در عکس هایي که از ایران باستان به جا مانده و نیز تصورات از حیوانات را برای شما عزیزان داشته اند جمع آوری نموده ایم با ما در سایت تالاب باشید
نماد و نشانه ي مهر و دوستی و جانسپاری و از خودگذشتن در بین نویسندگان ایران و در اندیشه ي ایرانی “پروانه” هست که با شگفتی هر چه اکثر عمده خویش را به شمع و چراغ میزند تا بسوزد و در پای معشوق خود که همان فروغ و نور و چراغ هست بمیرد و خاکستر شود. و در این سوختن به هیچ کس داوری «شکایت» نبرد . و از هیچ کس پناه نخواهد و از هیچ کس یاری نپذیرد . و سوختن در راه معشوق را چون جان شیرین گرامی دارد.
نشانه ي آهستگی و درنگ و بردباری در بین ایرانیان “شتر” هست که خار میخورد و بار میبرد و آهسته آهسته در بین بیابان هاي تشنه و تفته ي ایران زمین راه می پیماید و مردمان را از شهری به شهری میرساند و بارها را از این جا به آنجا می کشاند ، و در برابر چندین کار و سختی از خداوند «صاحب» خود جیزی نمیخواهد و اگر خاری در بیابان پیدا کند میخورد و اگر پس از چند روز ، آبی در رهگذار خویش بیابد مینوشد و بر کسی از این همۀ تشنگی و گرسنگی نمی خروشد و همۀ ي سختی ها و دردها را بر خود هموار میکند .
نشانه ي گذشت و پیمانداری و وفا “سگ” هست که پاره استخوان خشک میخورد و با آنکه گوشتخوار هست به کمی نواله جو می سازد و گله گوسپندان فربه ي پرگوشت را از چنگ و دندان گرگان و دیگر درندگان رهایی می بخشد . و بسیار دیده شده که در این راه جان شیرین را از دست میدهد .
و در چنگال شیر و پلنگ یا گرگان بیشمار پاره پاره میشود تا گوسپندان را رهایی بخشد ، و در شب هاي سرد که استخوان مردمان از سرما می ترکد بر بالای بام و یا کنار دیوار ، منزل ي خداوندش «صاحبش» را پاسبانی میکند .تا دزد و درنده و دروغ به آن منزل زیان نرساند.
نشان ي برتر منشی و غرور و بلند پروازی ، “شاهین” یا عقاب هست که در بلندای آسمان و بر فراز ابرها پرواز میکند و منزل اش را در افراز تخته سنگ هاي کوه هاي بلند می سازد و هنگام نشستن نیز بر بلندترین تخته سنگ مینشیند ، و خویشتن را از همۀ برتر و بالاتر میداند ، و سر به هیچ نیرو خم نمیکند .
نشانه ي نیرو و پیروزی “شیر” هست که پادشاه جنگل یا پادشاه درندگانش میخوانند و هیچ جانوری را یارای برابری با او نیست و رفتار او نیز بسیار با شکوه و وحشتناک هست و هیچگاه با شکم پر به جانوران یورش نمیبرد .
نشانه ي دورویی و نیرنگ ” روباه ” هست که بسیار تیزهوش هست اما هوش و زیرکی خویش را در راه دزدی و دستبرد زدن به لانه ي مرغان دهکده یا مرغکان بیابان به کار میبرد و همواره نیز از این زیرکی خود برخوردار و کامیاب میشود اما گاه باشد که در راه یکی از دزدی ها به چنگ سگ پاسبان افتد که بیاری خروس که پیام آور سروش هست شبها بیدار میماند. تا دزد و دروغ را به لانه و دهکده راه ندهد .