در طول تاریخ زنان و مردان معتاد بسیار زیادی داشته ایم که حتی برای کشیدن مواد یک ساختمان کامل تصرف می شد .
عکس های لو رفته از حضور دختران باکره در شیرهکش خانه ها “شیرهکش خانه” در واقع محلی است که در آن افراد “شیره تریاک” رابه وسیله “نگاری” وبا کمک “ساقی” تدخین میکنند. بعلاوه, دراین مکانها, تریاک و سایر مواد مخدر نیز فروخته میشود.شیرهٔ تریاک نوعی ماده مخدر بسیار قوی است که از تریاک یا از سوختهٔ تریاک بدست میآید. البته نوع مرغوب آن از ترکیب سه
به گزارش تالاب واحد سوخته تریاک و یک واحد تریاک خالص به دست میآید. به این صورت که, آمیخته سوخته تریاک و تریاک را ابتدا در آب داغ دقیقاً حل میکنند و آنگاه حرارت میدهند. پس ازگذراندن این ترکیب از صافی, و گرفتن “تفاله” آن, آنرا مجددا تا نقطه جوش حرارت میدهند تا قوام بیاید و سفت شود.
ضروری است اشاره کنیم که بعلت قدرت تخدیر عمده شیره, در هنگام مصرف, فرد شیرهای به حالت درازکشیده در میآید تا از افتادن بر زمین امتناع کند. قدرت تخدیر شیره چندین برابر تریاک است.”نگاری” هم که شبیه چپق است, ابزار اصلی شیرهکشی قلمداد میشود. اما شیره تریاک رابا وسایل دیگری هم چون
سیخ و سنگ یا حل کردن در آب هم مصرف میکنند. نگاری از یک لوله توخالی به طول تقریبا نیم متر تشکیل شده که یک سر آن بسته است و سر دیگر را هم چون وافور به لب میگذارند.
نزدیک به انتهای بستهٔ لوله, قطعه کوچکی از جنس چینی, سفال یا سرامیک به اسم “چلم” که از طریق واشر به لوله نصب شدهاست و کارکردی شبیه به حقه وافور دارد.
مضمون قابل اشاره در مورد تدخین شیره تریاک این است که همانطور که در بالا هم اشاره کردیم, فرد طبق معمول بهصورت درازکشیده از آن استفاده می کند. به این علت که نشئگی شیره عمده است و اگر فرد از نگاری بهصورت نشسته یا ایستاده استفاده کند, گریبانگیر سرگیجه و تهوع میشود و احتمالاً سقوط خواهد کرد. در ضمن, فرد معتاد برای استفاده از نگاری به کمک فردی دیگر که به او “ساقی” گفته میشود هم نیاز دارد.
ساقی, شیره تریاک را روی چلم و اطراف حفره آن میگذارد, که اصطلاحا به آن “بارزدن چلم” می گویند. آنگاه به وسیله فانوس مختص یا شعله شمع چلم را داغ می کند تا شیره تریاک بجوشد و دود کند. در همین دوران, مصرفکننده, لوله نگاری را مانند وافور به دهان گذاشته و با مکش دود, آن رابه دهان و سیستم تنفسی انتقال میدهد.
به گزارش تالاب اولین افرادی که استفاده از نگاری را باب کردند, چینی ها بودند. مردم سرزمین اژدهای سرخ درسال ۱۷۳۶ میلادی از نی خیزران نگاری ساخته ودر شیرهکشخانهها ارائه کردند.در پایان بد نیست اشاره کنیم که شیرهکشخانهها از حدود قرن ۱۶ میلادی در ایران آغاز بکار کردند. اما رضاشاه
این اماکن را تعطیل و اداره آنها را ممنوع نمود. با این وجود, درسال ۱۳۱۱ شمسی, لااقل هشت شیرهکشخانه به صورت رسمی در محله باغ فردوس شهر تهران فعالیت می کردند.بر اساس قوانین کنونی ایران, مجازات راه اندازی شیرهکشخانه, ۱ تا ۶ ماه زندان تادیبی یا جریمه نقدی در بر دارد.با این مقدمه از شما دعوت می کنیم تا در ادامه به تصویرهای تاریخی از پاچراغها و معتادان به شیره تریاک را مشاهده کنید.
یک مرد غربی جوان در حال استعمال شیره تریاک در هندوچین فرانسه
آمریکایی ها در شیرهکش خانه چینی واقع در شهر نیویورک درسال ۱۹۲۵ میلادی
ساقی در حال حاضر کردن نگاری برای تدخین شیره تریاک
مرد چینی در حال مصرف نگاری به همراه گربه خانگیاش در سانفرانسیسکو
نمای نزدیک از چلم نگاری
زن جوانی در حال کشیدن شیره تریاک در اوایل قرن ۲۰ میلادی
بعضی از دانشجویان دانشگاه هایدلبورگ در دوران فراغت خود تریاک مصرف میکردند. «۱۹۰۰ میلادی»
زن جوان چینی در حال مصرف تریاک در شانگهای, اوایل دهه ۱۹۲۰ میلادی
زنان جوان چینی که معتاد تریاک بوند, دهه ۱۹۰۰ میلادی
تصویرسازی مجله ای فرانسوی از شیرهکشخانههای فرانسه درسال ۱۹۰۷ میلاد
مهمانی تریاک درسال ۱۹۲۵
تصویر یک نیروی پلیس که ابزار و ادوات شیرهکشی را از پاچراغ های غیرقانونی در سانفرانسیسکو ضبط کرده است
تصویرسازی از تدخین شیره تریاک از طریق «Georgies Barbier – 1925»
ضبط ابزار مصرف شیره از طریق نیروهای پلیس درسال 1920 در هاوایی
شیره کش خانه
مصرف کننده تریاک
سوزاندن نگاری ها درسال 1919