اگر از جیغ و فریاد کودک خود خسته شده اید و این باعث مشکلاتی برای شما شده است باید بدنبال روشی برای درمان این مشکل باشید تا در آینده این مشکل کوچک تبدیل به مشکلات جدی تر و بزرگ تر نشود.
اگر جیغ و گریههاي فرزندتان تمامی ندارد، توصیههاي ما را در این جا بخوانید. بشما برای آرام کردن کودک روش هاي ساده و مفیدی را معرفی خواهیم نمود .
طبق معمول در هر سنی جیغزدن معنا و مفهوم متفاوتی دارد. مثلا در سنین زیر یکسال، جیغزدن میتواند راه ارتباطی شیرخوار با مادرش باشد. در حقیقت کودک با اینکار نشان می دهد خواهان ارتباط با مادر است.
بعد از ۳ تا ۴ ماهگی، این جیغها ممکن است همراه با گریه باشد و طبق معمول کودک در زمان خستگی، گرسنگی، درد یا کثیفبودن پوشک جیغ میز ند. اغلب یک مادر آگاه میتواند تشخیص دهد گریههاي مختلف کودک زیر یکسال چه مفهومی دارد.
به گزارش گروه سلامت تالاب : بطور کلی گریه همراه با جیغ این کودک بدلیل اتفاقی است که برایش افتاده و برای برقراری ارتباط با والدین خود بهخصوص مادر جیغ می زند اما از سنین ۱۵ ماهگی که سختترین سن تربیت کودک است و به ان سنین نوپایی گفته می شود، کودک یک سلسله رفتار که ان را «قشقرق» مینامیم، بروز می دهد.
این رفتار شامل جیغزدن، فریاد کشیدن، پا به زمین کوبیدن، سر به زمین یا دیوار زدن همراه با گریه است.
قشقرق بپا کردن طبق معمول از سنین ۱۵ ماهگی شروع می شود و تا ۳ سالگی ادامه پیدا می کند و اغلب به منظور دستیابی به خواستهاي است که والدین در مقابل ان پافشاری میکنند. دراین سنین جیغ بدلیل بیماری، گرسنگی و تشنگی نیست.
ممکن است کودکتان هنگامیکه شما با تلفن صحبت میکنید، شروع به جیغ زدن کند، چون او احساس می کند که دیگر به او توجهی ندارید.
شاید فرزندتان دقیقاً از ان چه که می خواهد مطمئن نباشد و همین موجب عصبانیت و داد زدن او شود.
در مواقعی که فرزندتان در بیان بعضی از کلمات احساس عجز و ناتوانی می کند ذهن مستعد وی را برای بیان انها آماده سازید. کودک وقتی که نمیتواند کلماتی را برای بیان ان چه که می خواهد پیدا کند، ممکن است خشمگین شود.
کاری هاي که باید انجام بدید :
برای پایان دادن به شیونهاي بی مورد فرزندتان، میتوانید این شش راه ساده اما موثر را هم امتحان کنید
1- تنها خرید کنید
اگر می خواهید با فرزندتان به یکی از مراکز خرید شلوغ بروید، بدانید که کودکتان طاقت شما را ندارد و بعد از مدتی خسته و بدخلق میشود و نق می زند.
2- همه ی جا باهم نروید
اگر می خواهید به مهمانی بزرگسالان بروید و میدانید این اتفاق برای فرزندتان جذابیتی ندارد، درصورت امکان کودکتان را نزد کسیکه با او احساس اسانی دارد، بگذارید.
3- باج ندهید
با پذیرفتن خواسته فرزندتان در زمانی که غر میزند، به رفتارش مشروعیت ندهید و با این اشتباه رایج زمینه را برای گریهها و غرولندهای بعدی فراهم نکنید.
4- همکلام باشید
برای گذاشتن بهترین تاثیر روی فرزندتان، باید با همسرتان همکلام شوید. هر کدام از شما نباید شیوه تربیتی جداگانهاي داشته باشد ودر مقابل کودک دیگری را رد کند.
5- آموزش دهید
به فرزندتان تفاوت میان رفتار خوب و بد را آموزش دهید. اگر در اینکار موفق باشید، او بجای تاثیر گرفتن از بچههاي دیگر، برای اصلاحشان تلاش میکند.
6- نادیده بگیرید
فرزند شما با فریادهایش می خواهد جلب توجه کند. اما شما میتوانید با نادیده گرفتن این صداها و اشکها، راهکار «خاموشی» رابه کار ببندید و به حذف این عادت کمک کنید.
درست است که پدر و مادر او مشکلی با تحمل کردن کودک نقنقویشان ندارند. اما هرروز که میگذرد، این رفتار ستاره را از بچههاي دیگر دورتر می کند. کافی است در بازی ببازد یا چیزی مطابق میلش نباشد تا با گریه مادرش را صدا کند.
با کودکتان چشم در چشم شوید. این یکی از تاثیرگذار ترین روشها بر روی کودک است و به خوبی می تواند قاطعیت شما رابه او خاطر نشان شود.
پس برقراری ارتباط چشمی از وی بخواهید به اینکار خاتمه دهد و به او بگویید شما حاظر هستید تا دراین باره با او حرف بزنید و علت ناراحتی اش را بدانید، ولی تنها در صورتی که وی از فریاد زدن دست بکشد اینکار را خواهید کرد.
اگر کودک شما سن پایینی داشته و صحبت با ان ها فایده اي ندارد، انگشت خودرا جلوی دهانتان گرفته و به او نشان دهید که می خواهید ساکت باشد. هیچ گاه سر کودکی که داد میزند، داد نزنید.
یکی از موثرترین راه ها برای آرام کردن کودک این است که در زمان جیغ کشیدن بچه به طوریکه صورتتان درست مقابل صورت فرزندتان قرار گیرد، به او چیزهای شبیه به این بگوئید:«وقتی که تو جیغ میزنی منظورت را نمی فهمم. آیا میتوانی بگویی که بر سر صدای عادیت چه آمده است؟»
اگر نمیتواند کاملاً منظورش را بیان کند، خودتان حدس بزنید که او چه می خواهد «مثلا آیا تو چیپس میخواهی؟» و میبینید که او سر تکان می دهد. ممکن است او چیزهایی راکه شما نمیتوانید یا نمیخواهید به او بدهید را تقاضا کند، هیچ لزومی ندارد که تسلیم شوید، ولی سعی کنید که پیشنهاد چیز دیگری به او دهید نظیر:
«شیرینی را بعد از شام میتوانی بخوری، ولی من یک خوراکی خیلی خوب برایت دارم.»سعی کنید وی را به عناوین مختلف سرگرم کنید. کتابی راکه قبلاً نخوانده را برایش انتخاب کنید یا اگر وقت اضافی دارید با او بازی کنید.
خواسته هاي کودک و جیغ زدن هاي او دریک مقطع تا حدودی منطقی است و والدین نباید واکنش شدیدی از خود نشان دهند. باید بپذیرند جیغ زدن دراین سن جزئی از روند تکامل فرزندشان است.
توصیه بنده این است والدین کودکان ۲ ساله به جیغ کودک بی تفاوت باشند. نباید کاری کرد که جیغ زدن تبدیل به نوعی بازی برای کودک با بزرگترها شود. نباید کودک رابا کارهایی که در بالا به ان اشاره شد به نحوی تشویق به جیغ زدن کرد.
اگر در خانه کودک جیغ می زند بی تفاوت باشید اما در مهمانی ها بهتر است از قبل مسایل را پیشبینی کنید و پیش از آنکه کودک بخواهد با جیغ به خواسته اي برسد ان را انجام دهید تا موقعیت جیغ زدن برای او فراهم نشود. درواقع باید کودک را مدیریت کرد.
بعد از ۳ سال که کودک رشد عقلانی پیدا می کند، در حدی که مفاهیم را متوجه می شود و می تواند حرف بزند باید در روند رفتار درمانی با او برخورد مناسبی شود تا این حرکت زشت را کنار بگذارد. دراین سن بهتر است با یک متخصص روان دکتر کودک و نوجوان مشورت کنید.
والدین می بایست موقعیت شناس باشند! در برخی موارد لازم است تا چند گام عقب نشینی کنید و به قبول کردن خواسته کودک خود تن دهید. این عمل نه تنها موجب گستاخی بیشتر وی نخواهد شد بلکه موجب می شود تا فرزندی لجباز را بار نیاورید و به او یاد دهید تا به خواسته دیگران احترام بگذارد.
از سن ۲ سالگی که سن لجبازی کودک هم هست، اگر بیشتر خواستههاي او با واکنش منفی والدین مواجه شود و به همه ی خواستههایش«نه» بگویند، طبیعتا لجبازیاش بیشتر می شود.
والدین آگاه میتوانند تشخیص دهند کدام خواسته فرزندشان را باید پاسخ دهند ودر چه مواردی «نه» بگویند. در حقیقت داشتن مهارت هاي فرزند پروری در این جا به والدین کمک می کند. اگر این مهارت ها را کسب نکردهاند یا قادر به نظارت فرزند خود نیستند، بهتر است از روان دکتر کودک کمک بگیرند.
تعداد زیادی از والدین از جیغ زدن هاي کودک عصبی میشوند و وی را کتک میزنند تا دیگر جیغ نزند اما تنبیه بدنی کودک هیچ کمکی به ما نمیکند و کار درستی نیست. کتک زدن تنها باعث شدت یافتن این رفتار در او می شود.
اگر والدینی بیش از حد حساس هستند و نسبت به جیغ زدن کودک نمیتوانند بی تفاوت باشند، بهتراست رفتار وی را پیشبینی کنند. اگر قرار است با جیغ زدن کودک خواسته اش را اجابت کنند قبل از جیغ اینکار را انجام دهند. والدینی که کودک ۲ ساله دارند باید اعصابشان خوب باشد اما اگر نیست باید به روان دکتر کودک مراجعه کنند.
البته والدین به کمک برخی تمهیدات می توانند تحمل خودرا بالا ببرند. حتی حذف عوامل پایین آورنده تحمل نیز می تواند مفید باشد. فراموش نکنیم والدین یک کودک ۲ ساله باید فوق العاده صبور باشند. دراین صورت این دوره به خوبی می گذرد ودر آینده اوضاع بهتر می شود.
از دیگر نکات مهم در مورد درمان جیغ کودکان در پایین دیدن فرمایید تا روش و راه کارهای دیگر را هم مطلع شوید.