استرس میتواند بیماری های جبران ناپذیری را تحمیل کند !
استرس و بیماری های جبران ناپذیر
با استرس و بیماری هایي همراه می شویم که جبران ناپذیر است در ادامه می‌توانید با استرس میتواند بیماری هاي جبران ناپذیری را تحمیل کند ! تالاب را دنبال نمایید .
استرس روانی یک عامل خطر آفرین شناخته شده برای ابتلا به بیماری محسوب میشود، اما این عامل چگونه ما را بیمار میکند؟ مطالعه اي جدید نتایج جالب توجه اي را دراین زمینه ارائه کرده است.
به گزارش تالاب به نقل از “مدیکال نیوز تودی”، پژوهشگران در دانشگاه ایالتی میشیگان نشان داده اند که چگونه پروتئینی به نام CRF1 با ارسال سیگنال هایي به برخی سلول هاي ایمنی به استرس واکنش نشان میدهد.
این اقدام موجب میشود تا سلول هاي ایمنی مواد شیمیایی که میتوانند محرک یک بیماری، از جمله آسم، لوپوس، و سندرم روده تحریک پذیر باشند را ترشح کنند.
نتایج این مطالعه در نشریه Journal of Leukocyte Biology منتشر شده است.
همه ی ما در طول زندگی خود استرس را تجربه میکنیم و ممکن است هر از چند گاهی با ناخوشی ناشی از استرس مواجه شویم. بنابر نتایج نظرسنجی استرس در کشور آمریکا درسال 2015، 31 درصد بزرگسالان اثر قوی یا بسیار قوی استرس روی سلامت جسمانی خودرا گزارش کردند.
اما چگونه استرس روانی میتواند از نظر جسمانی ما را بیمار سازد؟
برای کمک به درک بهتر این شرایط آدام موزر و تیم پژوهشی وی در دانشگاه ایالتی میشیگان به بررسی آثار استرس روی سلول هاي مست «Mast» اقدام کردند.
سلول هاي مست، CRF1، و استرس
سلول هاي مست، سلول هاي ایمنی هستند که نقشی کلیدی در بیماری هاي التهابی و آلرژیک، از جمله آسم، سندرم روده تحریک پذیر، آنافیلاکسی، یا واکنش آلرژیک شدید، و لوپوس ایفا می‌کنند.
در واکنش به آلرژن ها – از قبیل گرده، گرد و غبار، یا بادام زمینی – سلول هاي مست ماده اي شیمیایی به نام هیستامین ترشح می‌کنند، که برای خلاص شدن از این عوامل حساسیت‌زا ترشح میشوند. این فرآیند شکل‌گیری علائم آلرژی، از جمله آبریزش چشم ها، آبریزش بینی، و التهاب مسیر هوایی را موجب میشود.
پژوهش هاي پیشین نشان داده بودند که فعالیت سلول هاي مست در واکنش به استرس روانی تشدید میشود، و این شرایط نیز میتواند موجب بیماری شود.
اما مکانیزم هاي پایه این واکنش استرسی چه چیزهای هستند؟
این آن چیزی است که موزر و همکارانش قصد آشکار کردنش را داشتند.
پژوهشگران در مطالعه خود دو گروه از موش ها را زیر نظر گرفتند که یک گروه دارای گیرنده هاي CRF1 عادی روی سلول هاي مست خود بودند، و گروه دیگر فاقد گیرنده هاي CRF1 بودند. CRF1 که به نام هورمون آزادکننده کورتیکوتروپین نیز شناخته میشود، پپتیدی درگیر در واکنش بدن به استرس است.
دراین مطالعه، هردو گروه موش ها در دسترس استرس روانی و استرس آلرژیک قرار گرفتند، شرایطی که در انها سیستم ایمنی بیش از حد فعال میشود.
پژوهشگران دریافتند موش هایي با گیرنده هاي CRF1 عادی روی سلول هاي مست خود افزایش در سطوح هیستامین در واکنش به هردو شرایط استرس‌زا را تجربه می‌کنند و این به بیماری منجر میشود.
با این وجود، موش هایي که فاقد گیرنده CRF1 بودند، سطوح پایین هیستامین را در واکنش به استرس ترشح کرده، و ناخوشی کمتری را تجربه کردند. ابتلا به بیماری در واکنش به استرس آلرژیک و استرس روانی در موش هایي که فاقد این گیرنده بودند به ترتیب 54 درصد و 63 درصد کمتر بود.
به گزارش تالاب به گفته موزر، این یافته ها نشان میدهند که گیرنده هاي CRF1 نقشی قابل توجه در ابتلا به برخی بیماری هایي دارند که از عوامل استرس‌زا ناشی میشوند.
سلول هاي مست در واکنش به موقعیت هاي استرس‌زایی که بدن ممکن است تجربه کند، به شدت فعال میشوند. زمانی که این اتفاق رخ میدهد، CRF1 به این سلول ها میگوید مواد شیمیایی که میتوانند به بیماری هاي التهابی و آلرژیک، مانند سندرم روده تحریک پذیر، آسم، آلرژی هاي غذایی تهدیدکننده زندگی، و اختلالات خودایمنی مانند لوپوس منجر شوند، ترشح کنند.
در شرایطی که همان گونه باید پژوهش هاي بیشتری دراین زمینه صورت بگیرد، اما تیم پژوهشی دانشگاه میشیگان بر این باورند که یافته هاي اخیر میتواند دری به درمان هاي تازه برای بیماری‌هاي ناشی از استرس باز کند.
