23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

۱۵ اکتبر مصادف با ۲۳ مهر ماه روز جهانی نابینایان گرامی

پانزدهم اكتبر، ۲۳ مهرماه بـه عنوان روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد، نامگذاری شده اسـت.

 

كاربرد عصا بـه عنوان وسيله‌ي كمكی در آمد و شد نابينايان، از قرن‌ها پيش متداول بوده اسـت؛ ولی استفاده از عصای سفيد بـه شكل امروزي و بـه عنوان نمادی براي شناخت نابينايان، بـه بعد از جنگ جهاني اول برمي‌گردد.

 

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

درسال 1921م. عكاسی از شهر بريستول انگلستان بـه نام جيمز بيگز – كه در اثر سانحه‌ای بينایی خودرا از دست داده‌ بود- براي در امان ماندن از گزند وسائل نقليه در خيابان‌های‌ اطراف محل زندگي‌اش ابتكار استفاده از عصاي سفيد را ازآنِ خود كرد تا بـه اسانی براي همگان قابل ديد باشد.

پس ازآن دو تن از برجسته‌ترين محققان آمريكایی بـه نام‌های دكتر ناول‌ پری «رياضيدان» و دكتر جاكوپس تن ‌بروك «حقوقدان»؛ توانستند قانونی‌ در پانزدهمين روز از ماه اكتبر بـه عنوان قانون عصای سفيد بـه تصويب برسانند و اين روز را، بـه عنوان روز جهانی نابينايان نامگذاري كنند. دراين قانون، تمامی حقوق اجتماعی فرد نابينا بـه عنوان عضوی از جامعه‌ي متمدن، انعكاس يافته اسـت.

 


حتما بخوانید:  عکس و متن ویژه روز جهانی نابینایان (23 مهر روز جهانی عصای سفید)


 

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

تاریخچه روز جهانی عصای سفید

سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی ملل متحد، «یونسکو» و شورای جهانی نابینایان در جلسه ای مشترک درسال ۱۹۵۰ میلادی، قانون «عصای سفید» را بررسی و تصویب کردند و روز ١۵ اکتبر برابر با ٢٣ مهرماه را روز جهانی «عصای سفید» یا روز جهانی “ایمنی نابینایان” اعلام کردند.

 

اﯾﻦ روز در ﺟﻬﺖ اﻫﻤﯿﺖ ﺑﻪ روﺷﻨﺪﻻن، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آﻧﻬﺎ و اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اﺳﺘﻔﺎده ﮐﻨﻨﺪﮔﺎن از ﻋﺼﺎی ﺳﻔﯿﺪ اﺳﺖ. قانون عصای سفید، تصویری جدید از نابینایان را در جامعه ترسیم کرده و از افراد نابینا میـــخواهد بـه منظور پشتیبانی از منافع خود، از تمام مفاد این قانون مطلع باشند. حق استفاده از کلیه امکانات رفاهی معمول در جامعه از سوی نابینایان، تشویق نابینایان بـه مشارکت در امور دولتی و اشتغال توسط دولت و رعایت کامل حقوق نابینایان بـه هنگام عبور و مرور از سوی رانندگان وسایل نقلیه از جمله مفاد این قانون اسـت.

 

كاربرد عصا بـه عنوان وسيله‌ كمكی در آمد و شد نابينايان، از قرن‌ها پيش متداول بوده اسـت؛ ولی استفاده از عصای سفيد بـه شكل امروزی و بـه عنوان نمادی برای شناخت نابينايان، بـه بعد از جنگ جهانی اول برمی‌گردد. درسال ۱۹۲۱ میلادی عكاسی از شهر بريستول انگلستان بـه نام جيمز بيگز – كه در اثر سانحه‌ای بينائی خودرا از دست داده‌ بود، برای در امان ماندن از گزند وسائل نقليه در خيابان‌های‌ اطراف محل زندگی‌اش ابتكار استفاده از عصای سفيد را ازآن خود كرد تا بـه اسانی برای همگان قابل ديد باشد.

 

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

۲۳مهر روز جهانی نابینایان(عصای سفید) گرامی باد.

 

پس ازآن دو تن از برجسته‌ترين محققان آمريكایی بـه نام‌های‌ دكتر ناول‌ پری «رياضيدان» و دكتر جاكوپس تن ‌بروک «حقوقدان»؛ توانستند قانونی در پانزدهمين روز از ماه اكتبر بـه عنوان قانون عصای سفيد بـه تصويب برسانند و اين روز را، بـه عنوان روز جهانی نابينايان نامگذاری كنند. دراين قانون، تمامی حقوق اجتماعی فرد نابينا بـه عنوان عضوی از جامعه‌ متمدن، انعكاس يافته اسـت.

 

اولین تلاش‌ها در زمینه آموزش نابینایان در ایران بـه سال ۱۲۹۹ شمسی مربوط میشود. در این سال کار تعلیم و تربیت دانشآموزان نابینا با جذب ۵ دانش آموز نابینا در مدرسه‌ای در تبریز آغاز شد و توسط شخصی بـه نام «پاستور ارنست کریستوفل» توسعه یافت.

آموزشگاه نابینایان تبریز کـه تنها مرکز آموزش نابینایان در ایران محسوب می ‌شد تا سال ۱۳۱۹ مشغول ارائه خدمات آموزش و تربیت حرفه‌ای بـه نابینایان بودو تعداد دانش آموزان نابینای تحت پوشش آن بـه ۴۵ نفر می رسید. درسال ۱۳۲۵ نیز خانمی انگلیسی بـه نام «گون گستر» آموزشگاهی برای دختران نابینا بـه نام نور آیین در شهر اصفهان تاسیس کرد.

کریستوفل آغازگر آموزش نابینایان در ایران کـه با شروع جنگ جهانی دوم وادار بـه ترک ایران شده بود پس از پایان جنگ بـه ایران بازگشت و آموزش پسران نابینا را بـه عهده گرفت. با شروع آموزش نابینایان در اصفهان تعدادی از پسران نابینای تبریز بـه اصفهان آمدند و هم چون دختران دانش آموز آموزشگاه نور آیین از امکانات خوابگاهی و حرفه‌ای ویژه نابینایان استفاده کردند در همین زمان بود کـه کریستوفل با همکاری یکی از فرهنگیان پرسابقه اصفهان، خط برجسته نقطه‌ای را در تطبیق با الفبای پارسی اصلاح و تکمیل کرد.

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید گرامی باد

در سال ۱۹۲۱ جیمز بیگز عکاس انگلیسی که در سانحه‌ای بینایی خود را از دست داده بود برای در امان ماندن از تصادف حین رفت و آمد در خیابان‌های اطراف محل زندگی خود ابتکار استفاده از عصای سفید را به کار برد و پس از آن بود که دو پژوهشگر آمریکایی قانون عصای سفید را نوشتند و ۱۵ اکتبر به عنوان روز جهانی نابینایان یا قانون عصای سفید تعیین شد.
جان کلام این قانون این است که نابینا هم عضوی از جامعه متمدن است و حقوق اجتماعی مهمی دارد.
به جای ابراز ترحم، به حقوق او احترام بگذاریم

 

او کتاب‌های‌ درسی دوره ابتدایی را بـه خط ویژه برگرداند و تعدادی از کتاب‌های‌ غیردرسی را نیز بـه خط بریل پارسی تبدیل کرد. گفتنی اسـت خط پارسی بریل کـه درست مطابق حروف پارسی ماست در پنجاه سال پیش توسط یک آلمانی درست شده و ازآن زمان رواج دارد.

اولین کلاس درس نابینایان در تهران، سال ۱۳۲۹ در آموزشگاه رودکی تشکیل شد. آن روز ۵۹ تن از اطفال نابینای دختر و پسر دریک اتاق روی نیمکت نشسته بودند و با ترس و نگرانی بـه آینده مجهول خود می‌اندیشیدند. نه خود اطفال باور می کردند کـه ممکن اسـت سواد پیدا کنند و نه اشخاص بینای اطراف آن‌ها چنین تصوری داشتند.

درسال ۱۳۳۷ یکی از پیشکسوتان آموزش و پرورش تبریز آموزشگاهی بـه صورت ملی وغیر انتفاعی تاسیس کرد.

این آموزشگاه سه گروه از کودکان استثنایی از جمله نابینایان را در آن مجموعه جای گزین کرد. در این مجموعه دانش آموزان از کارگاه‌های‌ کفاشی و حصیر بافی استفاده می کردند وطبق آمار سال تحصیلی ۵۶ حدود ۲۹ دانش آموز نابینا در آن مشغول تحصیل بودند.

نقطه شروع آموزش نابینایان در فارس بـه سال ۴۳ یعنی ۵ سال قبل از تاسیس دفتر آموزش کودکان استثنایی مربوط می شود. در آن سال، کلاسی مخصوص آموزش نابینایان تحت نظر اداره کل فرهنگ استان تاسیس شد ودر سال ۱۳۴۹ آموزشگاه شوریده شیرازی افتتاح و شروع بـه کار کرد.

 

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

درسال ۱۳۴۸ یعنی یکسال پس از تشکیل دفتر آموزش استثنایی آموزشگاه نابینایان ابابصیر در اصفهان و بـه دنبال آن درسال ۵۶ آموزشگاه محمد خیابانی در شهر ری و سپس درسال ۵۸ آموزشگاه نابینایان پاسداران و دختران نرجس در شمال تهران ایجاد گردید.

با تاسیس سازمان آموزش و پرورش استثنایی، گروه آموزشی نابینایان و نیمه بینایان شروع بـه فعالیت نمود. برای این گروه از دانش آموزان چهار دوره پیش دبستانی، ابتدایی، راهنمایی تحصیلی و متوسطه پیشبینی گردید و بـه آموزش تلفیقی اهمیت خاصی داده شد این گروه از دانش آموزان کـه با شروع فعالیت سازمان درسال تحصیلی ۷۱-۷۰ تعداد ۲۰۶۷ نفر را تشکیل می‌دادند، درسال ۷۷-۷۶ بـه ۳۴۴۵ نفر افزایش یافت و اینک تعداد ۵۰۷۸ دانش آموز نابینا و نیمه بینا در ۴۹۲ کلاس درکشور مشغول تحصیل هستند.

با ابلاغ این طرح مدارس عادی موظف بـه پذیرش دانش آموزان نابینا بـه صورت تلفیقی درکلاس‌های‌ مختلف درسی شدند و مدارس استثنایی مسوولیت یافتند برای تامین تجهیزات آموزشی و معلم رابط و ارایه مشاوره تحصیلی اقدام کنند. در این راستا هم اینک تعداد ۲۶۹۲ دانش آموز نابینا و نیمه بینا، با اجرای طرح آموزش تلفیقی در میان دانش آموزان عادی تلفیق و مشغول بـه تحصیل هستند.

 

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

آشنایی با عصای سفید و نابینایان

توجه بـه ایمنی نابینایان و رعایت حقوق اجتماعی آنان همواره مورد توجه مردم خیر اندیش و مجامع بین المللی بوده و هست و هر از چندگاه، ضرورت توجه بـه نابینایان در طیف گسترده ای مطرح می شود.
 
 
به طور کلی، نابینایی یا کوری، بـه معنای عدم قدرت چشم برای درک نور اسـت. ولی بیمارانی کـه دارای دید بسیار اندک می باشند، نیز نابینا تلقی می شوند، زیرا آنان هم قادر نیسـتند با دید اندک خود، نیازمندیهای اولیه شان را بر آورند ودر عمل، بـه مراقبت نیاز دارند.
 
در کشور های گوناگون، معیار های متفاوتی برای تعیین نابینایی وجـود دارد. بـه عنوان مثال، در انگلیس، دید کمتر از ۳/۶۰ ودر ایالات متحده کشور آمریکا و کانادا، دید کمتر از ۲/۲۰۰ را نابینایی می‌نامند. در کشور های مختلف برای نسبت شمار نابینایان بـه جمعیت کل، آمار و ارقام متفاوتی وجوددارد. تمام این ارقام رابطه تنگاتنگی با وضعیت اقتصادی، سیاسی و اجتماعی جامعه و سـطـح بهداشت، درمان، آگاهی مردم از مریضی‌ها و امکان برخورداری آن از خدمات درمانی دارد.
 
 
آمار نیز نشان میدهد، شمار نابینایان در کشور های پیشـرفته معادل ۱/۱۰ تعداد این افراد در کشور های عقب مانده اسـت. همچنین، نوع مریضی‌هایي کـه منشاء نابینایی می شوند، بواسطه شرایط جغرافیایی جهان متفاوت هستند، برای مثال، در آسیا – بـه استثنای چند کشور پیشرفته در این قاره – تعداد زیادی از نابینایی‌ها در اثر بروز مریضی‌های‌ آب مرواریـد، تراخم، سو هاضمه و نارسایی‌های‌ بهداشتی حادث میشوند.
 
 
23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد
بروز پیشرفت‌های‌ عظیم در چشم دکتری و بهره مندی این علم از فن آوری‌های‌ پیشرفته، گام‌های‌ مؤثری در راه درمان مریضی‌های‌ چشم دکتری و بهره مندی این علم از فن آوریهای پیشرفته، گام‌های‌ مؤثری در راه درمان مریضی‌های‌ چشم بـه شمار می‌روند. ولی از سویی دیگر، هنوز راهی برای درمان نابینایی ارثی و پیر کوری پیدا نشده اسـت و همچنین فرآیند صنعتی شدن جوامع جهان، میزان نابینایی ناشی از صدمات حین کار را افزایش ‌ داده اسـت.
 
شـواهـد نشان میدهد، موارد زیادی از کوریها و آسیبهای چشمی، در اثر مسمومیت ناشی از کار در معادن و یا ناشی از برخورد فلزات و اشیای برنده بـه چشم کارگران صورت میگیرد.
توجه بـه علل نابینایی و ارتباط تنگاتنگ آن ها با شرایط اقتصادی و اجتماعی جوامع، پیشگیری و درمان آنرا ضروری و اجباری مي نماید. بعضی جوامع، نابینایان ارثی و افرادی کـه در کودکی مبتلا بـه نابینایی شده‌اند رابا آموزش‌های‌ گوناگون امداد میکنند و با ارائه راهنمایی‌ها و بهرهگیری از همت والای نابینایان، آنان را بـه مدارج عالی علمی سوق می دهند.
 
 
اما نابینایانی کـه سالیانی طولانی از عمر خودرا با بهره مندی از نعمت بینایی زندگی کرده و یک‌باره تمام روشنایی زندگی خویش را از کف داده‌اند، از لحاظ شخصیتی و خانوادگی، دچار مسائل متعدد و چند جانبه‌ای هستند و بـه کمک‌های‌ آموزشی و توان بخشی جسمی – روانی نیازمندند.
 
شایعترین علل نابینایی تا سن ۷ سالگی عبارت از مریضی‌های‌ ارثی، عفونت‌های‌ چشمی، عوارض ناشی از آسیب‌های‌ ثانویه و ضربه‌ها و برخورد اجسام بـه چشم هستند. وسایل بازی خطرناک، اشیای برنده و…؛ باعث افزایش شدید میزان نابینایی در این قشر سنی شده اسـت. در مورد حـوادث پیشگیری و آمـوزش مناسب میتواند بسیار کارساز باشد. باید از رسانه های‌ گروهی نیز در جهت آگاه سازی عموم از این خطرات بهره گرفت.
 
مهم‌ترین عوامل نابینایی در سنین مدرسه شامل ضربه‌ها و عفونت‌ها، انکسار نور در کره چشم، پارگی شبکیه، بریدگی قسمت‌های‌ مختلف کره چشم و آب مـرواریـد ناشی از ضربه می باشند. در این ارتباط، باید آموزگاران و مراقبین بهداشت مدارس، دانش آموزان را از چنین خطراتی کـه هر روزه در انتظار آنهاست، آگاه سازند.
مهم ترین عامل نابینایی در سنین کار و اشتغال، بروز حوادث در محیط‌های‌ کاری ذکر شده اسـت. روزانه، شمار زیادی از نیروی کار هر جامعه در دسترس ‌ بـرخـورد اجسام بـرنده در کارخانجات و دیگر محل‌های‌ کاری قراردارند کـه برای جلوگیري از بروز چنین وقایعی نیز باید بـه آموزش ضمن خدمت متوسل شد.
 
 
علل اصلی نابینایی در دوران میانسالی و پیری را نیز مریضی‌هایي نظیر آب مروارید، آب سیاه، پارگی شبکیه چشم، اختلالات عروقی دریافت شبکیه، فرسایش پرده شبکیه و عوارض جانبی امراضی چون مرض قند و بالا بودن فشار خون تشکیل می دهند.
 
 
بـه علت کمبودها، امور درمانی و بیمارستانی در تعداد زیادی از جوامع جهان، تعداد زیادی از مبتلایان بـه آب مروارید، امکان درمان و جراحی بـه موقع را پیدا نمی کنند و آب مروارید با تبدیل شدن بـه آب سیاه، بـه کوری مطلق می انجامد. در تعداد زیادی از موارد نیز، عدم امکان بررسی منظم چشمان افراد، مانع از تشخیص بـه موقع و زودرس مریضی‌های‌ منجر بـه کوری می شود و اغلب، بیمار در مراحل حاد مریضی خود از وجود آن آگاه می شود، در نتیجه، درمان در این مرحله نتیجه بخش نمی‌شود و فقط وقفه‌ای در سیر مریضی‌هایي کـه بـه نابینایی مطلق می انجامند، ایجاد میکند. همچنین در موارد زیادی، بـه علت نبود دارو یا مسامحه افراد بیمار در اجرای دستورات دکتر، مریضی‌های‌ خطرناکی هم چون آب سیاه، بـه سرعت بـه کوری منجر می شوند.
 
شایان ذکر اسـت کـه عامل ژنتیک مهم‌ترین عامل بروز نابینایی در جهان اسـت و هنوز شیوه یا داروی مؤ ثری برای پیشگیری یا درمان نابینایی ارثی کشف نشده اسـت. اما می‌توان از طریق آموزش و نظارت خانواده برای پیشگیری از ازدواج‌های‌ نامناسب و رعایت امور بهداشتی در دوران بارداری، موجب کاهش میزان بروز نابینایی ارثی شد.
از نظر آمار، شمار نابینایان در روستاها بیشتر از شهرهاست. کارشناسان علل این امر را نارسایی‌های‌ بهداشتی و درمانی، محدود بودن سطح سواد روستاییان، استفاده آنان از آب گرم چشمه‌های‌ غیر بهداشتی، استفاده از وسایل شخصی دیگران، سرمه آلوده کشیدن و… بر شمرده اند.
 
همانگونه کـه ذکر شد، تعداد زیادی از موارد نابینایی قابل پیشگیری اسـت و شمار دیگری نیز با روش بیماریابی، مراجعه بـه موقع بـه دکتر، تشخیص صحیح مریضی و درمان مناسب و تحت نظر قرار دادن بیمار، بروز نخواهند کرد.

23 مهرماه روز بزرگداشت نابينايان و عصای سفيد

هدف از روز جهانی عصای سفید

اﯾﻦ روز برای اﻫﻤﯿﺖ دادن ﺑﻪ روﺷﻨﺪﻻن، ﺗﻮﺟﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﻣﺸﮑﻼت آﻧﻬﺎ و اﯾﺠﺎد ﻣﺤﯿﻂ ﻫﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای اين افراد، «عصای سفيد» نامگذاری شده اﺳﺖ. اين روز از ﺳﺎل ۱۹۶۴ ﺗﺼﻮﯾﺐ ﺷﺪه اسـت و ﺑﻬﺎﻧﻪ ای ﺑﺮای ﭘﺎﺳﺪاﺷﺖ دﺳﺘﺎوردﻫﺎی اﻓﺮاد ﻧﺎﺑﯿﻨﺎست.

 

بـه آن کسی کـه چشمهایش نمی بیند، یک عصای سفید بدهید؛

و بـه کسانی کـه با چشم قلبشان نمیبینند ؛ صد عصای سیاه ؛

بگذار شدت مصیبت را همه ی ي بدانند …

روز عصای سپید بر روشندلان عزیز گرامی باد

جدیدترین مطالب سایت