معرفی ورزش جودو

آشنایی با ورزش جودو

جودو از هنرهای رزمی ژاپن و به معنی درگیری نزدیک است. حرکات این ورزش از جوجوتسو گرفته شده است. این هنر در حقیقت نوعی دفاع شخصی خشن بود که با استقبال نیروهای نظامی و سپس سایر افراد در سراسر دنیا مواجه شد.

گروهی عقیده دارند که اسرار آن توسط فردی به نام “چین چن پنی” در قرن ۱۷ از چین به ژاپن آورده شد. “جیگوروکانو” بنیانگذار جودوی نوین است. او جوجوتسو را سالها از بزرگترین استاد این فن به نام “فوکودا” آموخت.

فوکودا در سن ۱۸ سالگی به استادی رسیده بود و فنون پیچاندن، قفل کردن و شکستن مفاصل را به خوبی می‌دانست.  کانو پس از مرگ استادش فنون نگه داشتن، پرتاب و خفه کردن را  از استاد دیگری آموخت.

وی پس از آن به یک معبد بودایی رفت و پس از تغییر فنون آسیب زا و مرگ آور جوجوتسو، شکل ورزش جودو را تدوین کرد(۱۸۶۰).  کانو جودو را در ترکیب با سایر حرکات تمرین متناسب وضعیت بدنی ژاپنی ها تدوین کرد.

چون ژاپنی ها دست و پایی کوتاه داشتند. وی به عنوان یک سامورایی آزاد با سفر به سراسر ژاپن و به عنوان یک فرد اخلاقی برای تکامل جودو همت گماشت.  کانو با حذف فنون مرگ آور و افزودن اصول اخلاقی در سال ۱۸۸۲ مرکز جهانی جودو را در ژاپن پایه گذاری نمود.

وی از سال ۱۹۰۹ عضو کمیته بین المللی المپیک شد و اولین رئیس کمیته ملی المپیک ملی ژاپن بود.  اولین فدراسیون اروپایی جودو نیز در سال ۱۹۴۱ در فرانسه و فدراسیون جهانی جودو (IJF) در سال ۱۹۵۱ در اسپانیا تشکیل شد. 

اولین مسابقه جهانی جودو در سال ۱۹۵۴ در ژاپن با شرکت ۳۱ ورزشکار از ۲۱ کشور برگزار گردید. جودو اکنون در بسیاری کشورها، از برنامه های رسمی پلیس، کماندوهای نظامی و چتربازان دنیاست.

منبع: آسمونی