محققان سوئیس اخیرا به بررسی حرکات اعضای پایین و بدن 30 ورزشکار که حرکت اسکات را اجرا کردهاند پرداخته است. حرکات این افراد به دو شکل بود. 1- اسکات با رعایت محدوده حرکت زانو، 2- اسکات با جلو بردن زانو به اندازه دلخواه.
هر ورزشکار شش بار حرکت اسکات را انجام میداد و به وسیله حسگرهایی حرکات مفصلهای ران، زانو و مچ تجزیه و تحلیل میشد.
به گزارش تالاب نتایج این بررسیها نشان داد که هنگامی که زانو از نوک پا جلوتر میشود، بالاتنه صاف میماند و زانو و مچ نیاز به حرکت بیشتری دارند، در حالی که هنگامی که زانو از پا جلوتر نمیرود، بدنه حرکت بیشتری دارد و به سمت جلو خم میشود که باعث میشود فشار بیشتری به ناحیه پایینی کمر وارد شود.
بنابراین اگر زانو از نوک پا جلوتر نرود، فشار بر روی زانو کمتر میشود، اما فشار بر روی کمر بیشتر میشود که ممکن است باعث آسیب دیدگیهایی در این ناحیه شود.
این تحقیقات به طور دقیق تاثیر جلوتر رفتن زانو از نوک پا را بر روی زانو نشان نداده است. تحقیقاتی که در سال 2001 انجام شده بود نشان داده است که اسکات با دامنه حرکت زیاد باعث پارگی رباط صلیبی میشود.
در این مطالعات که محققان سوئدی انجام دادند، نشان داده است که بهتر است حرکت زانو محدود نشود تا به کمر فشار نیاید و اگر ورزشکاران تکنیک خوبی را به کار ببرند، احتمال پارگی رباط صلیبی شان کم خواهد بود.
میزان زاویه خم شدن زانو برای ورزشکاران مختلف متفاوت است، ولی ورزشکارانی که قبلا مشکل پارگی رباط صلیبی داشتهاند باید زانوی خود را بین 50 تا 60 درجه خم کنند.