متن و شعر برای مداحی عاشورای حسینی

مجموعه : شعر و ترانه
متن و شعر برای مداحی عاشورای حسینی

شعر های عاشورای حسینی 

 

شما را به خواندن اشعار عاشورای حسینی در این مطالب دعوت می کنیم با ما در سایت تالاب باشید با بهترین ها

 

 

اشعار عاشورای حسینی

 

تا خیمه‌ي تقرّب تو پر کشیده ایم

تو نور محض و ما ز تبار سپیده ایم

 

آقا اگر «مَصارِعُ عُشّاق» کربلاست

در عاشقی به منزل آخر رسیده ایم

 

با عطر سیب پیرهنت مست می شویم

شیدائی قبیله‌ي عشق و عقیده ایم

 

دل بر شکوه جنت الاعلی نبسته ایم

وقتی بهشت را به نگاه تو دیده ایم

 

در بذل جان به راه تو مشتاق تر ز هم

عشق تو را به قیمت جان ها خریده ایم

 

لب تشنه ایم و در صف پیکار می‌رویم

وقتی که چشمه چشمه حقیقت چشیده ایم

 

کی دست می‌کشیم از این طوف عاشقی؟

با آنکه صد جراحت شمشیر دیده ایم

 

جان می‌دهیم و یک سر مویت نمی‌دهیم

 در کربلا حماسه‌ي عشق آفریده ایم

 

هفتاد و دو صحیفه‌ي با خون نوشته ایم

هفتاد و دو کتیبه‌ي در خون تپیده ایم

 

در جسم ما هنوز تب جانفشانی است

«هَل مِن مُعِین» بی کسی ات را شنیده ایم

 

خورشید نیزه ها شدی و در هوای تو

بر روی نیزه مثل ستاره دمیده ایم

 

متن و شعر برای مداحی عاشورای حسینی

متن مداحی عاشورا

 

عطشان ترین و خسته ترین رودها ،فرات

واکن گره ز بغض دل خویش، یا فرات

 

زان ظهر آتش و عطش و خون سخن بگو

هستم به درد و داغ دلت آشنا، فرات

 

ای ردّ دردهای زلال، اشک ماندگار

بر چهره ی بلا زده ی کربلا، فرات

 

از بسکه اشک ریخته شد در حکایتت

آب از سرت گذشت دگر بینوا فرات

 

دستت به دست ماه منیری رسیده بود

دستی که شد ز قامت آن مه جدا، فرات

 

دیدی فرود ضربت شمشیر کینه را

بر دست غیرت خلف مرتضی ،فرات

 

روحت به مشک بود و به دریا رسیده بود

سد شد مسیر و ریختی آخر کجا، فرات

 

دیدی شکسته کشتی آل نبی و بعد

گشتی محیط محنت و بحر بلا فرات؟

 

دیدم من آنچه را که ندیدی ز داغ دوست

داغی که زد شرر به دل خیمه ها، فرات

 

آن صید دست و پا زده در خون حسین بود

من شاهد تلاطم خون خدا فرات

 

تابیدم و ز تاب من آن دشت تف گرفت

از تشنگان دشت نکردم حیا، فرات

 

خورشید خون گریست و مکثی غریب کرد

پهنای سرخی اش ز افق بود تا فرات

 

دلمویه های غربت او ناتمام ماند

خورشید رفت و دهشت شب بود با فرات…

 

متن و شعر برای مداحی عاشورای حسینی

اشعار عاشورا

 

آنجا که اشک پای غمت پا گرفت و بعد…

 بغضی میان سینه من جا گرفت و بعد…

 

وقتی که ذوالجناح بدون تو بازگشت

 این دخترت بهانه بابا گرفت و بعد …

 

ابری سیاه بر سر راهم نشسته بود

ابری که روی صورت من را گرفت و بعد

 

انگار صدای مادری دلخسته می رسید

آری صدای گریه ی زهرا گرفت و بعد

 

همراه آن صدا تمامیِّ کودکان

ذکر محمدا و خدایا گرفت و بعد

 

هر کس که زنده بود از اهل خیام تو

مویه کنان شد و ره صحرا گرفت و بعد

 

دور از نگاه علمدار لشگرت

آتش به خیمه های تو بالا گرفت و بعد

 

((پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل

شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل))

 

جدیدترین مطالب سایت