متن نوحه شهادت امام جوادالائمه (ع) | شعر شهادت امام محمد تقی

متن نوحه شهادت امام جوادالائمه علیه السلام

جوادم و عزیز مرتضایم

نور دو چشم حضرت رضایم

کشته از کین شدم

فدای دین شدم

ارض و سماء گرید برایم

خیر النساء گرید برایم

واویلا واویلا واویلا…

از شرر و آتشِ سم جفا

زدم درونِ حجره اي دست و پا

کنیزان صف زدند

برغمم کف زدند

تا بـه فلک سوز غم من

ذیحجه شد محرم من

واویلا واویلا واویلا…

گر چه شدم ز کینه زار و مضطر

دیگر نشد جدا سرم ز پیکر

نوحهی عالمین

یا حسین یا حسین

با جدّ مظلومم چه ها شد

سرش بریده از قفا شد

واویلا واویلا واویلا…

شعر شهادت امام محمد تقی «ع»

گرچه اسیرم بـه غفلت

رسد لطف مولا بـه دادم

ز جان شکر حق را بگویم

کـه در بند عشق جوادم

شدم مرثیه خوان دلبر

بـه سوز و بـه آه و بـه زاری

بـه یاد امام غریبم

شده اشکم از دیده جاری

بـه قلبم فتاده

شرار عزایت

جوادُ الائمه

بمیرم برایت

واویلا واغربتا…

بگویم ز مظلومیِ تو

بـه غربت زدی ناله ها ؛ آه

چه گویم چه گویم چه گویم

بـه حجره زدی دست و پا ؛ آه

عیون جمیع ملائک

برای شـما گریه کرده

بـه عرش برین فاطمه «س» در

عزای شـما گریه کرده

کنیزان بـه شادی

و ان هلهله ها

شده خون بـه قلبِ

پریشان زهرا «س»

واویلا واغربتا…

متن مداحی شهادت امام جوادالائمه

تنت بر روی بام خانه

و بر روی ان سایه افتاده

دراین روضه خوانی جانم

کنم از غم کربلا یاد

بگویم ز داغ امامی

کـه در قتلگه لاله تن بود

ودر تابش نور خورشید

تن بی سرش بی کفن بود

شده جان عالم

ازین غصه بر لب

درود خداوند

بـه سالار زینب

یا حسین یابن الزهرا «س»

اي شهید زَهرِ اَعدا

اي جواد آل طٰهٰ

جان بـه قربان شور و نوایت

کاظمین گشته کرببلایت

سیّدی سیّدی یابن الزهرا…

تا بـه گردون سوزِ آهَت

کنج حجره قتلگاهت

با لبِ تشنه رفتی زِ دنیا

شد روان بَهرِ تو اشکِ بابا

سیّدی سیّدی یابن الزهرا…

قاتلَت چه بی وفا بود

امّ فَضلِ بی حیا بود

در دلم از غَمَت کوهِ آلام

اي جگر پارهٔ راهِ اسلام

سیّدی سیّدی یابن الزهرا…

گرچه مولا تشنه بودی

کِي بـه زیرِ دِشنه بودی

خیزد از قلبِ عالَم شراره

جدّ تو شد تنش پاره پاره

سیّدی سیّدی یابن الزهرا…

کن دعا تا با خدا شَم

اهلِ خاکِ کربلا شم

چون شهیدان بـه ذکرِ یا زهرا

جان سِپارم بـه اخلاص و تَقویٰ

سیّدی سیّدی یابن الزهرا…

شعر شهادت امام محمد تقی

میونِ حجره تشنه لب ؛ دارم میمیرم

بیا بابا رضا برس ؛ بـه داده حالم

بیا بابا ببین کـه از ؛ ستمِ کنیزا

قَدَّم کمونه ؛ از عطش دارم مینالم

رو چشمایِ من

در رو میبندن

بِهِم میخندن

میگم با غم و دردم

اُمِّ فضل جگرم سوخت

با زهری کـه تو دادی

همه ی بال و پرم سوخت

واویلا امون اي دل

این نفسای آخری ؛ میاد بـه یادم

کوچه هاي‌ مدینه و روضه ي مادر

از این میسوزم کـه چرا وَ بـه چه جُرمی؟

مادره من رو می زدن یه عده کافر

میخونم هر دم

با ناله و غم

با اشکِ ماتم

نامردا نزنیدش

فاطمه بی گناهه

در میانِ شـما مَردا

تنها و بی پناهه

واویلا امون اي دل

تنم روی بومِ ولی کبوترا با

بال و پراشون واسه من شدن سایه بون

زنده شده تو خاطرم کرب و بلا وُ

اونجایی کـه تنِ حسین میسوخت توی خون

میسوخت تو گودال

تشنه و بی‌حال

در میانِ جنجال

غرقِ خون ؛ زیرِ مرکب

جسمش شد ؛ نامرتب

پیچید تو همه ی ي دشت

اي وای از دلِ زینب

واویلا امون اي دل

شاعر:طاها تحقیقی