تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

«پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

پرنده سیاه که هواپیمای جاسوسی ایالت متحده ایالات امریکا هست و یکی از خاصترین پرنده هاي قرن بیستم هواپیمایی می باشد در میانه دهه 50 میلادی و در حین جنگ سرد، ایالات متحده در حال برنامه ریزی برای ساخت یک هواپیمای فوق سری بود که جای هواپیمای جاسوسی U-2 را بگیرد. هواپیمایی که به این منظور ساخته شد، یکی از خاص ترین پرنده هاي قرن بیستم هست: پرنده سیاه.

 

به گزارش تالاب: در میانه دهه 50 میلادی و در حین جنگ سرد، ایالات متحده در حال برنامه ریزی برای ساخت یک هواپیمای فوق سری بود که جای هواپیمای جاسوسی U-2 را بگیرد. هواپیمایی که به این منظور ساخته شد، یکی از خاص ترین پرنده هاي قرن بیستم هست: پرنده سیاه.

 

لاکهید U-2

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

زمانی که CIA درخواست ساخت یک هواپیمای جاسوسی پیشرفته را ارائه کرد، تیم طراحی خاص کمپانی لاکهید یعنی اسکانک ورکس نخستین گروهی بودند که با یک طراحی عجیب و قدرتمند به آن پاسخ دادند. طراحی پیشنهادی آنها می توانست در ارتفاع نزدیک به فضا با سرعت 3.5 ماخ حرکت کرده و ردپایش در رادار به قدری پایین بود که تقریبا برای هر راداری غیرقابل شناسایی ارزیابی می شد.

 

لاکهید SR-71

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

بنا به ماهیت وجودی این هواپیمای جاسوسی، سازمان سیا چندین کمپانی صوری تاسیس کرد تا خرید تیتانیوم لازم برای ساخت هواپیما تسهیل شود. نکته دیدنی این بود که این تیتانیوم از اتحاد جماهیر شوروی خریداری می شد، کشوری که هدف اصلی عملیات هاي کسب اطلاعات و شناسایی هاي هواپیماهای جاسوسی آمریکایی قلمداد می شد.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

گذشته از پرنده سیاه، تیتانیوم تنها در نازل هاي خروجی موتور و دیگر قطعاتی که برای حفاظت یا خنک کردن در معرض دماهای بالا قرار دارند بهرهگیری می شد؛ اما بیش از 85% پرنده سیاه از تیتانیوم ساخه شده و باقی آن نیز از مواد کامپوزیت ساخته شده هست.

 

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

به علت آینده نگر بودن طراحی این هواپیما، تعداد زیادی از فناوری هاي بهرهگیری شده در آن، باید اختراع می شدند. این بدین معنی هست که ابتدا نیاز هاي هواپیما سنجیده شده و سپس فناوری مطابق با آن نیاز طراحی و ابداع شده هست! تعداد زیادی از این فناوری ها از دهه 60 تا کنون همچنان در حال بهرهگیری میباشند.

 

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

یکی از مشکلات مهم در ساخت این هواپیما، کار کردن با تیتانیوم بود. بیش از 6000 قطعه برای هواپیما ساخته شد که بعضی از این قطعات به علت دشواری کار با آلیاژهای تیتانیوم فاقد کیفیت و استاندارد مدنظر سازندگان آن بود. تیتانیوم برخلاف خواص ضدخوردگی، سبکی و مقاومت بالایی که دارد، در بعضی موارد ماده اي بسیار پر دردسری در مراحل ساخت هست.

 

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

دریل هاي عادی در برابر تیتانیوم کارساز نیستند. در روند ساخت، پس از ایجاد 17 سوراخ مته دریل کاملا از بین می رفتند؛ همینطور در هنگام جوشکاری برای محافظت فلز در برابر اکسیژن از گاز بی اثر آرگون که بسیار گرانقیمت و کمیاب هست بهرهگیری شد تا برترین کیفیت جوشکاری تضمین شود. گرچه تیتانویم مشکلات دیگری هم برای این هواپیما ایجاد کرده بود که در ادامه بدان اشاره خواهد شد.

اتاقک خلبان

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

اما پس از ساخت، نوبت به پرواز دادن این هواپیما می‌رسد: خدمه ي هواپیمایی که میتواند در ارتفاع 26 هزار متری پرواز کند، با دو خطر اساسی دست و پنجه نرم می‌کنند. اولی هوشیار ماندن در ارتفاع بسیار بالا و دومی زنده ماندن در صورت پیش آمدن یک شرایط اضطراری و اجبار به اجکت شدن خلبان هست؛

 

سرگرد برایان شول، خلبان سابق SR-71 در کتابی که بر زمینه تجربیاتش بعنوان خلبان این هواپیمای خاص داشته مینویسد که دنیا در ارتفاع بالا و سرعت 3.5 ماخی به قدری سریع از زیر پای هواپیما می گذرد که می‌تواند در چند دقیقه از بسیاری کشور های خاور میانه عبور کند.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

خلبانان این هواپیما برای مقابله با فشار بسیار کم و کمبود اکسیژن در ارتفاعات بالا باید لباسهای خلبانی مخصوص فشار بپوشند.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحدهتصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

یک نکته دیدنی در مورد اتاقک خلبان این هواپیما این هست که تجهیزات کامپیوتری در زمان طراحی و ساخت پرنده سیاه که به اواخر دهه 50 و اوایل دهه 60 برمی گردد وجود نداشتند؛ بنابراین اتاقک خلبان این هواپیما کاملا آنالوگ «دستی» بود!

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

پرنده سیاه میتواند در ارتفاع بالا، به سرعت 3.5 ماخ دست پیدا کند. در این سرعت دمای سطح هواپیما در اثر اصطکاک با هوای کم موجود به 260 درجه سانتی گراد می‌رسد. اگر سیستم تهویه هوای مناسبی در هواپیما وجود نداشته باشد، این دمای سطحی میتواند در داخل کابین خلبان دمایی برابر 120 درجه ایجاد کند که برای خلبان مرگ بار هست.

 

اما پرنده سیاه از یک مبدل حرارت بهرهگیری می‌کند که این گرمای سطحی را به سوخت منتقل میکند، تا به دمای احتراق نزدیک شود و در نتیجه، هدررفت انرژی کاهش پیدا کند.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

3511 ماموریت جاسوسی از تجهیزات نظامی، تحرکات نیرو ها و سیلوهای هسته اي اتحاد جماهیر شوروی در طول جنگ سرد برای پرنده سیاه در نظر گرفته شد. تجهیزات جاسوسی این هواپیما به آن اجازه می داد در ارتفاع 24 هزار متری از سطحی برابر 260 هزار کیلومتر مربع در هر ساعت تجسس کند. تعداد زیادی از این ماموریت ها در خاورمیانه انجام شدند.

 

اندازه بزرگ این هواپیما، از نبود قطعات و تجهیزات دیجیتال در دهه 60 ناشی میشود. تمام تجهیزات مورد نیاز هواپیما اندازه هایي بزرگ‌تر از مشابه هاي دیجیتال کنونی خود داشتند.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

ظاهر خاص هواپیما در ترکیب با موادی که بدنه آن را می پوشانند، قابلیت رادارگریزی بالایی به ان پرنده سیاه میدهد؛ ردپای راداری این هواپیما نزدیک به هیچ هست. پرنده سیاه نخستین هواپیمایی بود که تفاوت فاحشی با مدلهای گذشته از خود در رادارگریزی داشت.

تصویری از «پرنده سیاه» هواپیمای فوق سری ایالات متحده

 

»» از 32 هواپیمای ساخته شده از این مدل، 12 فروند از بین رفتند، اما هیچ کدام بر اثر آتش دشمن سقوط نکردند: اگر خلبان SR-71 باشید تنها کاری که لازم هست برای فرار از انفجار و برخورد موشک انجام دهید این هست که نیروی پیشران هواپیما را افزایش دهید تا تدریجی موشک از نظر ها ناپدید شود.

هواپیمای فوق سری ایالات متحده

»» بدون شک پرنده سیاه از زمان خود بسیار جلوتر بود. اما به علت نبود تکنولوژی هاي بسیار در دهه 60، تعداد زیادی از نقایص طراحی آن بدون راه حل باقی

ماندند.

»» یکی از بزرگ ترین مشکلات سر راه طراحان ساخت مخازن سوخت بود. از آن جایی که هیچ ماده رایجی در آن زمان توانایی ایستادگی در مقابل تفاوت دمای عادی و هنگام پرواز هواپیما را نداشت «سلول ها دچار شکستگی و نشت سوخت می شدند» لاکهید این مخازن را طوری طراحی کرد که با گرم شدن، منبسط شوند تا جلوی نشت سوخت گرفته شود.

 

»» برای کاهش وزن بیشینه برخاست و شوک وارد شده به بدنه تیتانیومی، سلول هاي سوختی SR-71 کامل پر نمی شدند؛ همینطور سوختی که برای روشن شدن هواپیما بهرهگیری می شد متفاوت از سوختی بود که برای پرواز کردن بهرهگیری می شد. بنابراین، پرنده سیاه بالافاصله پس از پرواز توسط هواپیماهای سوختگیری در هوا سوختگیری می‌کرد.

 

»» پرنده سیاه با تمام مزیت ها و نقاط قوتش، هواپیمای بسیار گرانی هست. ناوگان این هواپیما در نیروی هوایی کشور آمریکا در سال 1989 بازنشسته شد؛ کمی بعد در سال 1993 برای انجام عملیات هایي در خاور میانه به کار بازگردانده شده و سپس در سال 1998 به کلی از کار کنار رفت. تمام مدلهای آن به جز دو فروند در موزه قرار دارند. این دو فروند تا سال 1999 توسط ناسا بهرهگیری شدند.

 

جدیدترین مطالب سایت