تصاویر رویایی از ظهور بهار در بابل
بابُل معروف به شهر بهارنارنج یکی از شهرهای استان مازندران و مرکز شهرستان بابل، پرجمعیت ترین شهرستان مازندران و دومین شهرستان پرجمعیت شمال ایران (پس از رشت) می‌باشد. این شهر به دو منطقه شهری تقسیم می‌شود. بابل مرکز مخابرات استان مازندران و مرکز منطقه ١ مخابراتی کشور ایران می‌باشد.
جمعیت شهری بابل در سرشماری سال ۱۳۹۰ برابر با ۲۶۱٬۷۳۳ نفر بوده است.
به گزارش تالاب : بابل یکی از شهرهای مهم شمال کشور در زمینه پزشکی، کشاورزی، دانشگاهی، سیاسی، فرهنگی و تجاری است.در گذشته به دلیل تجارت و عبور و مرور تاجران و بازرگانان در این شهر ،آن را بارفروش می خواندند.
این شهر دارای بیش از ۲۰ دانشگاه و مؤسسه آموزش عالی است و مهم‌ترین دانشگاه این شهر دانشگاه صنعتی نوشیروانی است که رتبه ششم را در میان دانشگاه‌های صنعتی ایران داراست.هم‌چنین بابل تنها شهر غیر مرکز استان در شمال ایران است که دانشگاه علوم پزشکی سراسری دارد. درحال حاضر بیش از ۲۶۱٬۷۳۳ نفر جمعیت شهری و ٢٣٣٬٧٣٩ نفر جمعیت روستایی در این شهرستان ساکن می‌باشند. این شهر در حد فاصل دریای مازندران و رشته کوه البرز، و در فاصله ۱۵ کیلومتری دریای مازندران و ۲۱۰ کیلومتری شمال شرقی تهران، واقع شده‌است.
وجه تسمیه بابل
بابل به معنی «جایی که آب فراوان دارد» است. بر اساس پژوهش‌های بدست آمده، نام «بابُـل» از دو تکواژ «با» و «بُل» تشکیل شده است. در گذشته تکواژ «با»، در لغت به معنی هر چیز مایع و در کاربرد روزانه به معنی «آب» استفاده می‌شد. کلمه «باران» یعنی «آبی که رانده می‌شود»، گواه این مطلب است. تکواژ «بُـل» نیز به معنی «فراوان و بسیار» است.
در سال ۱۳۷۲ تحقیقاتی در مورد نام شناسی شهرهای باستانی مازندران به چاپ رسید که گویای این مطلب است.در کتاب حدود العالم (۳۷۲ ه. ق) نیز می‌آید: مامطیر شهرکیست با آبهای روان و از وی حصیری خیزد سطبر و سخت نیکو که به تابستان به کار دارند» و در سخن اندر رودها می‌خوانیم: «و دیگر رودیست کی رود باوُل خوانند، از کوه قارن برود و بر مامطیر بگذرد و اندر دریای خزران افتد.
از شواهد چنین برمی‌آید که از سده ۵ و ۶ ه. ق مامطیر رو به ترقی و توسعه نهاده، چنان‌که در اوایل سده هفتم بقول یاقوت حموی از جاهای برجسته طبرستان به شمار می‌آمد.
نخستین نقشه‌ای که نام شهر بابل را ذکر کرده، در کتاب «مسالک و الممالک» اصطخری به نگارش قرن چهارم قمری آورده شده. در این نقشه نام شهر به عنوان «مامطیر» میان دو نام «ساریه» و «میله» ذکر شده.
