در سرزمین دلها، همیشه یک پنجره باز است..نجرهای رو به آرامش، رو به عشق، رو به حرم طلایی امامی مهربان که ضامن دل های شکسته است. امشب، شب میلاد خورشید خراسان است؛ شب تولد امام رضا (ع)،و ما، با دلهایی لبریز از شوق و اشک،در گوشهای از دل خود، حرم ساختهایم و با کلمات، زائر شدهایم.
دل، راهی مشهد شده امشب..
با عشقی که از جنس نور رضاست
ای ضامن آهو! میلادت مبارک
که دلم بیقراریاش را پیش تو جا گذاشته.
وقتی که پنجره فولادت طلوع میکند،
دلِ عاشق من زائر بیدعوتیست
که جز بوسه بر خاک حرمت، حاجتی ندارد.
میلاد تو، نه فقط جشن آسمانهاست
بلکه زایش دوبارهی عشق در دل عاشقان است
یا رضا، ای پادشاه خراسان، عاشقانه میگویم:
تولدت مبارک.
دل من
مثل آهویی زخمی، بیتاب پنجرهی توست
ضامن قلبهای بیپناه
میلادت شکوفهی آرامش است.
با تو، مسیر زندگیام عطر رضوی گرفت
با تو، شبهایم مهتاب مشهدی شد
تو را که دارم، بیتابی معنا ندارد.
عاشقی را از تو آموختم
وقتی دیدم مردم با گریه، لبخند میزنند روبهروی حرمت
تو فقط امام نیستی.
تو دلیلی برای عاشقبودنی.
شب ولادت توست
و دلها عاشقانه به سوی حرم پر میزنند
صدای نقارهها، نغمهی قلب من است.
اگر همه دنیا را بدهند، باز دلم میخواهد
چند ثانیه روبهروی گنبدت بایستم
و بگویم:
یا رضا.فقط خودت را میخواهم!
آقا جان!
تو را نه فقط به خاطر کرامتت
که برای آرامش نگاهت دوست دارم
ولادتت، عطر بهشت در دل عاشقهاست.
هر شب که دلم میشکند
در خواب، خودم را میان صحن حرمت میبینم
میلاد تو یعنی امید دوباره.
در دل هر زائری، تکهای از بهشت پنهان است
و تو… همان خورشیدی که شبهای تار را روشن میکنی
میلادت مبارک، امام عاشقیها.
کبوتر شدم، بال زدم،
آمدم تا میان شلوغی دلها
آرامم کنی
که میلاد تو، تنها پناه دل بیقرار من است.
هر وقت دلم شکست، نام تو را زمزمه کردم
و حالا در روز میلاد
دل شکستهام را تقدیمت میکنم.
ولادت تو یعنی؛
آغازی دوباره برای دلی که راهی مشهد شده
در صحن تو، همه چیز رنگ عشق دارد.
تو را که میخوانم
دل آرام میگیرد
ولادتت، جشن دلهای بیقرار است
یا رضا، همیشه باش.
در پایان این دکلمهها،نه واژهای مانده و نه دلی که دلتنگ صحن تو نباشد، یا رضا.تو پادشاهی هستی که تاج مهربانیات را بر سر تمام عاشقان گذاشتهای.میلادت، دلیل شکفتن لبخندهاست و امیدِ دلهایی که تنها به سمت تو پر میزنند.باشد که در این شب نورانی، دل ما هم سهمی از نگاهت ببرد.