دعای ویژه در ماه مبارک رمضان ؛ ماه مبارک رمضان در میان ماه های سال قمری از قداست و جایگاه ویژهای برخوردار است، امام زین العابدین در نیایش چهل و چهارم صحیفه سجادیه هنگام ورود ماه مبارک رمضان می فرمودند:
در ماه رمضان این دعای امام سجاد (ع) را بخوانید مجرب است .
بسم الله الرحمن الرحیم
اَلْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی هَدَآنَا لِحَمْدِهِ وَ جَعَلَنَا مِنْ أَهْلِهِ لِنَكُونَ لِإِحْسَآنِهِ مِنَ الشَّاكِرِينَ وَ لِیَجْزِیَنَا عَلَى ذَلِكَ جَزَاءَ الْمُحْسِنِينَ
حمد و سپاس خداوندى را كه ما رابه حمد و سپاس خويش راه نمود و از جمله حامدان خود قرار داد، تا از شكرگزاران احسان او باشيم. و ما را در برابر حمد و سپاس خويش پاداش داد، آن سان كه نيكوكاران را پاداش دهد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی حَبَآنَا بِدِينِهِ وَ اخْتَصَّنَا بِمِلَّتِهِ وَ سَبَّلَنَا فِی سُبُلِ إِحْسَآنِهِ لِنَسْلُكَهَا بِمَنِّهِ إِلَى رِضْوَآنِهِ حَمْداً یَتَقَبَّلُهُ مِنَّا وَ یَرْضَى بِهِ عَنَّا
حمد و سپاس خداوندى را كه دين خود به ما ارزانى فرمود و ما رابه آيين خويش اختصاص داد و به راههاى احسان خود در آورد، تا به مدد احسانش در طريق خشنودىاش گام برداريم. حمد و سپاسى كه شايان قبولش افتد و بدان از ما خشنود گردد.
وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی جَعَلَ مِنْ تِلْكَ السُّبُلِ شَهْرَهُ شَهْرَ رَمَضَآنَ شَهْرَ الصِّیَامِ وَ شَهْرَ الْإِسْلاَمِ
حمد و سپاس خداوندى را كه يكى ازآن راهها كه در برابر ما گشوده، ماه خود، ماه رمضان است، ماه صيام و ماه اسلام
وَ شَهْرَ الطَّهُورِ وَ شَهْرَ التَّمْحِيصِ وَ شَهْرَ الْقِیَامِ الَّذِی أُنْزِلَ فِيهِ الْقُرْآنُ هُدًى لِلنَّاسِ وَ بَیِّنَاتٍ مِنَ الْهُدَى وَ الْفُرْقَآنِ
ماه پاكيزگى از آلودگىها، ماه رهايى از گناهان، ماه نماز، ماهى كه در آن قرآن نازل شده، قرآنى كه راهنماى مردم است و نشانه آشكار هدايت است و تميز دهنده حق از باطل است.
فَأَبَآنَ فَضِيلَتَهُ عَلَى سَائِرِ الشُّهُورِ بِمَا جَعَلَ لَهُ مِنَ الْحُرُمَاتِ الْمَوْفُورَةِ وَ الْفَضَائِلِ الْمَشْهُورَةِ فَحَرَّمَ فِيهِ مَا أَحَلَّ فِی غَیْرِهِ إِعْظَاماً
پس به حرمت بىشمار و فضيلت بسيارى كه بدين ماه ارزانى داشت، برترى آنرا بر ديگر ماهها آشكار ساخت. براى بزرگداشت آن، هر چيز را كه در ديگر ماهها حلال داشته بود، دراين ماه حرام كرد.
وَ حَجَرَ فِيهِ الْمَطَاعِمَ وَ الْمَشَارِبَ إِكْرَاماً وَ جَعَلَ لَهُ وَقْتاً بَیِّناً لاَ یُجِيزُ – جَلَّ وَ عَزَّ – أَنْ یُقَدَّمَ قَبْلَهُ وَ لاَ یَقْبَلُ أَنْ یُؤَخَّرَ عَنْهُ
گراميداشت آنرا هر خوردنى و آشاميدنى ممنوع داشت و براى آن زمانى معين قرار داد، آن سان كه اجازت ندهد روزه آن پيشتر ادا گردد و نپذيرد كه به تأخير افتد.
ثُمَّ فَضَّلَ لَیْلَةً وَاحِدَةً مِنْ لَیَالِيهِ عَلَى لَیَالِی أَلْفِ شَهْرٍ وَ سَمَّاهَا لَیْلَةَ الْقَدْرِ تَنَزَّلُ الْمَلاَئِكَةُ وَ الرُّوحُ فِيهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ مِنْ كُلِّ أَمْرٍ سَلاَمٌ دَائِمُ الْبَرَكَةِ إِلَى طُلُوعِ الْفَجْرِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ بِمَا أَحْكَمَ مِنْ قَضَائِهِ
آنگاه شبى از شبهاى اين ماه برگزيد و بر شبهاى هزار ماه برترى داد. و آن شب را «ليلة القدر» ناميد. در آن شب، فرشتگان و روح، به فرمان پروردگارشان، بر هر يك از بندگان او – كه بخواهد – نازل مىشوند، همراه با تقديرى تغيير ناپذير. آن شب، شب درود و درود فرشتگان است و دامنه بركاتش تا سپيدهدم كشيده شود.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَلْهِمْنَا مَعْرِفَةَ فَضْلِهِ وَ إِجْلاَلَ حُرْمَتِهِ وَ التَّحَفُّظَ مِمَّا حَظَرْتَ فِيهِ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندانش و شناخت فضيلت اين ماه و بزرگداشت حرمت آن و پرهيز از هر چه دراين ماه ما را ازآن منع كردهاى. به ما الهام كن.
وَ أَعِنَّا عَلَى صِیَامِهِ بِكَفِّ الْجَوَارِحِ عَنْ مَعَاصِيكَ وَ اسْتِعْمَالِهَا فِيهِ بِمَا یُرْضِيكَ حَتَّى لاَ نُصْغِیَ بِأَسْمَاعِنَا إِلَى لَغْوٍ وَ لاَ نُسْرِعَ بِأَبْصَارِنَا إِلَى لَهْوٍ
و ما رابه روزه داشتن يارى ده:آن سان كه اعضاى بدن خويش از معاصى تو بازداريم ودر انچه سبب خشنودى توست به كار داريم، تا به هيچ سخن بيهوده گوش نسپاريم و به هيچ لهو و بازيچه ننگريم
وَ حَتَّى لاَ نَبْسُطَ أَیْدِیَنَا إِلَى مَحْظُورٍ وَ لاَ نَخْطُوَ بِأَقْدَامِنَا إِلَى مَحْجُورٍ وَ حَتَّى لاَ تَعِیَ بُطُونُنَا إِلاَّ مَا أَحْلَلْتَ
و به هيچ ممنوع دست نگشاييم و به سوى هيچ حرامى گام بر نداريم و چيزى جز آنچه تو حلال كردهاى در شكمهاى خود جاى ندهيم
وَ لاَ تَنْطِقَ أَلْسِنَتُنَا إِلاَّ بِمَا مَثَّلْتَ وَ لاَ نَتَكَلَّفَ إِلاَّ مَا یُدْنِی مِنْ ثَوَابِكَ وَ لاَ نَتَعَاطَى إِلاَّ الَّذِی یَقِی مِنْ عِقَابِكَ
و زبانمان جز سخن تو نگويد و رنجى بر خود هموار نكنيم جز آنكه ما رابه ثواب تو نزديك سازد و كارى نكنيم جز انچه ما را از عقاب تو در امان دارد.
ثُمَّ خَلِّصْ ذَلِكَ كُلَّهُ مِنْ رِئَاءِ الْمُرَائِينَ وَ سُمْعَةِ الْمُسْمِعِينَ لاَ نَشْرَكُ فِيهِ أَحَداً دُونَكَ وَ لاَ نَبْتَغِی فِيهِ مُرَاداً سِوَاكَ
اى خداوند، از تو مىخواهيم كه اين همه ی اعمال را از رياى رياكاران و آوازه در افكندن آوازه افكنان دور نگه دارى. و چنان باد كه كسى را در پرستش با تو شريك نسازيم و جز تو براى خود مرادى نجوييم.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ قِفْنَا فِيهِ عَلَى مَوَاقِيتِ الصَّلَوَاتِ الْخَمْسِ بِحُدُودِهَا الَّتِی حَدَّدْتَ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او ودر اين ماه ما رابه اوقات نمازهاى پنجگانه آگاه فرما:به حدود و احكامش كه مقرر داشتهاى
وَ فُرُوضِهَا الَّتِی فَرَضْتَ وَ وَظَائِفِهَا الَّتِی وَظَّفْتَ وَ أَوْقَاتِهَا الَّتِی وَقَّتَ
و واجباتش كه واجب ساختهاى و شروط و هنگامش كه معين كردهاى.
وَ أَنْزِلْنَا فِيهَا مَنْزِلَةَ الْمُصِيبِينَ لِمَنَازِلِهَا الْحَافِظِينَ لِأَرْكَآنِهَا الْمُؤَدِّينَ لَهَا فِی أَوْقَاتِهَا عَلَى مَا سَنَّهُ عَبْدُكَ وَ رَسُولُكَ – صَلَوَاتُكَ عَلَیْهِ وَ آلِهِ –
اى خداوند، چنان كن كه به هنگام نماز همانند كسانى باشيم كه به خانه ها والاى آن راه مىيابند و همه ی اركان آن رعايت مىكنند و آن رابه وقت خود، به آيين بنده تو و رسول تو محمد – صلى الله عليه و آله –
فِی رُكُوعِهَا وَ سُجُودِهَا وَ جَمِيعِ فَوَاضِلِهَا عَلَى أَتَمِّ الطَّهُورِ وَ أَسْبَغِهِ وَ أَبْیَنِ الْخُشُوعِ وَ أَبْلَغِهِ
در ركوع و سجود و همه ی فضيلتهايش، به كاملترين وضوء و طهارت ودر نهايت خشوع به جاى مىآورند.
وَ وَفِّقْنَا فِيهِ لِأَنْ نَصِلَ أَرْحَامَنَا بِالْبِرِّ وَ الصِّلَةِ وَ أَنْ نَتَعَاهَدَ جِيرَآنَنَا بِالْإِفْضَالِ وَ الْعَطِیَّةِ
اى خداوند، دراين ماه ما را موفق دار كه به خويشاوندانمان نيكى كنيم و به ديدارشان بشتابيم و همسايگانمان رابه بخشش و عطاى خويش بنوازيم
وَ أَنْ نُخَلِّصَ أَمْوَالَنَا مِنَ التَّبِعَاتِ وَ أَنْ نُطَهِّرَهَا بِإِخْرَاجِ الزَّكَوَاتِ
و اموالمان را از هر چه به ناحق بر آن افزودهايم پيراسته داريم و با اداى زكات پاكيزه گردانيم
وَ أَنْ نُرَاجِعَ مَنْ هَاجَرَنَا وَ أَنْ نُنْصِفَ مَنْ ظَلَمَنَا وَ أَنْ نُسَالِمَ مَنْ عَادَآنَا حَاشَى مَنْ عُودِیَ فِيكَ وَ لَكَ
و با آنان كه از ما گسيختهاند بپيونديم و با آن كه در حق ما ستمى روا داشته به مقتضاى انصاف رفتار كنيم و با آن كه با ما دشمنى ورزيده دوستى كنيم، جز آن كسان كه به خاطر رضاى تو با آنان دشمن شدهايم،
فَإِنَّهُ الْعَدُوُّ الَّذِی لاَ نُوَالِيهِ وَ الْحِزْبُ الَّذِی لاَ نُصَافِيهِ
كه با چنين دشمنى هيچگاه سخن از دوستى نگوييم و همدل نشويم.
وَ أَنْ نَتَقَرَّبَ إِلَیْكَ فِيهِ مِنَ الْأَعْمَالِ الزَّاكِیَةِ بِمَا تُطَهِّرُنَا بِهِ مِنَ الذُّنُوبِ
اى خداوند، دراين ماه ما را توفيق ده كه به كردارهاى پسنديده به تو تقرب جوييم، آن سان كه ما را از گناهان پاك دارى
وَ تَعْصِمُنَا فِيهِ مِمَّا نَسْتَأْنِفُ مِنَ الْعُیُوبِ
و از بازگشت به اعمال ناشايست نگهدارى،
حَتَّى لاَ یُورِدَ عَلَیْكَ أَحَدٌ مِنْ مَلاَئِكَتِكَ إِلاَّ دُونَ مَا نُورِدُ مِنْ أَبْوَابِ الطَّاعَةِ لَكَ وَ أَنْوَاعِ الْقُرْبَةِ إِلَیْكَ
تا هيچ يك از ملائكه تو طاعتى به درگاهت نياورد جز آنكه از طاعت ما كمتر باشد ودر تقرب به پايه تقرب ما نرسد.
اَللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ بِحَقِّ هَذَا الشَّهْرِ وَ بِحَقِّ مَنْ تَعَبَّدَ لَكَ فِيهِ مِنِ ابْتِدَائِهِ إِلَى وَقْتِ فَنَائِهِ مِنْ مَلَكٍ قَرَّبْتَهُ أَوْ نَبِیٍّ أَرْسَلْتَهُ
اى خداوند، به حق اين ماه و به حق آن كس كه دراين ماه – از آغاز تا انجام – جبين پرستش به درگاه تو سوده، خواه ملكى بوده كه وی را مقرب خود ساختهاى، يا پيامبرى كه به رسالتش فرستادهاى،
أَوْ عَبْدٍ صَالِحٍ اخْتَصَصْتَهُ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَهِّلْنَا فِيهِ لِمَا وَعَدْتَ أَوْلِیَاءَكَ مِنْ كَرَامَتِكَ
يا بندهاى صالح كه از ميان بندگانت برگزيدهاى، بر محمد و خاندانش درود بفرست و ما را سزاوار كرامتى كن كه به دوستان خود وعده دادهاى.
وَ أَوْجِبْ لَنَا فِيهِ مَا أَوْجَبْتَ لِأَهْلِ الْمُبَالَغَةِ فِی طَاعَتِكَ وَ اجْعَلْنَا فِی نَظْمِ مَنِ اسْتَحَقَّ الرَّفِيعَ الْأَعْلَى بِرَحْمَتِكَ
هر چه مبالغان در پرستش خودرا نصيب داشتهاى ما را نيز نصيب دار و به رحمت خود ما را در زمره كسانى قرار ده كه بهشت – آن بالاترين مرتبت – را سزاوارند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ جَنِّبْنَا الْإِلْحَادَ فِی تَوْحِيدِكَ وَ الْتَّقْصِيرَ فِی تَمْجِيدِكَ وَ الشَّكَّ فِی دِينِكَ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و ما را دور دار از الحاد در توحيد خود و قصور در بزرگداشت خود و شك در دين خود
وَ الْعَمَى عَنْ سَبِيلِكَ وَ الْإِغْفَالَ لِحُرْمَتِكَ وَ الاِنْخِدَاعَ لِعَدُوِّكَ الشَّیْطَآنِ الرَّجِيمِ
و نابينايى در طريق خود و غفلت از تعظيم خود و فريفته شدن به دشمنت، آن شيطان رجيم.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ إِذَا كَآنَ لَكَ فِی كُلِّ لَیْلَةٍ مِنْ لَیَالِی شَهْرِنَا هَذَا رِقَابٌ یُعْتِقُهَا عَفْوُكَ أَوْ یَهَبُهَا صَفْحُكَ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و چون در شبهاى اين ماه اراده عفو و بخشايش كنى ما را در شمار آن بندگان در آور كه به عفو تو آزاد مىشوند ودر خور بخشايش تو مىگردند.
فَاجْعَلْ رِقَابَنَا مِنْ تِلْكَ الرِّقَابِ وَ اجْعَلْنَا لِشَهْرِنَا مِنْ خَیْرِ أَهْلٍ وَ أَصْحَابٍ
اى خداوند، ما را از بهترين كسانى قرار ده كه دراين ماه زيستهاند و اين ماه به سر آوردهاند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ امْحَقْ ذُنُوبَنَا مَعَ امِّحَاقِ هِلاَلِهِ
بار خدايا، درود بفرست بر محمد و خاندان او و آنگاه كه هلال ماه رمضان به محاق مىافتد، گناهان ما محو كن.
وَ اسْلَخْ عَنَّا تَبِعَاتِنَا مَعَ آنْسِلاَخِ أَیَّامِهِ حَتَّى یَنْقَضِیَ عَنَّا وَ قَدْ صَفَّیْتَنَا فِيهِ مِنَ الْخَطِيئَاتِ وَ أَخْلَصْتَنَا فِيهِ مِنَ السَّیِّئَاتِ
و چون به سلخ رسد و روزهايش به آخر آيد، جامه شوخگن گناهان از تن ما بيرون كن، آن سان كه چون به سر شود ما را از هر خطا پيراسته و از هر گناه، پاك ساخته باشى.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ إِنْ مِلْنَا فِيهِ فَعَدِّلْنَا وَ إِنْ زُغْنَا فِيهِ فَقَوِّمْنَا وَ إِنِ اشْتَمَلَ عَلَیْنَا عَدُوُّكَ الشَّیْطَآنُ فَاسْتَنْقِذْنَا مِنْهُ
بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود بفرست. اگر دراين ماه به راه كج رفتهايم، به راه راستمان آور و اگر از حق عدول كردهايم، به حقمان بازگردان و اگر دشمن تو، شيطان، بر ما چيره شد، ما را از چنگال او رهايى بخش.
اَللَّهُمَّ اشْحَنْهُ بِعِبَادَتِنَا إِیَّاكَ وَ زَیِّنْ أَوْقَاتَهُ بِطَاعَتِنَا لَكَ وَ أَعِنَّا فِی نَهَارِهِ عَلَى صِیَامِهِ وَ فِی لَیْلِهِ عَلَى الصَّلاَةِ وَ التَّضَرُّعِ إِلَیْكَ
اى خداوند، ماه رمضان را از زمزمه پرستش ما پرساز و شب و روزش رابه طاعات ما آراسته گردان. ما را يارى ده كه روزهايش را روزه بداريم و شبهايش رابه نماز و تضرع
وَ الْخُشُوعِ لَكَ وَ الذِّلَّةِ بَیْنَ یَدَیْكَ حَتَّى لاَ یَشْهَدَ نَهَارُهُ عَلَیْنَا بِغَفْلَةٍ وَ لاَ لَیْلُهُ بِتَفْرِيطٍ
و خشوع و مذلت در پيشگاه تو به سحر رسانيم، تا مباد كه روزهايش به غفلت ما شهادت دهند و شبهايش به سهل انگارى ما.
اَللَّهُمَّ وَ اجْعَلْنَا فِی سَائِرِ الشُّهُورِ وَ الْأَیَّامِ كَذَلِكَ مَا عَمَّرْتَنَا
اى خداوند، چنان كن كه در ديگر ماهها و روزها تا زندهايم چنين باشيم.
وَ اجْعَلْنَا مِنْ عِبَادِكَ الصَّالِحِينَ الَّذِينَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِيهَا خَالِدُونَ
چنان كن كه در شمار بندگان صالح تو در آييم:آنان كه بهشت رابه ميراث بردهاند ودر آن جاويدانند،
وَ الَّذِينَ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَ قُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ وَ مِنَ الَّذِينَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَ هُمْ لَهَا سَابِقُونَ
آنان كه همه ی انچه را كه بايد ادا كنند ادا مىكنند و بازهم دلهايشان ترسان است، آنان كه بايد نزد پروردگارشان باز گردند، آنان كه به كارهاى نيك مىشتابند ودر آن بر يكديگر سبقت مىگيرند.
اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ فِی كُلِّ وَقْتٍ وَ كُلِّ أَوَآنٍ وَ عَلَى كُلِّ حَالٍ عَدَدَ مَا صَلَّیْتَ عَلَى مَنْ صَلَّیْتَ عَلَیْهِ
بار خدايا، در هر وقت ودر هر زمان ودر هرحال بر محمد و خاندانش درود بفرست، به شمار درودهايى كه بر همه ی كسانى كه شايان درود تو بودهاند فرستادهاى
وَ أَضْعَافَ ذَلِكَ كُلِّهِ بِالْأَضْعَافِ الَّتِی لاَ یُحْصِيهَا غَیْرُكَ إِنَّكَ فَعَّالٌ لِمَا تُرِيد
و چندين برابر آن ها، آن سان كه هيچ كس جز تو شمارش نتواند كرد. انك فعال لما تريد.
خدایا….
خدایا! لب های تشنه ام را، دهان فرو بسته به روی لقمه ام را، چشم و گوش از وسوسه گریخته ام را دریاب!
مرا از شراب مهر خود جرعه بنوشان، مرا از مائده غفران خویش روزی ببخش و چشم و گوشم رابه تماشا و شنیدن جلوه ها و نغمه های وصل خود خرسند کن!
میهمانی خدا…
ما به ميهماني آمدهايم…
ماه رمضان هم از راه رسيد و همه ی آفريدههای خدا رابه ضيافت عشق و عشقبازي با معبود دعوت كرد.
سفرهای كه به وسعت بخشندگي خداست پهن شده و من تو اگه لايق باشيم، دعوت صاحبخانه را لبيك ميگيم و ريزهخوار اين خوان پر نعمت الهي ميشيم.
ميگن ميهمان حبيب خداست و چه لذتي بيش از اين كه دوست و همنشين خالقت باشي، معبودي كه عاشق بنده هاشه و نعمتهاشو براشون تمام و كمال سر سفره مياره.
تا كه باشيم و چه باشيم و…
« گــــر گـــدا كاهل بُوَد *** تقصير صاحبخانه چيست؟ »
رمضان يك تحولِ؛ تحولي از خويش به او، از منيّت به آدميت، از بيقيدي به مسئوليت، مسئوليت انسان شدن، خدايي شدن، آسماني شدن، پيدا كردن گم شدههای درون، گم شدههايي كه اگر بشناسيمشون و پيداشون كنيم واژه ی اشرف مخلوقات را درك كرديم و فهميديم.
به مرحمت خدا در روزها و شبهاي رمضان، وزنه های سر بي معصيت و دنياخواهي كه زمين گيرمان كرده و حس پرواز در ملكوت خدا را از ما گرفته باز ميشه، ولي مشكل اينجاست كه بعضي از ما پرواز كردن را فراموش كردهايم، ولي نبايد نا اميد بود، چون خودش گفته هركه هستي و هرچه هستي منم كه از مادر بهت نزديكترم و مادر هرچه هم كه فرزندش اذيتش كنه محبتش نسبت بهش كم نميشه…
وقتي در ازل به نداي « أَلَسْتَ »؛ « قَالُواْ بَلَى» گفتيم و قبول كرديم پا دراين دنياي خاكي بگذاريم شايد فكرش را هم نميكرديم كه راه را گم كنيم و سرگردان دنيا شويم، ولي خداي رحمان رمضان رابه ما داد و از سرگرداني و پريشاني رهاييمان بخشيد.
و خدايا:
« لاَ تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَیْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ »
بارالها، دل های ما رابه باطل ميل مده پس از آنكه به حق هدايت فرمودي، و به ما از لطف خويش اجر كامل عطا فرما كه همانا تويي بخشنده ی بي عوض و منت…