گرگوری پک بازیگر خوب هالیوودی که نسلی قبل را در بر داشت و همیشه بغضی از افراد با سریال و فیلم های او خاطراتی دارند در ادامه با گرگوری پک بازیگر قدیمی سینمای هالیوود در سایت تالاب همراه شوید.
نقش به یاد ماندنی گرگوری پک را در فیلم تعطیلات رم به یاد داریم که در نقش عکاس با یک شاهزاده که نقش آن را آدری هپبورن بازی می کند رابطه عاشقانه برقرار می کند. الدرد گرگوری پک، متولد 5 آوریل 1916 و درگذشته به تاریخ 12 ژوئن 2003، هنرپیشۀ امریکایی و یکی از محبوب ترین بازیگران سال های 1940 تا 1960 بود.
پک تا اواخر سال های 1980 نقش های اصلی فیلم ها را بازی می کرد. او با بازی در نقش آتیکوس فینچ در فیلم «کشتن مرغ مقلد»، در سال 1962 جایزۀ بهترین بازیگر مرد آکادمی را به دست آورد. همچنین برای بازی در فیلم های «کلیدهای پادشاهی» (1944)، «یک سالگی» (1946)، «قرارداد شرافتمندانه» (1946) و «ساعت 12 در آسمان» (1949) برای همین جایزه نامزد شد.
دیگر فیلم های شاخص او عبارتند از: «طلسم شده» (1945)، «تعطیلات رُمی» (1953)، «موبی دیک» (1956 و سریال آن در (1998)، «توپ های ناوارون» (1961)، «تنگۀ وحشت» (1962 و بازسازی آن در (1991)، «چگونه غرب تسخیر شد» (1962)، «طالع نحس» (1976)، «پسران برزیلی» (1978).
پک در سال 1969، به پاس تلاش های انسان دوستانه اش در طول زندگی، مدال آزادی را از رئیس جمهور وقت لیندون جانسن دریافت کرد. در سال 1999 انستیتوی فیلم امریکا نام پک را در رتبۀ دوازدهم فهرست بزرگترین بازیگران مرد سینمای کلاسیک هالیوود قرار داد. او در سال 1983 در فهرست بین المللی خوش پوش ترین های تالار مشاهیر نیز قرار داشت.
گرگوری در شهر لایولا ایالت کالیفرنیا به دنیا آمد. مادرش مری آیرس و پدرش گریگوری پرل پک، شیمیدان و داروساز، بودند که در 5 سالگی او از هم جدا شدند. بنابراین وی به مادربزرگش سپرده شد. بهترین خاطرات کودکی او مربوط است به سینما رفتن های هفتگی با مادربزرگ و سگش که همه جا دنبالش بود.
بعد از اتمام تحصیلات دانشگاهی، کار خود را در تئاتر برادوی شروع کرد. در سال 1942 اولین نمایشش را و دو سال پس از آن اولین فیلمش «روزهای افتخار» را در هالیوود بازی کرد.
بازی در فیلم بعدی، «کلیدهای پادشاهی»، در 1944 که برای بازی در آن نامزد جایزه شد، از او یک ستاره ساخت. حضور در صحنۀ نمایش ویژگی هایش را نمایان کرد و به خاطر آنها شناخته شد. او بلندقامت، تنومند و قهرمان منش بود، با نجابتی آشکار که فراتر از نقش هایش بود. در سال 1945، در فیلم «طلسم شده»
به کارگردانی آلفرد هیچکاک در نقش مردی فراموشکار متهم به قتل ظاهر شد. برای فیلم «یک سالگی» (1946)، بار دیگر نامزد دریافت جایزه از آکادمی شد و جایزۀ گُلدن گلوب را برد. پک در فیلم های وسترن درخششی خاص داشت و در آثار گوناگونی مانند «دوئل زیر آفتاب» (1946) به کارگردانی دیوید اُ سلزنیک، «آسمان زرد» (1947) و فیلم تحسین شدۀ جنگجوی «مسلح» (1950) ظاهر شد.
برای بازی در فیلم های «قرارداد شرافتمندانه» (1947)، که به یهودی ستیزی پرداخته است، و «ساعت 12 در آسمان» (1949)، داستان دلهرۀ شدید از یک واحد بمب افکن نیروی هوایی در جنگ دوم جهانی، باز هم نامزد جایزۀ اسکار شد.
بعد از موفقیت های پی در پی تصمیم گرفت تنها در نقش هایی بازی کند که دوستشان دارد و به بازی در نقش های قهرمانانه و خارق العاده ای مثل «کاپیتان هوراشیو هورن بلوئر» (1951) و «موبی دیک» (1956) ادامه داد. در اولین فیلم ادری هپبورن (تعطیلات در رُم) همبازی او بود. پک بعد از چهار باز نامزدی برای اسکار،
برای بازی در نقش وکیل آتیکوس فینچ در «کشتن مرغ مقلد» (1962) برندۀ اسکار شد. در اوایل دهۀ 1960 در دو فیلم ظاهر شد که نسبت به فیلم های قبلی اش تیره تر بودند، «تنگۀ وحشت» (1962) و «کاپیتان نیومن» (1963)، که به شیوۀ زندگی مردم می پرداخت. در سال 1961، در فیلم «توپ های ناوارون»، یکی از پرفروش ترین های آن سال، با قدرت نقش آفرینی کرد.
در اوایل دهۀ 1970، دو فیلم «محاکمۀ کیتنزویل ناین» (1972) و «کبوتر» (1974) را بازی کرد، و در این زمان بود که زندگی حرفه ای سینمایی اش متوقف شد. در فیلم ترسناک «طالع نحس» (1976)، نقش رابرت تورن را بازی کرد. پس از آن، به نقش های فوق معمولی خود که به آنها معروف بود، بازگشت، مثل «مک آرتور» (1977)
و فیلم پر اقبال «پسران برزیلی» (1978) که در آن نقش نازی هولناک دکتر یوزف منگله را داشت. در دهۀ 80 با سریال های کوتاه «آبی و خاکستری» (1982) و «سرخ و سیاه» (1983) به تلویزیون پا گذاشت. در 1991 در نسخۀ بازسازی شدۀ فیلمش «تنگۀ وحشت» (1962)، در نقشی دیگر، برای مارتین اسکورسیزی بازی کرد. در همان سال در فیلم «پول دیگران» ظاهر شد.
پک در سال 1967 جایزۀ بشردوستانۀ ژان هرشولت را دریافت کرد. همچنین نشان آزادی ریاست جمهوری امریکا به او اعطا شد. وی که همواره از نظر سیاسی پیشرو بود، در جنبش هایی مثل اعتراضات ضد جنگ، حقوق کارگران و حقوق مدنی فعالیت می کرد.
در فیلم «یک سالگی»، در نقش ازرا پنی باکستر، رفتار گرم و محبت آمیزش با شخصیت هایی که نقش همسر و پسرش را داشتند، باعث سردرگمی منتقدانی شد که اصرار داشتند وی بازیگر بی روحی است. «دوئل زیر آفتاب» نشان دهندۀ اشراف او به عنوان بازیگر بر اولین نقش “خلاف معمول” خود، یک تفنگدار بی رحم هوسران، بود.
«قرارداد شرافتمندانه» تأییدی بود بر توانایی او در ژانر “وجدان اجتماعی”، در فیلمی که به یهودیستیزی ریشهدار اما ظریف آمریکای متحد اواسط قرن می پرداخت. «ساعت 12 در آسمان» اولین فیلم از فیلم های موفق فراوانی بود که پک در آنها نقش مرد مبارز شجاع، تأثیرگذار و در عین حال انسان را بر عهده داشت.
به گزارش تالاب ویژگی های خاص پک عبارتند از: او اغلب نقش آدم خوب های شجاع، شرافتمند و قهرمان را بازی می کرد که شاهد بی عدالتی بود و با آن می جنگید؛ صدای بم شاخصی داشت؛ فیلم هایش اغلب نمایانگر دیدگاه های سیاسی آزادی خواهانه اش بود؛ قامت خیره کننده ای داشت؛ اغلب نقش رهبر ها یا اشخاص مقتدر را بازی می کرد.
پک در اکتبر 1942 با گرتا کوکونن (1911-2008 متولد فنلاند) ازدواج کرد و از این ازدواج صاحب سه پسر به نام های جاناتان، استیون و کَری پل شد. آنها در 31 دسامبر 1955 طلاق گرفتند. سپس با ورونیک پاسانی، گزارشگر فرانسوی ازدواج کرد. آنها دو فرزند به نام های آنتونی و سسیلیا دارند. در 12 ژوئن 2003، پک 87 ساله در اثر بیماری تنفسی (برونکوپنومانیا)، در خواب درگذشت. همسرش ورونیک در لحظۀ مرگ کنارش بود.