خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

اسارت در خاک دشمن و شکنجه های سخت روحی و جسمی توسط آزادگان عزیز ایران…

 

26 مرداد سالروز ورود پرستوهای مهاجر آزادگان عزیز به ایران فرخنده باد. بازگشت به خانه، یادمان سالروز بازگشت آزادگان سرافراز به میهن…

 

26 مرداد ماه یادآور بازگشت سرافرازانه آزادگان به میهن در سال 1369 و فرصتی برای مرور رشادت‌های این غیور مردان است. سال 1369 سالی پر تلاطمی برای مردم ایران بود، در گرماگرم تابستان، روز 26 مرداد سال 1369 بالاخره جمهوری اسلامی ایران با سربلندی توانست رزمندگانی را که مجاهدانه از دین و شرف و خاک کشور دفاع کرده بودند و در دست دشمن اسیر شده بودند ، به وطن بازگرداند.

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

یاد مردان خطر کرده بخیر

یاد یاران سفر کرده بخیر

یاد مردانی که چون شیران روز

حمله فتح و ظفر کرده بخیر

یاد آن شورآفرینان نبرد

یاد حمله ها در آن شبهای سرد

یاد کردستان و یاد کاوه ها

که ز ما دفع خطر کرده بخیر

یاد آن عشاق و خونین جامه ها

یاد آن سوز و گداز و ناله ها

 یاد یارانی که در پیکارها

ترک پا و ترک سر کرده بخیر

یاد نصر و کربلای چهار و پنج

یاد شبهای عملیات و رنج

یاد فاو و بدر و خیبرها بخیر

یاد آن ا… اکبرها بخیر

 

روز ۲۶ مرداد سال ۱۳۶۹، میهن اسلامی شاهد حضور اولین گروه آزادگان سرافرازی بود که پس از سال ها اسارت در زندان ها و اسارتگاه های رژیم بعث عراق، قدم به خاک پاک میهن اسلامی خود گذاشتند.

 

ستاد رسیدگی به امور آزادگان که در ۲۲ مرداد ۶۹ تشکیل شده بود، تبادل حدود 50 هزار آزاده را با همین تعداد اسیر عراقی و با هماهنگی دستگاههای دیگر برعهده گرفت. با این تفاوت که اسرا آنها نظامی بودند و اسرای ما بیشتر بسیجی و غیرنظامی.

 

 خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن

 

ای بازوان رهبر و پویندگان حق
مردان استقامت و ایمان خوش آمدید
ای فاتحان قله ایثار و افتخار
گلواژه های مکتب و قرآن خوش آمدید
ای بوسه گاه روح خدا بازوانتان
ای راستین رسول شهیدان خوش آمدید
گل های انقلاب که عطر وصالتان
خوش تر ز بوی عطر بهاران خوش آمدید
بر روی دیده همه ما قدومتان
زادگان به مهد دلیران خوش آمدید

 

آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضی ترین کسان به قضای الهی بودند. اینان سینه هایی فراخ تر از اقیانوس داشتند که از همه جا و همه کس بریده و به خدا پیوسته بودند. آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسانیات رهایی یافته بودند.

 

امروز روز شادی ملت است، روزی که نه تنها خانواده های آزادگان خوشحال شدند بلکه تمام آزادگان جهان شاد بودند 

 

آزادگان، با ایمان راسخ خود در برابر همه فشارهای جسمی و روحی دشمنان ایستادند و روابط اجتماعی جامعه کوچک اردوگاهی خود را بر پایه اخلاق حسنه بنا نهادند و از شکنجه های مزدوران بعث هراسی به خود راه ندادند.

 

آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضی ترین کسان به قضای الهی بودند. اینان سینه هایی فراخ تر از اقیانوس داشتند که از همه جا و همه کس بریده و به خدا پیوسته بودند، آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسیات رهایی یافته بودند.

 

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

اسراى سرافراز ایرانى از چند نقطه مرزى با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان، بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت مرقد مطهر حضرت امام خمینى(ره) و هم‏چنین بیعت با جانشین خلف وى حضرت آیت ‏الله خامنه ‏اى، از نخستین برنامه ‏ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ایرانى بود.

 

مقام معظم رهبرى درباره آزادگان چنین فرموده ‏اند: «یکى از چیزهایى که شما را، دلهایتان را زنده نگه میداشت، پر امید نگه می‏داشت، یاد آن چهره و روحیه پرصلابت امام عزیزمان بود. آن ‏بزرگوار هم خیلى به یاد اسرا بودند. حال پدرى را که فرزندانش به این شکل از او دور شده باشند، راحت میشود فهمید….

 

مسأله اسارت طولانى فرزندان این ملت به‏ نوبه خود امتحان دیگرى بود که ملت ما با موفقیت آن‏را به انجام رسانده و اسراى ما همانند ملت ایران، از خود آزادمردى نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازى به وطن بازگشتند…. شما در دوران اسارت، شرایط سختى را گذراندید، اما در عین حال با حفظ دین و اعتقادات و دلبستگى خود به اسلام، امام و انقلاب، موجب افتخار و آبرومندى ملت خود در برابردشمن شدید.»

 

فرزندان میهن به عشق دیدار پیر جماران، روزهاى سخت هجران را به امید وصال سپرى می کردند و هردم به این امید، روزها را لحظه‏ شمارى می ‏کردند. آنان در گوشه زندان‏هاى تاریک و وحشتناک دشمن، با پدر پیر خود درددل می کردند و آن پیر فرزانه با عشق پدرى به آنان پاسخ میداد: «فرزند بسیار عزیزم! از نامه دل‏سوزانه شما بسیار متأثر گردیدم. من ناراحتى شما عزیزان در بند را احساس مى‏کنم، شما هم ناراحتى پدرتان را که فرزندان عزیزش دور از وطن هستند، احساس کنید.

 

عزیزان من! سیّد و مولاى همه ما حضرت موسى‏ بن جعفر بیش از همه شماها و ماها در رنج و گوشه زندان به‏ سر بردند. براى اسلام عزیزش صبر کنید. خداوند فرج را ان‏شاءاللّه نزدیک مى ‏نماید و پدر پیر شما را با دیدن شما شاد مى‏ فرماید. به همه عزیزان در بند اسلام سلام مرا برسانید. من از دعاى خیر فراموشتان نمى ‏کنم. خداحافظ شما باشد.»

 

آزادگان، گنجینه ‏هاى ارزشمندى هستند که در درون آن، فرهنگ انسان‏ ساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقایع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاه‏ها به شهرهاى میهن اسلامى ‏مان، ایران.

 

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

26 مرداد سالروز ورود آزادگان

آشنای روزهای دور بودی و بیگانه روزهای غربت، زخم های کهنه مان از دوری تو بود و مرهم زخممان، آمدنت.

 

بر حاملان این فرهنگ است که ضمن حفظ آن، چاره ‏اى نیز براى ترویج آن بیندیشند. در زمینه بیان این فرهنگ، از سه ابزار خط، تصویر و انتقال به‏صورت سینه به سینه مى‏توان بهره گرفت، امّا مهم این است که بیان فرهنگ اسارت، امرى حیاتى و کارى بس سترگ براى جامعه جوان ماست.

 

بنابراین، نظام اسلامى باید از همه امکانات موجود در این حرکت ارزشى فرهنگى بهره‏بردارى کند، تا اثر مجاهدت و مقاومت وصف‏ناپذیر این رسولان انقلاب، به‏صورت فرهنگ مصوّر و مکتوب و به‏مثابه کلید راه هدایت براى نسل آینده و همه بیداردلان و آزادگان جهان محفوظ بماند.

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

دلنوشته ای از آزاده سرافراز احمد دواتگر که در فضای مجازی بازتاب داشته است، برگزیدیم : 

آزادگان خوش آمدیدیک سالی بود که از اردوگاه ۱۲ تکریت که زادگاه صدام شمرده می شد، به اردوگاه ۱۸ بعقوبه تبعید شده بودیم اردوگاهی که با اردوگاه قبلی ما بسیار متفاوت بوده است (جمعی ۱۴ نفره بودیم که دو ماه بعد نزدیک به ۵۰۰ نفر دیگر از بچه های اردگاه ۱۱، ۱۲، ۱۴ و ۱۶ تکریت به جمع ما ملحق شده بودند) بگذریم.

 

عراق در مرداد ۱۳۶۹ با حمله به کویت بار دیگر در شرایط جنگی قرار گرفت در خاطرم هست نگهبان های اردوگاه از این بابت بسیار ناراضی به نظر می رسیدند زیرا برخی از آن ها نزدیک به ۱۰ سال به عنوان سرباز همچنان مشغول خدمت بودند.

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

 26 مرداد روز آزادی زندانیان ایرانی از عراق

 

چند روزی از حمله عراق به خاک کویت می گذشت که جنب و جوش نگهبان های داخل اردوگاه نشان از شکل گیری اتفاقی جدید می داد هنوز یکی دو ساعتی از پایان یافتن آمار غروب و رفتن به داخل اتاق هایمان نگذشته بود که جمعی از نگهبان های عراقی وارد قسمت ما شده و با باز کردن درب اتاق ها از ما خواستند با برداشتن وسایل خود به سمت قسمت دیگری از اردوگاه حرکت نمائیم.

 

دقایقی بعد در تاریکی شب به قسمت یک منتقل شدیم بدون آنکه دلیل آن را بدانیم تا اینکه فردای آن روز متوجه شدیم برخی از اسرای کویتی را به اردوگاه ما انتقال دادند.

 

چند روزی از این واقعه گذشت تا این که یک روز نگهبان های عراقی با خوشحالی اعلان کرده بودند که امروز صدام سخنرانی مهمی خواهد داشت آن ها حتی موج بلندگوی داخل محوطه را بیشتر کرده تا پیام صدام پخش شود رادیوی عراق با پخش ترانه های عربی همراه با مارش نظامی پیام صدام را مبنی بر موافقت دولت عراق با خواسته ی به حق جمهوری اسلامی ایران در خصوص پذیرش قرارداد ۱۹۷۵ الجزایر و همچنین تبادل اسرا اعلان نمود.

 

در اولین اقدام قرار شد تا تبادل اسرا به مرحله اجرا درآید. از این رو بیست ششم مرداد ماه به عنوان روز تبادل اسرای ایران و عراق از سوی دو کشور انتخاب شد.

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

شعر پورعیسی در وصف آزادگان میهن

ســلامم به مردان روزهای رنج

به مردان سخت وبه مردان گنج

شــماهــا عـــزیــز دل رهــبـرید

شـــما ســرفرازان این کـشوریـد

امـــیــریــد و آزاده و ســـرفـراز

که دل¬هــایـتان پر زایـمـان وراز

ز دوران پــر رنـــج ناسـوده ایـد

شـما بـــازی عـشق را بـرده ایـد

کلید صبوری به دست شــماسـت

وجود شما رنگ و بوی خـداست

چـنان سـرو قامت مقـاوم صـبور

که دشمن ز ایثارتان گــشـته کور

شـــده پایــداریـــتــان درس مــــا

کـــتابی که مانده از این مـاجــرا

شما قـهـرمـانـان دیـن بــــوده ایـد

شما گنج این سرزمین بـــوده ایـد

چـــو الماس¬های درخـشان شــدید

شـــما ماه و خـورشید ودنیا امـید

شــــما مـشــق تــاریـخ دوران ما

امــــیـــــران آزاد ایـــــران مــــا

اسیری که نه امـیرانه برگشته اید

دل از هرچه وابستگی شـسته اید

امـــیـــران دوران اســـیـــر شما

هـــمـــان نــــاکـــــسان زمان بلا

شــماها غرور آفرینان این ملتـید

که آتـــش زن خواری و خــفـتید

نـــدانــد کــــــسی زخم دل¬هایتان

کــــه زنجـیرها بسته شد پایـــتان

گـــذشـــته چه ها بر تن نازنـــین

یکــی مـی زد و دیگری درکمین

چـــه گویم از این ماجرای غمین

دل ســنگ خون میشود اینچنــین

زدورانتــــان این سند مانده است

جـــوان ولایی کـــه پایــنده است

عــــزیـــــزان آزاده تــبریکـــتان

مـــدال شـــــجاعت که آذیـــنــتان

«غریب» دست بوس وحقیرشماست

دل بـــی قــــرارم اســیر شماست

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

عکس های بازگشت اسرا

 

انگار همین دیروز بود! شوق رهایی و بوی پیراهن یوسف دیوار آسایشگاه هنوز فریاد مقاومت تو را به یاد دارد …

 

سرانجام روز موعود فرا رسید و اولین گروه از آزادگان در صبح ۲۶ مرداد ماه ۱۳۶۹ آزاد شده بودند این در حالی بود در این روز تسویه حساب سنگینی در قسمت ما با چند تن از جاسوسان خود فروخته  وطنی آن هم به واسطه ی خیانت و اذیت و آزاری که در طول اسارت به دیگر عزیزان آزاده تحمیل نموده بودند؛ شکل گرفت از این رو همزمان با آزادی اسرای ایران و عراق آن روز با دادن یک شهید ( حسین پیراینده از تهران) به مدت ۳ روز همه ما را توی آسایشگاه ها بدون آب و غذا نگه داشته بودند.

 

(( از آنجائیکه می دانستیم این حرکت موجب برخورد شدید عراقی ها خواهد شد لذا از قبل برای چند روز غذا و آب را مخفی کرده بودیم تا بتوانیم در مقابل  عراقی ها ایستادگی نمائیم که این حماسه ی عظیم خودش داستان مفصلی دارد)

 

بگذریم در خاطرم هست آن شبی که قرار بود فردایش آزاد شویم، ( ۲۴ شهریور ۱۳۶۹ ) به اتفاق عزیزان حاج محمود کشتکار؛ سردار مرتضی باقری؛ سید جمال اعتصامی؛ محمدرضا قربعلی، محمد رضا حسین پور و ……… تا صبح بیدار مانده بودیم و خیلی از لحظاتش را با تر کردن چشمهایمان سپری کردیم. و در واقع آن شب اولین شبی بود که تا صبح در بیرون از آسایشگاه خود بسر می بردیم شبی که ستاره هایش از هر نقطه قابل رویت بود.

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

بازگشت اسرا به وطن

 

به خاطر دارم سردار حاج باقری با همان لهجه ی شیرین اصفهانیش به بنده فرموده بود :

 دواتگر تمام شد و بایستی همه همدیگر را حلال نمائیم و…..

و عجب شب پر معنویتی بود آن شب……..

 شاید از نگاه کسانیکه از نگاه مادی به این موضوع نگاه می کنند کارمان را عجیب تلقی نمایند اینکه زمان آزادی تو فرا برسد و تو با چشمانی اشکبار با به یاد آوردن همه ی خاطرات دوران اسارت برای تمامی آن لحظات تلخ و شیرینی که در طول اسارت با آن روبرو بوده ای اشک بریزی و حسرت همه ی روزهایی که پشت سر گذاشته ای؛ در دلت داشته باشد. حسرت از این بابت که تو قدر آن لحظات پر از معنویت را نمی دانستی اما گذشت.

 

شاید برای برخی ها این مهم قابل فهم نباشد که چه معنایی داشت برخی ها به جای دوست هم اسارتی خود حاضر بودند تا ضربات محکم کابل را بر تن ضعیف خود پذیرا باشد.

 

 یقینا برای خیلی ها این موضوع قابل درک نیست که چرا برای خالی کردن قوطی ها رفع حاجت که شب ها توی آسایشگاهها قرار داشت و هر رور صبح می بایست آن را خالی می کردی، برخی ها آرام و قرار نداشتند جماعتی که همیشه به دنبال کار خیر بوده و با این اعتقاد که این کار خالی از صواب نخواهد بود، سعی داشتند تا در این کار پیشقدم شوند…

خاک پای آزادگان، سُرمه چشمان وطن (26 مرداد بازگشت آزادگان به میهن)

  از سفری دراز برگشته اید که رنج های عزلت و غربت، اندام شما را آزرده است.
 
آزاده همرنج اردوگاه، سالروز آزادیت مبارک.
 
جدیدترین مطالب سایت