در این مدل، عمده مشخصات و ریزهكاریهای جنگندهء YF-17 حفظ شده است، با این حال از دل این هواپیما، جنگندهء جدید F-18 سربرآورده است؛ جنگندهای یك نفره، با قابلیت تهاجمی كه انبوهی از تكنولوژیهای جدید و سیستمهای دیجیتالی كامپیوتری در آن به كار رفته است. در كابین این جنگنده، از یك جفت سیستم لولهء اشعهء كاتد به عنوان نمایشگر اطلاعات استفاده شده است و سیستم كنترل بر اساس ارزیابی دستورات خلبان, كنترل پرواز را شبیهسازی میكند.
سیستمهای تعبیه شده در این جنگنده برای دو ماموریت در نظر گرفته شدهاند. (احتمالن منظور ایجاد برتری هوایی و عملیات زمینی – ضد كشتی میباشد)
قابلیت اطمینان و سهولت تعمیر و نگهداری، از مواردی بودند كه به هنگام طراحی این جنگنده، مورد توجه قرار گرفتند. برای مثال F/A-18 ها، برای آزمایش از اطمینان سیستمها، سه بار و هر بار ساعتها پرواز كردند در حالی كه نیمی از زمان مورد نیاز برای تعمیر اساسیشان گذشته بود.
هورنت، بارها در میدان نبرد واقعی مورد آزمایش قرار گرفت و هر بار، نقاط مثبت ادعا شده توسط طراحانش را مورد اثبات قرار داد: جنگندهای بسیار قابل اعتماد، تهاجمی و همه كاره.
F/A-18 ها نقش مهمی را در جریان حمله به لیبی در سال 1986 ایفا كردند. آنها از روی عرشهء ناو هواپیمابر یواساس كورالسی (USS CORAL SEA) به پرواز درآمدند و پدافند هوایی لیبی را با پرتاب موشكهای سرعت بالای هارم (HARM) نابود ساختند به طوری كه هنگام بمباران بنغازی، پدافند هوایی لیبی، كاملن خاموش شده و از كار افتاده بود.
F/A-18C/D Hornet
به دنبال موفقیت در استفاده از 400 فروند مدل A و B، نیروی دریایی ایالات متحده، به تاریخ سپتامبر 1987، نوع پیشرفتهتر هورنت را به نام F/A-18C (یك نفره) و F/A-18D (دو نفره) مورد آزمایش قرار داد.
این هورنتها میتوانستند موشكهای میانبرد هوا به هوای جدید آمرام (AMRAAM) و موشكهای هوا به زمین حرارتیاب هدایت تلویزیونی ماوریك (Maverick) را حمل و پرتاب كنند.
دو سال بعد, مدلهای C و D به قابلیت عملیات در شب مجهز شدند. ضمنن اجزاء جدیدی نیز اضافه شدند:
غلاف ناوبر حرارتیاب ، تعبیهء جایگاهی برای نمایشگر سربالا (HUD)، عینك ویژهء دید در شب (NVG)، چراغهای مخصوص درون آلات دقیق جهت عدم تداخل با عینك دید در شب، یك نقشهء دیجیتالی از منطقهء نبرد به همراه نمایشگر رنگی مخصوص آن.
NAVFLIR مخفف navigation forward looking infrared
HUD مخفف head-up display
NVG مخفف night vision goggles
رادار F/A-18C مجهز به سنسوری جهت شبیهسازی زمین است كه این امر توسط امواج رادار دقیق و قدرتمند داپلر از سطح زمین انجام میشود. این نقشهء تهیه شده، به خلبان این امكان را میدهد تا به اهداف زمینی در شرائط نامساعد جوی یا در حالتی كه دید ضعیفی وجود دارد، حمله كند.
ضمن اینكه با توجه به نقشه و اهداف مشخص شناسایی شده روی آن، موقعیت دقیق هواپیما در آسمان مشخص میشود، همچنین این نقشه، قابلیت بمباران دقیق و موثر را بیشتر میكند.
انواع جدیدتر ساخته شدهء F/A-18C از سال 1994 به بعد، به رادار ارتقاء یافتهء مجهز شدند كه این رادار دقت بیشتری داشت و تصاویر بسیار تمیزتری در صفحهء اسكن خود به نمایش میگذاشت.
غلافهای جستجوگر هورنت
در مدل F/A-18C كه مجهز به تجهیزات عملیات در شب شده است، یك غلاف مخصوص نصب میشود. این غلاف، ساخت كمپانی هیوز است و با كد AN/AAR-50 شناخته میشود. این غلاف شناسایی، اهداف زمینی را از روی حرارتشان (نظیر شلیك گلوله یا گرم بودن موتور ادوات زمینی) تشخیص میدهد.
غلاف هدفیاب دیگر، با كد Loral AN/AAS-38 شناخته میشود. این غلاف با نام Night Hawk FLIR نیز شناخته میشود و عملكردش نیز بر اساس حرارتیابی از اهداف زمینی است.
وسیلهء دیگر، دوربینی قوی جهت دید و شناسایی اهداف زمینی در شب است. این وسیله به نام GEC Cat’s Eyes شناخته میشود. تعداد 48 فروند جنگندهء F/A-18D (نوع دو نفره) به مدل RC (شناسایی – تجسسی) تغییر یافتهاند.
به همین منظور، به جای مسلسل استاندارد اف18 كه M61 A1 نام دارد، یك جایگاه شناسایی از نوع الكترواپتیكالی نصب میشود. این جایگاه ویژه، دارای یك برجستگی است كه در واقع یك دوربین بسیار قوی چشمی با دو غلطك متحرك (جهت حركت دادن لنز به اطراف) میباشد. ضمنن تمام مشاهدات، بر روی یك نوار ویدئو ضبط میشوند.
RC مخفف reconnaissance
هورنت و عملیات طوفان صحرا
در اولین روز عملیات طوفان صحرا، دو جنگندهء F/A-18 در حالی كه عازم عملیات بمباران بوده و روی هركدام 4 بمب 2000 پاوندی بارگذاری شده بود، موفق شدند دو میگ عراقی را سرنگون كنند، سپس بمبهای خود را بر روی اهداف تعیین شده، رها ساختند.
نیروی دریایی ایالات متحده به تاریخ 18 می 1998 اعلام كرد كه اسكادرانهای F/A-18 خود را از ساحل شرقی به پایگاه نیروی دریایی در ساحل ویرجینیا (Oceana) و پایگاه سپاه تفنگداران در Beaufort (شهری در ساحل كارولینای جنوبی) منتقل میكند.
به همین دلیل 9 اسكادران عملیاتی، شامل 156 فروند هواپیما به Oceana انتقال یافتند و 2 اسكادران دیگر شامل 24 فروند هواپیما نیز به Beaufort منتقل شدند. اولین اسكادران در پائیز 1998 منتقل شد و در كل انتقال 11 اسكادران عملیاتی تا پایان اكتبر 1999 تكمیل گشت.
در تمام طول مدت خدمت این جنگندهها، هرساله سیستمهای تسلیحاتی، سنسورهای مربوطه و غیره ارتقاء مییابند. آخرین سری از جنگندههای F/A-18C/D كه ارتقاء یافتند به سیستمهای چون عملیات در شب، سیستم افزایش دقت در هدفگیری، تكنولوژی كاهش دیده شدن توسط رادار دشمن و غیره مجهز شدند.
ای در حالی است كه هیچكدام از این سیستمها تا سال 1991 بر روی مدلهای A و B وجود نداشتند و سطح سیستمهای آویونیك، الكتریك و مقدورات پروازی برای ارتقاء محدودیت داشتند.
کاربران
F/A-18 در مدلهای A، B، C و D سالها برای نیروی دریایی ایالات متحده و هشت کشور خارجی خدمت کرد. این کشورها عبارتند از: استرالیا، کانادا، فنلاند، کویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس و تایلند.
اگرچه چشم اندازی برای تولید آتی مدلهای C و D دیده نمیشود، ولی این جنگندهها سالها به منظور پرکردن خلاء جنگندههای ناونشین در نیروی دریایی ایالات متحده تا ورود به خدمت جنگندههای بزرگتر، دورپروازتر و باقابلیتتر مدلهای E و F در خدمت باقی خواهند ماند.
تفاوت سوپرهورنت با مدل معمولی
جنگندهء چندماموریتهء F/A-18E/F موسوم به «سوپرهورنت» در واقع مدلی ارتقاء یافته از جنگندههای مدل C و D می باشد که پیشتر قابلیت عملیات در شب به آنها افزوده شده بود. سوپرهورنت فرماندهی گروه عملیات رزمی هواپیماهای ناونشین را فراهم خواهد آورد زیرا دارای برد پروازی بیشتر و قابلیت حمل مهماتی است که توسط جنگنده های بازنشستهء A-6 حمل میشود.
مدلهای E و F (نسبت به مدلهای قبلی) دارای 4.2 فوت درازای بیشتر، 25% مساحت بال بیشتر و قابلیت حمل 33% بیشتر سوخت در مخازن داخلی هستند که این سوخت اضافه تا 41% برد عملیاتی و تا 50% استقامت پروازی آنها را افزایش میدهد.
کابین بسیار پیشرفتهء سوپرهورنت
در سوپرهورنت همچنین دو جایگاه حمل مهمات باهم ادغام شدهاند. این به معنی افزایش میزان بارگذاری مهمات به دلیل مخلوط کردن محل بارگذاری انواع جنگ افزارهای هوا به هوا یا هوا به زمین میباشد.
سوپرهورنت همچنین میتواند انواع مختلفی از تسلیحات به اصطلاح هوشمند را حمل کند. از جملهء این مهمات میتوان به جدیدترین بمبهای هدایت شونده به وسیلهء ماهواره نظیر JDAM و JSOW اشاره کرد.
سوپر هورنت می تواند 17.750 پاوند (8032 کیلوگرم) مهمات را در 11 مقر خارجی حمل تسلیحات بارگذاری نماید. این جنگنده دارای راداری مخصوص کار در همه نوع شرائط آب و هوایی است که دارای توانایی رهگیری اهداف هوایی و سیستمی جهت افزایش دقت در پرتاب بمبهای عادی یا هدایت شونده است.
اكنون پروژهء ارتقاء مدلهای یك نفرهء C و دو نفرهء D آغاز شده است. اگرچه تا حد زیادی ظاهر مدلهای C و D به هم شبیه است، ولی خروجی طرح ارتقاء، شامل دو گونهء مختلف از F-18 خواهد بود كه عمدهء تمركز برنامهء ارتقاء، بر روی قابلیت عملیات در شب خواهد بود.
تولید مدلهای C و D در اواخر دههء 1990 پایان یافت و به جای آنها F/A-18E و F/A-18F (سوپرهورنت) در خط تولید قرار گرفته است. مدلهای كنونی A و B قرار است تا پایان سال 2015 و مدلهای C و D تا پایان سال 2020 در خدمت باقی خواهند ماند. F-18 امروزه، انبوهی از مشتریان خارجی را برای خرید در پیش رو میبیند.
تاریخچه اولین پرواز
F-18A به تاریخ 18 نوامبر 1978
F-18C به تاریخ 3 سپتامبر 1986
F-18D به تاریخ 6 می 1988
ورود به خدمت
F-18A به تاریخ 7 ژانویه 1983
F-18D به تاریخ نوامبر 1989
خدمه
F/A-18 A/C = یك نفر
F-18D = دو نفر، یك خلبان و یك افسر تسلیحات
قیمت
35 میلیون دلار (سال 2003) برای مدل F/A-18E
ابعاد
طول: 56 فوت = 17.07 متر
فاصلهء دو سر بالها: 37.50 فوت = 11.43 متر
ارتفاع: 15.25 فوت = 4.66 متر
سطح بالها: 400 فوت مربع = 37.16 متر مربع
اوزان
وزن خالی: 23.050 پاوند = 10.455 كیلوگرم
وزن عادی برای برخاستن:
36.710 پاوند = 16.650 كیلوگرم (جهت ماموریت نبرد هوایی)
49.225 پاوند = 22.330 كیلوگرم (جهت عملیات تهاجمی زمینی)
حداكثر وزن قابل برخاستن: 56000 پاوند = 25.400 كیلوگرم
حجم مخازن سوخت
مخزن داخلی: 10.860 پاوند = 4.925 كیلوگرم
مخزن خارجی: 6.730 پاوند = 3.055 كیلوگرم
حداكثر وزن قابل بارگذاری: 15.500 پاوند = 7030 كیلوگرم
پیشرانه
دو موتور توربوفن ساخت جنرال الكتریك از نوع F404-400 با قابلیت پسسوز
كشش هر موتور: 32000 پاوند = 142.400 نیوتن با استفاده از پسسوز
عملكرد
حداكثر سرعت: 1190 مایل بر ساعت = 1915 كیلومتر بر ساعت در ارتفاع 40000 فوتی (12190 متری) = 1.8 ماخ
نرخ اوجگیری: 45000 فوت در دقیقه = 13715 متر بر دقیقه
سقف پرواز خدمتی: 50000 فوت = 15240 متر
برد پروازی
در حالت شكاری (fighter mission) = 800 ناتیكال مایل = 1480 كیلومتر (رفت و برگشت)
در حالت تهاجمی (attack mission) = 1150 ناتیكال مایل = 2130 كیلومتر (رفت و برگشت)
برد عبوری: 1800 ناتیكال مایل = 3335 كیلومتر (با سه مخزن سوخت خارجی)
حد تحمل شتاب ثقل: نامعلوم (بنا بر گزارشی حدود 7.5 برابر g)
تسلیحات
مسلسل 20 میلی متری M61A1 Vulcan با 570 تیر فشنگ
7 جایگاه حمل بار در زیر بدنه و بالها و دو جایگاه در نوك بالها
تسلیحات هوا به هوا
موشك میان برد AIM-7 (اسپارو)
موشك كوتاه برد حرارت یاب AIM-9 (سایدوایندر)
موشك میان برد AIM-120 (آمرام)
موشك كوتاه برد AIM-132 (آسرام)
تسلیحات هوا به سطح
AGM-45 Shrike (شرایك)
AGM-62 Walleye (والآی)
AGM-65 Maverick (ماوریك)
AGM-84 Harpoon (ضدكشتی)
AGM-84 SLAM
AGM-84 SLAM-ER
AGM-88 HARM (ضد رادار)
AGM-123 Skipper
AGM-154 JSOW
بمب
GBU-10/12/24 Paveway (هدایت لیزری)
GBU-15 EO-guided (هدایت الكترواپتیكالی)
GBU-29/30/31/32/35 JDAM (هدایت شونده توسط ماهواره)
بمبهای هستهای B-57 و B-61 (استحكامشكن)
Mk 82/83/84 GP
Mk 20 Rockeye
BLU-107 Durandal
CBU-59 (بمب خوشهای)
سایر موارد
غلافهای اغتشاشگر الكترونیكی (ECM pod)
غلافهای راكت انداز
انواع تولید شده
YF-17 Cobra
جنگندهء تولید شده در طرح مناقصهء ساخت «جنگندهء سبك» برای نیروی هوایی ایالات متحده؛ اگرچه هیچگاه انتخاب نشد ولی نیروی دریایی از طرح آن برای تولید F/A-18 Hornet استفاده كرد.
F/A-18A
اولین مدل تولید شده به تعداد 371 فروند.
AF-18A
نوع یك نفرهای كه توسط نیروی هوایی كانادا خریداری شد. این مدل بر اساس F-18A ساخته شد ولی اكنون همگی به سطح مدل F-18C ارتقاء یافتهاند و قرار است تا سال 2011 در خدمت باقی بمانند. تعداد تولید شده: 57 فروند
ATF-18A
نوع دو نفرهء آموزشی جهت نیروی هوایی استرالیا كه بسیار شبیه به مدل F-18B میباشد. تعداد تولید شده: 18 فروند
CF-18A / CF-188A
نوع یك نفرهای كه توسط نیروی هوایی كانادا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است با این تفاوت كه دارای سیستم شناسایی اهداف در شب میباشد كه در مدل A وجود ندارد. همچنین دارای سیستم ILS (سیستم فرود ایمن) و توانایی حمل غلافهای راكتانداز LAU-5003 میباشد. كانادا قصد دارد این جنگندهها را تا سال 2017 عملیاتی نگه دارد. تعداد تولید شده: 98 فروند
EF-18A / C-15
نوع یك نفرهای كه توسط نیروی هوایی اسپانیا خریداری شد و بر اساس F-18A ساخته شده است، اما همگی تا سطح استاندارد نزدیك به مدل F-18C ارتقاء یافتهاند. تعداد تولید شده: 60 فروند
RF-18A
نوع شناسایی كه به تعداد بسیار اندك ساخته شده است و برای امور تحقیقاتی در اختیار نیروی دریایی و سازمان ناسا قرار دارد.
F/A-18B / TF/A-18A
نوع دو سرنشینهء آموزشی، تولید شده به تعداد 40 فروند
CF-18B / CF-188B
نوع دو سرنشینهء آموزشی برای كانادا، تولید شده به تعداد 40 فروند
EF-18B / CE-15
نوع دو سرنشینهء آموزشی برای اسپانیا، تولید شده به تعداد 12 فروند
F/A-18C
نوع ارتقاء یافتهء مدل تك سرنشینه كه قابلیت پرتاب موشك هوا به هوای AIM-120 (آمرام) و موشك هوا به زمین AGM-65 (ماوریك) به آن افزوده شده است. همچنین سیستمهای الكترونیك آن ارتقاء یافته، نوع جدیدی از صندلی پرتاب شونده بر رویش نصب شده و باریكههای كوچكی به لبههای حملهء بالها جهت كاهش اثرات نوسانات پروازی و افزایش میزان زاویهء حمله، بدان افزوده شده است. تعداد تولید شده: 355 فروند
KF-18C
نوع تك سرنشینهای كه به كویت فروخته شده و براساس F-18C ساخته شده است. تعداد تولید شده: 32 فروند
KAF-18D
نوع دوسرنشینهء آموزشی مخصوص كویت. تولید شده به تعداد 8 فروند
F/A-18D
نوع دو سرنشینه مخصوص عملیات در شب، جهت سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده، شامل سیستمهای الكترونیكی ارتقاء یافتهء مشابه مدل C.
F/A-18E/F
مهمترین مدل ارتقاء یافته از جنگندهء F-18 موسوم به «[b]سوپر هورنت[/b]» با بدنهای كشیدهتر و بالهای بزرگتر.
Hornet 2000
مدل جدیدی كه توسط شركت مكدانلداگلاس پیشنهاد داده شده است با بال و دم بزرگتر، بدنهء كشیدهتر، موتورهای جدیدتر، كابین دیجیتالی بسیار پیشرفتهتر، كه احتمالن جایگزین مدلهای E و F خواهد شد.
سابقهء عملیاتهای انجام شده
* لیبی – عملیات ال دورادو كانیون – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده – به سال 1986 (Operation El Dorado Canyon)
* بوسنی و هرزگوین – اجرا شده توسط اسپانیا، كانادا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1995 (Operation Deliberate Force)
* عراق – عملیات روباه صحرا – اجرا شده توسط نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1998 (Operation Desert Fox)
* كوزوو – عملیات نیروهای متفقین – اجرا شده توسط اسپانیا، كانادا و نیروی دریایی ایالات متحده به سال 1999 (Operation Allied Force)
* افغانستان – عملیات آزادسازی افغانستان – اجرا شده توسط نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2001 تاكنون (Operation Enduring Freedom)
* عراق – عملیات آزادسازی عراق – اجرا شده توسط استرالیا، نیروی دریایی و سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده به سال 2003 تاكنون (Operation Iraqi Freedom)
كاربران هورنت
استرالیا، كانادا، فنلاند، كویت، مالزی، اسپانیا، سوئیس، سپاه تفنگداران نیروی دریایی ایالات متحده (US Marine Corps)، نیروی دریایی ایالات متحده (US Navy) و سازمان ناسا.
جایگزینی سوپرهورنت به جای بهترین رهگیر جهان
با تفاصیلی كه در مورد قابلیتهای عالی F/A-18E/F گفته شد، این جنگنده ثابت كرده است كه میتواند به طور گسترده در نیروی دریایی ایالات متحده به خدمت گرفته شود. از این رو قرار است با ورود به خدمت 548 فروند سوپرهورنت، جنگندههای F/A-18A و F-14D حداكثر تا پایان سال 2010 همگی از ردهء خدمت خارج میشوند. قرار است در هر ناو هواپیمابر، 12 فروند F/A-18E و 14 فروند F/A-18F به كار گرفته شوند. چهار یا پنج فروند از این جنگندهها، به عنوان سوخترسان عمل خواهند كرد.
هرچند نیروی دریایی تمایل دارد دستهای 1000 فروندی از سوپرهورنتها را تا سال 2030 به خدمت گیرد، ولی برنامههای جدیدی چون جنگندهء F-35 نیز در حال اجرا هستند و ممكن است زودتر از این زمان، عمر سوپرهورنتها تمام شود.امروزه مشتریان بسیاری برای جنگندههای F/A-18E/F پیدا شدهاند، از جمله سنگاپور و مالزی كه تمایل زیادی برای به خدمتگیری نوع صادراتی سوپرهورنت اعلام كردهاند.