نزدیکی با همسر در ماه رمضان چه حکمی دارد؟
نزدیکی با همسر در ماه رمضان چه حکمی دارد؟
اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون آمدن منی مثلاً با زن خود بازی و شوخی کند، چنانچه اطمینان دارد که منی از او خارج نمیشود اگرچه اتفاقاً منی بیرون آید، روزه او صحیح است. ولی اگر اطمینان ندارد، در صورتی که منی از او بیرون آید، روزه‌اش باطل است.
موارد کلی که باعث ابطال روزه میگردد
خوردن و آشاميدن
جماع
استمناء
باقي‌ماندن بر جنابت، حيض و نفاس تا اذان صبح
دروغ بستن به خدا و پيامبر و ائمه اطهار
رساندن غبار غليظ به حلق
اماله كردن (از راه مقعد مايع را وارد بدن كردن)
عمداً قي كردن
تمام سر را زير آب بردن (به فتواي اكثر مراجع)
احکام (نزدیکی – جماع- آمیزش) در ماه رمضان
جنب شدن به صورت عمدی، چه به واسطه نزدیکی با همسر، ملاعبه با او و یا هر طریقی دیگری (مثل استمناء، جنب شدن به واسطه نگاه به عکس یا فیلم و …)، مانند نوشیدن آب یا خوردن خوراکی مبطل روزه است.
عمل نزدیکی با همسر في نفسه حرام نیست، بلکه شکستن روزه به صورت عمدی اشکال دارد و موجب کفاره عمدی (شصت روز برای یک روز یا شصت مدّ طعام برای هر روزی که انسان روزه خود را عمداً افطار کند) می‌شود.
همسران می‌توانند پس از اذان مغرب تا قبل از اذان صبح با یک دیگر نزدیکی کنند و قبل از اذان صبح غسل نمایند و طیب و طاهر وارد روز جدید از ماه مبارک رمضان گردند.
جماع روزه را باطل مي‌كند مگر آن كه كمتر از ختنه‌گاه وارد شود. در جماع لازم نيست مني خارج شود و تنها دخول كافي است و باعث ابطال روزه هر دو طرف مي‌شود. فرقي هم نمي‌كند كه مفعول زن باشد يا مرد.
اگر در روزهاي ماه رمضان مرد، زن را مجبور به جماع نمايد بايد كفاره خود و زن را (دو كفاره) بدهد. اگـر هـر دو مـايـل بـه مـجـامـعت بودند و در روز ماه مبارك رمضان در حال روزه با يكديگر آميزش كردند هر كدام بايد يك كفاره بدهند.
اگر کمتر از مقدار ختنه‌گاه داخل شود و منی هم بیرون نیاید، روزه باطل نمیشود. ولی در شخصی که ختنه‌گاه ندارد، اگر کمتر از مقدار ختنه‌گاه داخل شود نیز روزه‌اش باطل می‌شود.
اگر فراموش كند كه روزه است و جماع نمايد، يا او را مجبور به جماع نمايند به طوري كه اختيار از او ساقط شود، روزه او باطل نمي‌شود. چنانچه در بين جماع يادش بيايد يا جبر از او برداشته شود بايد فوراً از حال جماع خارج شود و اگر نشود روزه او باطل است.
اگر در هنگام خواب مني از انسان بيرون آيد (محتلم شود) روزه‌اش باطل نيست ولي پس از آن نمي‌تواند كارهايي كه روزه را باطل مي‌كند انجام دهد.
هرگاه روزه‌دار بداند که اگر در روز بخوابد محتلم می‌شود، جایز است بخوابد و اگر محتلم شود روزه‌اش باطل نمیشود.
اگر روزه‌دار در حال بیرون آمدن منی از خواب بیدار شود، واجب نیست از بیرون آمدن منی جلوگیری کند.
اگر روزه‌دار در روز محتلم شود، واجب نیست فوراً غسل کند.
کسی که عمداً به قصد بیرون آمدن منی بازی و شوخی کند و منی از او بیرون نیاید، يا به عمد قصد جماع نمايد ولي شك كند كه به اندازه ختنه‌گاه داخل شده است يا نه، اگر دو مرتبه نیت روزه نکند روزه او باطل است، و اگر نیت روزه کند باید ـ بنا بر احتیاط لازم ـ روزه را تمام کند و قضا هم بنماید.
اگر روزه‌دار بدون قصد بیرون آمدن منی مثلاً با زن خود بازی و شوخی کند، چنانچه اطمینان دارد که منی از او خارج نمیشود اگرچه اتفاقاً منی بیرون آید، روزه او صحیح است. ولی اگر اطمینان ندارد، در صورتی که منی از او بیرون آید، روزه‌اش باطل است.
نزدیکی با همسر اگر بعد از غروب شرعی تا قبل از صبح شرعی باشد اشکالی ندارد ولی چنانچه درحال روزه، عمدی و از روی اختیار باشد افطار عمدی محسوب شده و موجب بطلان روزه است و قضا و کفاره بر او واجب می‌شود و کفاره اش برای هر روزه، گرفتن 60 روز روزه و یا اطعام 60 فقیر است.
اگر جنب عمداً در ماه رمضان تا اذان صبح غسل نکند، یا اگر وظیفه‌اش تیمم است تیمم ننماید، باید روزه آن روز را تمام کند و روزی دیگر را نیز روزه بگیرد، و چون معلوم نیست آن روز قضا است یا عقوبت است، هم روزه آن روز از ماه رمضان را به قصد «ما فی‌الذمه» انجام دهد، و هم روزی که بجای آن روز روزه میگیرد، و قصد قضا نکند.
اگر جنب در ماه رمضان غسل را فراموش کند و بعد از یک روز یادش بیاید، باید روزه آن روز را قضا نماید، و اگر بعد از چند روز یادش بیاید، روزه هرچند روزی را که یقین دارد جنب بوده قضا نماید، مثلاً اگر نمی‌داند سه روز جنب بوده یا چهار روز، باید روزه سه روز را قضا کند.
عمل زناشویی و نزدیکی با همسر در روزهای ماه مبارک رمضان برای افراد روزه دار حرام و موجب بطلان روزه آنها می‌شود. اما کسانی مثل مسافر و مریضی که شرعاً روزه بر آنها واجب نیست، اشکال ندارد.
هم‌چنین در هیچ یک از شب‌های ماه مبارک رمضان حتی در شب‌های قدر، این عمل حرام نیست و هیچ اشکالی ندارد. (ولي به جهت احترام بهتر است ترك شود.)در هرحال در فرض سؤال بر هر یک از مرد و زن حکم افطار عمدى جارى است و علاوه بر قضای روزه، کفاره هم بر هر دو واجب می شود،که عبارت است از شصت روز روزه یا اطعام شصت فقیر و یا دادن شصت مد طعام به شصت مسکین که سهم هر کدام یک مدّ (ده سیر گندم یا جو یا برنج) است.
