ورود شارژر های Wifi به بازار زندگی را آسان میکند
هنگام شارژ بیسیم نه تنها دستگاه شارژ شونده باید در فاصله ۵ سانتیمتری شارژر قرار داشته باشد، بلکه قدرت شارژر آنقدر زیاد نیست که هر دستگاهی را شارژ کند. پس دستگاهها برای شارژ شدن محکوم به چسبیدن به دیوار از طریق یک سیم هستند؟
چان ریم، استاد مهندسی فیزیک هستهای و کوانتوم در پژوهشگاه علم و فناوری پیشرفته در کره (KAIST) نظر دیگری دارد. ریم و تیم تحقیقاتی وی یک دستگاه شارژر بیسیم القایی ابداع کردهاند که میتواند پرتوهای انرژی را تا ۵ متر اطراف خود ارسال کند.
شارژر القایی در این دستگاه بر اساس مجموعهای از سیمپیچهای فرستنده و گیرنده که در دیگر شارژرهای بیسیم کار گذاشته شده بود عمل میکند. اما استاندارد میزان نیرو در این شارژر قرار داده شده است، متفاوت است. کاری که این تیم تحقیقاتی انجام داده است تا به این نیرو برسد، ابداع یک مکانیسم جدید در سیمپیچها با نام سیستم سیمپیچ تشدید شده دو قطبی (DCRS) است.
از این فناوری قرار بود در یکی از پروژههای دانشگاه امیآیتی برای شارژ از فاصله دور استفاده شود و نیروی لازم برای شارژ دستگاه را تا ۲. ۱ متر ارسال کند، اما متاسفانه پروژه درگیر پیچیدگیها و مشکلات عدیدهای شد.
شارژر بیسیم KAIST بر اساس یک سیمپیچ با دو مغناطیس دوقطبی ساخته شده است.
مغناطیس اصلی برای القای میدان مغناطیسی و دومی برای دریافت نیروی الکتریکی. طراحی این دستگاه بسیار سادهتر از دستگاه تولید شده در دانشگاه امآیتی است. البته دستگاهی که توسط KAIST ساخته شده است ۳ متر طول و ۱۰ سانتیمتر عرض دارد! و نمیتوان به این زودی به ورود این دستگاه به خانهها امیدوار بود.
میزان و کیفیت نیرویی که دستگاه ارائه میکند به میزان فاصله بین سیمپیچ اصلی و سیمپیچ ثانویه بستگی دارد. بهترین عملکرد این دستگاه در فاصله ۳ متری بین دو سیمپیچ به دست میآید که برابر با ۱۴۰۳ وات و ۳۶. ۹ درصد کارایی است.
این میزان نیرو برای برقرسانی به چندین ورکاستیشنن قوی و تقریبا ۱۲ دستگاه تلویزیون السیدی کفایت میکند. هرچه فاصله بین دو سیمپیچ بیشتر شود، از میزان کارامدی دستگاه کاسته میشود. مثلا در فاصله ۵ متری، میزان نیرو ۲۰۹ وات و درصد کارایی ۹. ۲ درصد خواهد بود.
اما برای اینکه کارایی دستگاه را در همان فاصله ۵ متری هم به نمایش بگذارند، ریم و تیم او یک تلویزیون بزرگ السیدی و ۳ پنکه را با آن روشن کردند.
پس میزان کارایی خیلی اهمیتی ندارد و آنچه حائز اهمیت است، سهولت در شارژ کردن وسایل در خانه و برداشتن بساط سیم و سیمکشی است. فکر این را بکنید که یکی از این شارژرها در خانه داشتید و در فاصله دیوار تا دیوار پذیرایی، هر چه بود و نبود را با آن شارژ میکردید.
هدف این تکنولوژی تولید دستگاههای شارژر وایفای است. تا با ورود شما به محدوده شارژ وایفای، گوشی در جیبتان خود به خود شروع به شارژ شدن کند. البته قطعا هنوز راه درازی برای رسیدن به اهدافی اینچنین و ورود چنین دستگاههایی به بازار در پیش است.
