در خواب راه می روید؟

بر طرف کردن مشکل راه رفتن در خواب

نشانه‌ ها
راه رفتن هنگام خواب معمولا در گروه رفتارها و عادت‌های ناخوشایند طبقه‌بندی می‌شود. كسی كه با این مشكل روبه‌روست، شب‌ها ممكن است در رختخواب خود بنشیند و چشم‌هایش را باز كند.

چشم‌های فرد در این حالت ممكن است خیره و براق شود، اما در حقیقت او هنوز خواب است و نمی‌بیند. پس از این مرحله شروع می‌كند به پرسه زدن در فضای خانه و حتی ممكن است درها را باز و بسته یا چراغ‌ها را خاموش و روشن كند.

 
گروهی از این افراد حتی ممكن است هنگام خوابگردی مشغول انجام فعالیت‌های معمول روزانه مانند لباس پوشیدن شوند. گروهی نیز به سمت خودروی خود می‌روند و در آن می‌نشینند. گاهی ممكن است با صدایی آرام و آهسته صحبت كنند یا برعكس فریاد بكشند. در هر صورت به یاد داشته باشید بر خلاف آنچه ممكن است تصور كنید، بیدار كردن آنها در چنین شرایطی اصلا ساده نیست.

در اغلب موارد این شرایط اوایل شب ـ یك تا دو ساعت پس از خوابیدن ـ‌ و هنگامی كه فرد به خواب عمیقی فرورفته است، رخ می‌دهد. اما صبح پس از بیدار شدن هیچ چیز را از آن رویدادها به یاد نمی‌آورد.

دلیل خوابگردی
عوامل متعددی منجر به راه رفتن در خواب می‌شود؛ كمبود خواب، خستگی، اضطراب و استرس، تب، خوابیدن در محیطی ناآشنا و مصرف داروهای خاص ازجمله مواردی است كه می‌تواند سبب بروز این وضعیت شود. علاوه بر این برخی بیماری‌های زمینه‌ای مرتبط با خواب نیز در بروز این وضعیت موثر است.

مراقب عوارض خوابگردی باشید

با این‌كه راه رفتن در خواب به تنهایی مشكلی جدی به حساب نمی‌آید، اما می‌تواند منجر به آسیب دیدن فرد شود؛ بخصوص زمانی كه از خانه بیرون می‌رود. علاوه بر این، چنین اختلالی می‌تواند سبب خواب‌آلودگی بیش از حد در طول روز‌ بشود. البته به غیر از خود فرد، دیگر اعضای خانواده هم در این وضعیت اذیت می‌شوند و شب‌های آرامی نخواهند داشت.

اگر شما هم كسی را می‌شناسید كه در طول شب راه می‌رود، برای پیشگیری از آسیب و صدمه دیدن باید محیطی امن و بی‌خطر برایش فراهم كنید. همچنین چون خستگی یكی از علل ایجاد این وضعیت است، بهتر است چنین فردی بیشتر استراحت كند و بخوابد تا احتمال بروز مشكل كاهش یابد. قبل از خواب شبانه هم می‌توانید به او كمك كنید آرام شود و استرس او كاهش یابد.

اگر فرد تنها گاهی چنین شرایطی را تجربه می‌كند، چندان نگران نباشید؛ اما اگر این وضعیت زیاد تكرار یا منجر به رفتارهایی خطرناك شود، با نشانه‌هایی دیگر همراه باشد یا از دوران كودكی شروع شود و تا نوجوانی و جوانی ادامه یابد باید برای حل مشكل به پزشك مراجعه كرد.