3 دسامبر برابر با 12 آذر ماه روز جهانی معلولین
نامگذاری روز جهانی معلولین در 3 دسامبر
اگر چه معلولم ولی انديشه ام معلول نيست
هيچ مَجهولی برای فکر من مجهول نيست
اهل فِکر وهِمّت و شور وشعور و کوششم
داوَری های‌ِ غلط درباره ام مَقبول نيست
عِزّت نَفسَم مرا نزد همه ی ي مُمتاز کرد
با تَرحُّم گر نگاهم می‌کنی مَعقول نيست
روز جهانی معلولین از سال ۱۹۹۲ که از سوی مجمع عمومی سازمان ملل متحد اعلام شد، هرساله در ۳ دسامبر برابر با 12 آذر ماه برگزار می شود.
اهداف روز جهانی معلولین چیست؟
هدف از تعیین این روز ارتقاء رشد اذهان عمومی درباره مسائل مربوط به معلولیتهای مختلف؛ و افزایش آگاهیهایی بوده است که می بایست از مساله پیوستن افراد معلول در تمامی جنبه‌های سیاسی؛ اجتماعی؛ اقتصادی و فرهنگی زندگی منتج شود.
این وضع بهمین منوال طی شد تا درسال ۱۹۹۹ شعاری با مضمون «امکان دسترسی برای همه ی در هزاره جدید» برگزیده شد و سرلوحه امور قرار گرفت.
بیش از پانصد میلیون نفر بدلیل نقص در سیستم روحی و مغزی جسمی و حسی از معلولیت رنج میبرند. اینان هر کجا که باشند ودر هر نقطه‌ای از دنیا که به سر برند بدلیل موانع ظاهری و یا اجتماعی با محدودیتهایی در زندگی خود مواجه میشوند. در طی بیست سال اخیر کوششهای چشمگیری در شناساندن و معرفی اشخاص معلول به جامعه انسانی صورت پذیرفته است.
یکی ازمواردی که می توان ازآن بعنوان نقطه عطفی دراین زمینه نام برد اعلام سال ۱۹۸۱ میلادی بعنوان سال جهانی معلولین است که توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد صورت پذیرفت.
درسال بعد «۱۹۸۱» فاصله سال‌های ۱۹۹۲ – ۱۹۸۳ میلادی دهه جهانی معلولین نام گرفت تا کیفیت و شرکت فعالانه و همه ی‌جانبه افراد معلول را در زندگی اجتماعی و گسترش و پیشرفت آنها ارتقاء بخشد.
معلول کیست؟
معلول به کسی گفته می شود که بر اثر نقص جسمی یا ذهنی، اختلال قابل توجهی بطور مستمر بر سلامت و کارایی عمومی، و یا در شئون اجتماعی، اقتصادی و حرفه ای او به وجود آید، به طوریکه این اختلال، از استقلال فردی، اجتماعی و اقتصادی وی بکاهد.
این گروه، شامل ناشنوا، نابینا، و معلول جسمی، حرکتی و ذهنی می باشد. آمار ارائه شده از سوی سازمان بهداشت جهانی، نشان می‌دهد که تا سال 1378؛ ده درصد از جمعیت جوامع صنعتی و دوازده درصد ازجمعیت جوامع روبه توسعه را، افراد معلول تشکیل میدهند.
در ایران، حدود سه درصد به نوعی دچار معلولیت های جسمی جزئی یا کلی هستند. معلولیت، گاه بعلت نبود در مان مناسب، در طول زندگی و تا پایان عمر، با اینگونه افراد خواهد بود.
احترام، نه ترحم
انچه در ارتباطات اجتماعی با معلول باید درنظر گرفت، این نکته است که ارتباط با آنها، باید همراه احترام باشد و از ترحم به ایشان دوری گزید. تفاوت این دو نوع رفتار دراین است که در اولی، طرفِ موردِ احترام، انسانی بزرگ به شمار می‌آید؛ اما در گزینه ترحم، مخاطبْ انسانی ذلیل و خوار شمرده می شود که باید همواره دست وی را گرفت و به شخصیت و روحیات وی، اندک توجهی نمی‌گردد. به یاد داشته باشیم انچه توانایی را می سازد، اراده است و اراده اگر بخواهد جاری شود، هیچ بهانه ای را نمی شناسد.
آموزش و فرهنگ
معلولان باید فرصت یابند تا استعدادهای خلاّق هنری و فکری خودرا رشد داده و آنرا نه تنها برای منافع خود، بلکه برای غنی سازی جامعه بکار گیرند. به این منظور، باید دسترسی آنان برای مشارکت در فعالیت های فرهنگی تضمین شود.
از شمار این اقدامات، می توان تهیه وسایل کمک ارتباطی برای ناشنوایان، منابع و مطالب علمی به خط بریل یا نوارهای صوتی برای اشخاصی که دچار اختلالات بینایی در سطح مختلف هستند، و خواندنی هایي که از لحاظ کمی و کیفی باتوان و استعداد افراد کم توان ذهنی مناسب باشد را نام برد.
خداوندمی فرماید:
هرکه گرفتاری و مصیبتی بر او وارد امده و او بر آن مصیبت صبور و بردبار بوده
من حیا می کنم از انکه در روز قیامت برای اوپرونده ای بازکنم
روز جهانی معلولان گرامی باد
تفریح و سرگرمی معلولین
توجه به تفریح و ورزش، موجب سلامت جسمی و بهداشت روانی بخش عظیمی از نیروی خلاق معلولان را فراهم می آورد. بیشتر این افراد نمیتوانند از امکانات تفریحی موجود در سطح جامعه استفاده مناسب کنند؛ چرا که محیط های تفریحی و ورزشی، با شرایط فیزیکی و بدنی معلولان متناسب نیست.
شایسته است که مسئولان، درصدی از امکانات رفاهی و ورزشی رابه معلولان اختصاص دهند، تا آنها نیز مانند سایر افراد جامعه، از این امکانات استفاده نمایند.
یاری به معلولان
کمک و یاری رساندن به هم نوع، فضیلتی است بزرگ ودر اسلام سفارش زیادی به آن شده است. البته این کمک باید به حال کمک گیرنده مفید باشد و موجب ناراحتی او نشود.
کسانی که با انگیزه خودنمایی، ارضای حس خود بزرگ بینی و فخرفروشی به دیگران کمک میکنند، راه خطا می‌روند. دراین میان، کمک به افراد معلول، برداشتن همه ی موانع و مشکلات نیست، بلکه کمک به انجام کاری است که این افراد از عهده آن برنمی آیند. فراهم ساختن امکانات شرکت واقعی معلولان جسمی در زندگی اجتماعی، در آنها دلگرمی، اعتماد به نفس و نشاط می آفریند.
اشتغال افراد معلول
اشتغال هر فرد، موجب استقلال اقتصادی او می شود. داشتن شغل، به شخص هویت و تشخّص اجتماعی بخشیده ودر او، اعتماد به نفس به وجود می آورد. متأسفانه بسیاری از معلولان، علی رغم گذراندن دوره های تحصیلات عالی و کسب دانش و مهارت لازم، نمیتوانند به اشتغال مناسب برسند.
در زمینه اشتغال زایی برای معلولان، تبعیض فاحشی وجوددارد و گاه میزان بیکاری میان معلولان، دو برابر بیکاران عادی است؛ در صورتی که براساس قانون، دولت موظف است سه درصد از اشتغال رابه معلولان اختصاص دهد، ولی این قانون تا کنون به صورت مطلوب اجرا نشده و شاهدیم که موضوع اشتغال معلولان، با بی مهری روبه رو گردیده است. به ناچار تعداد قابل توجهی از آنان، باید بیشترین وقت خودرا در بین خانوده سپری کرده و زندگی خود رابه سختی ادامه دهند.
مشارکت اجتماعی معلولین
افراد معلول باید در تصمیم گیری ها، به ویژه درخصوص سازمان هایي که اعضای آن از معلولان تشکیل شده، یا معلولان در آن عضویت دارند و برای معلولان خدمت رسانی میکنند، مشارکت جدی و تاثیر گذار داشته باشند. کمک به تشکیل گروه های خودیار به منظور حمایت و توسعه جامعه خاص معلولان، از مهم‌ترین اقدامات برای مشارکت این گروه می باشد.
تشکیل جوامع خاص معلولان نیز میتواند پاسخگوی نیازهای آنان باشد. از سوی دیگر، وجود چنین تشکیلاتی، موجب می شود تا افراد ضمن برخورداری از رابطه اجتماعی، استقلال اقتصادی، احترام اجتماعی، دسترسی به خدمات تخصصی، و نیز زندگی زناشویی و تشکیل خانواده، بتوانند دیدگاه ها و ایده هایشان را مطرح، ودر مورد مسایل مربوط به زندگی خود، تصمیم گیری کنند.
