون از دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی است. او تا به حال به سمت‌های بازیگر، کارگردانی ۴۰ نمایش در زمان تحصیل و بازی در ۳ فیلم کوتاه تجربی فعالیت کرده‌است.

**هیچ وقت احساس نکرده ام که بازیگری شغل اصلی ام است. همیشه نگام این بوده که بازیگری تفریح من است، نه حرفه ام.

**خیلی ها می گویند جلوی دوربین چقدر راحت هستی. در حالی که من اصلا راحت نیستم و خیلی هم اضطراب دارم.

**سینما اصلا دغدغه من نیست. ببخشید ولی من سینما را اصلا دوست ندارم.

**در این سال ها یکی دو نفر بوده اند که خیلی چیزها از آنها یاد گرفته ام و مدیون شان هستم. اول زنده یاد رسول ملاقلی پور و بعد خانم مرضیه برومند.

**جاهایی که کمبود انرژی پیدا می کنم مهران می گوید: «سیامک این می ماند».

 یعنی این اتفاق ها و خستگی ها می گذرد اما این تصویر می ماند. این جمله برایم خیلی تاثیرگذار است. 

سیامک انصاری بازیگر و کارگردان ایرانی است

قسمتی از گفتگو با سیامک انصاری

*سریال باز هستید؟ سریال های روز دنیا را می بینید؟
نه فقط یک سریال را دیدم.

*لاست.
نه، آن را ندیدم. من «HEROES» را دیدم. من خیلی وقت دنبال کردن سریال های خارجی را ندارم. من بیشتر فیلم های روز را می بینم و بیشتر هم به ژانر علمی و تخیلی علاقه دارم.

*از فیلم های اخیر در این ژانر چیزی دیده اید؟
بله، مثلا «هوگو» اسکورسیزی را دیدم. علاقه به این ژانر از بچگی در من بوده. من از زمان فیلم «برخورد نزدیک از نوع سوم» تا امروز طرفدار این نوع فیلم ها هستم.

*بیشتر به عنوان تفریح می بینید یا به عنوان بازیگری که فیلم می بیند تا برای بازی اش از آنها یاد بگیرد؟
من به عنوان تفریح می بینم و لذت می برم.

*ژانر کمدی ای که خودتان هم در آن فعال هستید را دوست دارید؟
بله به آن ژانر هم از بچگی خیلی علاقه داشتم. به خصوص جری لوییس، آدریانو چلنتانو و ژان پل بموندو را دوست دارم. اما جری لوییس یک چیز دیگر است خیلی به او علاقه دارم.

*این سبک بیان برای خودتان است یا از یکی از این کمدین های بزرگ تاثیر گرفته اید؟
نه بیان من از جایی نمی آید. بیان من کلا سبکی ندارد. من همین طوری صحبت می کنم. بیان من ساده و بدون لهجه است.

*سینمای خودمان را هم دنبال می کنید؟
بله.

*سینما می روید؟
خیر، سینما نمی روم.

*معمولا بازیگرها کارهایی برای بالابردن کیفیت بازی شان انجام می دهند مثلا فیلم می بینند و کتاب می خوانند. شما برای ارتقای بازیگری تان از این کارها انجام می دهید یا کارهای دیگری می کنید؟
در درجه اول به نظر من وظیفه یک بازیگر این است که خودش را سالم نگاه دارد. این بزرگ ترین تمرین است. به نظرم شرط اول بازیگری این است که فیزیک و بدن مناسب داشته باشی.

حالا بعضی ها کتاب می خوانند بعضی ها فیلم می بینند بعضی تئاتر تماشا می کنند، بعضی ها موسیقی گوش می کند چون ریتم خیلی در بازیگری تاثیر دارد و روش های آدم ها فرق می کند.

اما یکسری چیزها به هر حال پایه و اصول این کار است مثل فیزیک مناسب، ذهن آرام، خواب درست که ما هیچ کدام را نداریم، ورزش و خیلی چیزهای دیگر.

*ورزش می کنید؟
کم و بیش. بعضی وقت ها شنا و بعضی وقت ها پیاده روی می کنم.

*و موسیقی و کتاب و فیلم؟
بله، البته برداشت آدم ها از هرکدام از اینها فرق می کند اما فکر می کنم به هر حال جنبه دیداری برای بازیگر آموزنده تر است. دیدن، تمرین مناسبی است.

*الان در دهه پنجم زندگی تان به سر می برید. از نظر انرژی و تجربه و حال و روز، چه تفاوتی با دهه های دیگر زندگی تان که جوان تر بودید، کرده اید؟
خب طبیعتا انرژی ام تحلیل رفته و تجربیاتم زیادتر شده است. اما اتفاق دیگری هم برای من افتاده است. قبلا دست و پا زدن و این طرف آن طرف رفتن و به این در و آن در زدن های زیادی داشتم. اما با آغاز  این دهه از زندگی ام، به یک باره همه چیز فروکش کرد. شلوغی عجیبی دور و بر من بود و در این دهه به یک باره جای خودش را به سکون و آرامی داد.

*این اسمش احساس پیری یا افسردگی نیست؟
نه اصلا؛ فضایی است که باعث می شود تصمیمات درستی بگیرید. اگر این آرامش و سکون را در دهه سوم زندگی ام داشتم، قطعا تصمیمات بهتری می گرفتم.

*اگر همین آرامش را داشتید، کدام انتخاب تان فرق می کرد؟
من بی خود و بی جهت نسبت به همه چیز احساس مسوولیت می کردم. در مسایلی که اصلا به من ربطی نداشت و همین باعث شد یک روز از خواب بیدار شدم و دیدم نصف صورتم از کار افتاده است و دهنم کج شده. ابتدا فکر کردم که سکته است.

اما بعد فهیدم ویروسی است که اعصاب صورت را از کار می اندازد. فیلمبرداری «قهوه تلخ» هم سر همین مساله، 20 تا 25 روز متوقف شد. اما در نهایت با درمان و فیزیوتراپی و برق و طب سوزنی، صورتم برگشت و من شانس بزرگی آوردم. این مساله، یک هشدار برای من در زندگی ام بود. من فهمیدم که می توانم تلاش کنم اما خودم را نکشم! 

  سیامک انصاری فارغ‌التحصیل رشته کارشناسی نمایش و تلویزیون از دانشکده هنر و معماری است