شیطنت های جبران ناپذیری در زمان دانش آموزی جوانان

بعد از ماجرای تیغ زدن و خون بازی که دو سالی هست بین تعدادی از دانش آموزان دختر و پسر مطرح شده، اینبار گزارش هایي از منطقه بهارستان از توابع استان تهران حکایت ازآن دارد که بازی با دود و آتش به یکی از سرگرمی هاي دانش آموزان تبدیل شده هست که میتوان آن را یک آسیب اجتماعی به حساب آورد.

 

پیش از این تعداد زیادی از معلمان و مشاوران مشغول بکار در مدارس مناطق جنوبی و توابع تهران از شیوع مصرف قلیان و سیگار در مقطع ابتدایی این مناطق نگران بودند؛ اما حالا بازی با دود اگزوز خودرو تا حد اندک اما نگران کننده اي در بعضی مدارس پسرانه رایج شده هست.
یکی از مشاوران مدارس پسرانه این منطقه می‌گوید: «پسربچه ها سرشان را جلوی دود اگزوز کامیون نگه می دارند.

 

 

پس ازآن، از منوکسید کربنی که در این دود وجود دارد، احساس خلسه به آن ها دست می‌دهد و یک لذت خیلی حاشیه اي و خوشایندی در انها ایجاد میشود». او میگوید: «شاید در منطقه ما این بحث در مدارس ابتدایی پسرانه دست کم پنج، شش درصد شیوع داشته باشد. بعضی از به هاي مقطع ابتدایی به قول خودشان آتش بازی می‌کنند. بعضی از انها رول و نقش کسی راکه مصرف کننده اعتیاد هست بازی میکنند؛ برای مثال سر چوب انگور را آتش می‌زنند و آن را می‌کشند و ادای شخصی راکه معتاد هست در می آورند یا در کاغذ را مثل سیگار می پیچند و تظاهر میکنند معتاد میباشند و سیگار مصرف می‌کنند.

 

مهدی نوید ادهم، دبیر کل شورای فوق العاده یادگیری و پرورش می‌گوید: «من چنین آماری را از دودبازی دانش آموزان ابتدایی قبول ندارم». او می افزاید: «این موضوع اندکی به بحث شیطنت هاي کودکانه و نوجوانی مرتبط هست که بچه ها انجام میدهند و نباید نام اعتیاد و آسیب هاي اجتماعی روی آن گذاشت و از منظر آسیب نباید آن را جدی گرفت».

 

او ادامه می‌دهد که: «من نمی‌خواهم بگویم ما چنین آسیب هایي نداریم؛ اما پررنگ کردن این مواد مناسبت نیست. با این حال او از ادامه پاسخ گویی خودداری کرد و خواست با معاونت آسیب هاي اجتماعی صحبت شود که پیگیریها برای گفتگو با این معاونت درمورد بحث آسیب هاي اجتماعی بین دانش آموزان بی پاسخ مانده هست.

 

به گفته مشاور مدرسه، در دوره رهنمونی طبق معمول این اتفاق کمتر هست. زیرا دانش آموزان ضررها دی اکسید کربن را می فهمند و اطلاعات علمی آن را میگیرند. براساس مشاهدات این مشاور، در دوره رهنمونی و دبیرستان بیشتر فراوانی در قلیان هست؛ اما شدت مصرف سیگار بیشتر هست. به این معنی که اگر در دبیرستان کسی سیگاری شود، بیش از حد متداول سیگار می‌کشد.

 

به گفته او در رهنمونی مصرف سیگار شدت کمتری دارد و این موضوع دلایل مختلفی دارد. دلایل محیطی، انگ اجتماعی، نظارت خانواده که اگرچه بیشتر خانواده ها در این مناطق بازرسی آنچنانی بر مصرف سیگار و قلیان دانش آموزان ندارند. مدارس نیز اهمیت چندانی به این موضوع نمی‌دهند.

 

به گفته این مشاور که متخصص طب اعتیاد نیز هست. فرمی به مدارس داده می‌شود تا آسیب هاي موجود بین دانش آموزان در آن نوشته شود؛ اما طبق معمول مدیران مدارس با چشم پوشی از حقیقت هاي موجود و میزان آسیب ها، فقط یک جمع کلی از مواردی مثل اختلال، استرس و مشکلات درس خواندن و اختلال هایي خیلی حاشیه اي را وارد فرم می‌کنند.

او درمورد خشونت و پرخاشگری در بین دانش آموزان پسر این منطقه می‌گوید: «الان اگر سه مدرسه رابه طور رندم گزینه کنیم و فقط از دانش آموزان بخواهیم که آستین هاي خودرا بالا بزنند، از صد پسر دانش آموز حتما دست 20 نفر خط خطی هست. این موضوع در زمان ابتدایی هم با نسبت کمتری وجود دارد.»

 

به عقیده این مشاور، پرخاشگری در بین پسرها واقعا چندان هست. این خشونت و پرخاشگری طبق معمول به صورت دعوا، نزاع، فحاشی، خودزنی و چاقوکشی بروز می‌کند. به گفته او، اگر در منطقه بهارستان به یک دبیرستان پسرانه بروی و به دانش آموزان بگویی جیب هاي خودرا خالی کنند، دست کم از هر کلاس 40 نفره چهار تا چاقو پیدا می‌شود. اگرچه اگر همراه داشتن گوشی و بهرهگیری از فضای مجازی را هم جزء آسیب هاي اجتماعی درنظر بگیریم، این رقم بالاتر می‌رود و از یک کلاس 40 نفره حتما 15 تلفن همراه پیدا می‌شود.

 

این مشاور در بخش دیگری از صحبت هایش، موضوع روابط جنسی بین دانش آموزان را معضلی جدی در مدارس مطرح می‌کند که به دلایلی، یادگیری و پرورش به این مشکل نمی‌پردازد و از زمینه کتمان می‌کند. با این حال موضوع آسیب ها در مناطق گوناگون فراوانی متمایز دارد. در مناطقی که سطح فرهنگ و رفاه اجتماعی و عمومی پایین تر هست، این موارد بیشتر دیده می‌شود. به گفته این مشاور مدرسه در محله هایي مثل بهارستان، رباط کریم، اسلامشهر و توابع استان تهران آسیب هاي اجتماعی بیشتر دیده می‌شود. این میزان در سطح تهران به نسبت کمتر هست ودر مناطق یک و سه واقعا کمتر هست یا نوع دیگری دارد.

 

آسیب هاي متمایز در مناطق گوناگون

این متخصص طب اعتیاد میگوید: «در مناطق با سطح پایین تر فرهنگی و اقتصادی، بازرسی کمتر هست و بالطبع سطح آسیب هاي اجتماعی افزایش پیدا می‌کند. در مناطق بالا نظارت بیشتر هست و اگرچه آسیب ها از انوع دیگر هست. در مناطق جنوبی روابط جنسی نامتعارف بیشتر مخفی میشود».

 

با این حال به عقیده او، بچه هاي مناطق محروم میباشند که طبق معمول با آسیب هاي اجتماعی درگیرند، چون بیشتر این آسیب ها ناشی از فقر و فرهنگ پایین و کم بودن سطح سواد، اطلاعات و آگاهی مردم هست. او مهم‌ترین علت این آسیب ها را نداشتن آگاهی می‌داند. چرا که ما میبینیم وقتی کارگاه مهارت هاي زندگی راه اندازی می‌کنند، چه میزان تاثیر مثبت دارد.

 

چندی پیش در دانشگاه تهران کارگاه چندروزه اي برای مشاوران مدارس برای جلوگیری از آسیب هاي اجتماعی مثل اعتیاد برگزار شد؛ اما هنوز هیچ ابلاغی برای ادامه کار به مدارس انجام نشده هست. در این میان از متخصصان تربیت شده آسیب هاي اجتماعی در جلوگیری از اعتیاد در مدارس هیچ بهرهگیری اي نمی‌شود.

 

او توضیح میدهد: «ما در حال حاضر در هر اداره یادگیری و پرورش، متولی جلوگیري از اعتیاد داریم؛ اما کاری که تاثیر مثبت داشته باشد، انجام نمیشود. چرا که سنجش و پیگیری وجود ندارد. بودجه اي می‌آید و یادگیری کوتاهی داده میشود، اما این یادگیری بدون هدف هست و فقط برای این هست که گفته شود ما این دوره ها را برگزار کردیم. در حال حاضر تست هایي در متوسطه دوره اول برگزار می‌شود که به آن ها آزمون هاي مشاوره اي گفته می‌شود. این آزمون ها در پنج حوزه گوناگون هست. شاید چیزی حدود 40 تا 55 درصد این آزمون ها اعتبار و روایی داشته باشد. این درحالی هست که هیچ آزمون عملی و کیفی برگزار نمیشود.»

 

به گفته این مشاور اگر خیلی بخواهند کار کنند، سر کلاس می‌روال و از دانش آموزان درمورد مثلا طلاق، اعتیاد والدین و مواردی از این دست سوال می‌کنند. او می افزاید: «این‌ها فقط پرسیده می‌شود؛ اما بعد از این که فهمیدند پدر دانش آموز اعتیاد دارد، هیچ کاری برای او انجام نمی‌دهند».