بیوگرافی لیلا اوتادی (2)
لیلا اوتادی متولد سال 1362 و فارغ التحصیل رشته معماری از دانشگاه تهران است. بازیگری در عرصه تئاتر نقطه شروع كار هنری او بوده و چند سالی است كه در این عرصه فعالیت می كند.
اولین بار چهره او را در یك فیلم سینمایی دیدیم كه نقش كوتاهی داشت، در فیلم «چشمان سیاه» ، اما ماه رمضانی که گذشت او را در سریال «آخرین گناه» در نقش «آوا» دیدیم.
از او می پرسم: «شما با تجربه یك فیلم سینمایی، كار تصویری را شروع كردید. كار تلویزیونی نسبت به كار سینمایی چه تفاوتهایی برایتان داشت كه به سریالهای تلویزیونی روی آوردید؟
می گوید: «تفاوت كار سینمایی با تلویزیونی خیلی زیاد است. سینما وجوه خاص خودش را دارد اما این كه من بعد از یك فیلم سینمایی به بازی در یك سریال روی آوردم، بیشتر به این خاطر بود كه مخاطب تلویزیون با مخاطب سینما متفاوت است. سینما مخاطبان محدودی دارد، علاوه بر این دیدها هم نسبت به سینما و تلویزیون متفاوت است. به عقیده من گاهی سراغ كار تلویزیونی رفتن هم برای بازیگر بد نیست.» می پرسم چه نظری در مورد نقشهای منفی و مثبت داری؟ می گوید: «فكر می كنم نقشهای مثبت و منفی تفاوتی با هم ندارد، مهم این است كه بازیگر از پس نقش، خوب بربیاید و خوب كارش را اجرا كند، اما این كه می گویند نقش مثبت و منفی، برای من به شخصه هیچ وقت تفاوتی با هم نداشته اند.» قبول كردن یك نقش با همه فراز و فرودهایش القای حسی خاص را در بازیگر می طلبد. وقتی از اوتادی در این مورد می پرسم با تأكید می گوید: «فكر می كنم به لحاظ ذهنی بازیگر حسی می تواند با كارش هماهنگ شود، اما من ترجیح می دهم كه علاوه بر حس، تكنیك را هم در كار در نظر بگیرم. من خیلی از نظر حسی با نقش ارتباط برقرار نمی كنم، بلكه سعی می كنم نقشم را با منطق در ذهنم تحلیل و مسائلی كه به لحاظ روانشناختی در نقش دیده می شود را برای خودم باز كنم.
در انتخاب نقش هم این مسأله را لحاظ می كنم، می پرسم چطور؟ می گوید: «بهترین نكته فیلمنامه است، بعد كارگردان و در نهایت نقش كه برای هر نقش هم مطالعه در مورد آدمهایی كه به آن شخصیت و نقش نزدیكترند، می تواند به بازیگر برای رسیدن به آن شخصیت كمك كند و این مسائل برایم اهمیت خاصی دارند». از اوتادی می پرسم به نقش مقابل و بازیگری كه این نقش را ایفا می كند چقدر اعتماد می كند؟ می گوید: «سعی می كنم كه اعتمادم خیلی بالا باشد. هر بازیگری اوایل كار دوست دارد با كسانی كار كند كه حرفه ای هستند و تجربه زیادی دارند. من خوشبختانه در این زمینه شانس بزرگی داشتم و اصولاً كار با حرفه ای ها آرامش بازیگر را تضمین می كند».
از آنجا كه اوتادی تجربه كار در تئاتر هم داشته از او می پرسم در مورد تئاتر چطور فكر می كند. می گوید: «تئاتر كاری زنده است و كار زنده تمركز روانی زیادی را می طلبد. چون در این فضا نه تكرار و نه كات وجود دارد. بازیگر باید یك بار بازی كند، آن هم خوب و بدون نقص!» اوتادی را در سریال «آخرین گناه» در نقش «آوا» دیده بودیم.
از او در مورد این نقش می پرسم، می گوید: «اولین نكته ای كه باید بگویم این است كه برای كارهای مناسبتی هیچ وقت كل فیلمنامه را آماده نداریم، اما من چكیده ای از كار را خواندم و تقریباً می دانستم كه چه اتفاقی قرار است برای این نقش بیفتد. بعدها هم كه حدود نصف فیلمنامه آماده شد، همه بازیگران سریال این فیلمنامه را خواندند و همه با اعتماد به كار، از این حیث كه پایانی شایسته خواهد داشت نقشها را قبول كردیم. با توجه به این كه كارهای مناسبتی فیلمنامه كاملی ندارند، بازیگر و عوامل سریال استرس زیادی را تحمل می كنند. ولی با این وجود ما این استرس را نداشتیم و از این بابت خیال همه برای كار كردن راحت بود. تجربه كار با آقای سهیلی برای همه، خصوصاً برای من بسیار شیرین و لذت بخش بود.
مجموعه تلویزیونی
مجموعه خونمردگی
مجموعه آخرین گناه
مجموعه مهر و ماه
مجموعه اشک هاولبخندها (حسن فتحی)
فیلم تلویزیونی
تله‌فیلم گوشه نشینان (سیروس مقدم)
تله‌فیلم بیرون از بهشت
تله‌فیلم همان روز (علیرضا امینی)
تله‌فیلم خواب بد (منوچهر هادی) (۱۳۸۸)
سینمایی
۱۳۸۹ دردسر بزرگ (مهدی گلستانه)
۱۳۸۹ پیتزا مخلوط (حسین قاسمی جامی)
۱۳۸۸ به دنبال خوشبختی (بهمن گودرزی)
۱۳۸۸ عروسک (ابراهیم وحیدزاده)
۱۳۸۸ باغ قرمز (امیر سماواتی)
۱۳۸۸ آدمکش (رضا کریمی)
۱۳۸۷ پسر آدم ، دختر حوا (رامبد جوان)
۱۳۸۷ حرکت اول (فرهاد نجفی)
۱۳۸۷ دعوت (ابراهیم حاتمی کیا) اپیزودی که اوتادی در آن بازی کرد، اکران نشد.
۱۳۸۶ زن‌ها فرشته‌اند (شهرام شاه حسینی)
۱۳۸۵ چهار انگشتی (سعید سهیلی)
۱۳۸۵ فیلم کوتاه فرش و فرشته از مجموعه فرش ایرانی
۱۳۸۵ قصه دل‌ها (هوشنگ درویش‌پور، حسن کیاده)
۱۳۸۴ چپ دست (آرش معیریان)
۱۳۸۳ بید مجنون (مجید مجیدی)
۱۳۸۱ چشمان سیاه (ایرج قادری)
