اکستاسی نخستین بار در سال ۱۹۱۴ توسط شرکت داروسازی « مرک » (Merck ) در آلمان ساخته شد و به عنوان داروی ضد اشتها و لاغری به ثبت رسید اما درآن زمان وارد بازار نشد و استفاده از آن تا اواخر دهه ۱۹۷۰ به تعویق افتاد .
در این زمان اکستاسی به عنوان درمان اختلالات روانی و عاطفی توسط پزشکان و روانپزشکان معرفی شد و در سال ۱۹۸۰ در دسترس متقاضیان قرارگرفت .
به ویژه این دارو جهت استفاده سربازان آلمانی در جنگ جهانی اول به کاررفت که بعدها با شناخته شدن آثار مخرب و خطرات روحی بسیار زیاد آن از چرخه مصرف خارجشد . طی این مدت قربانیان و تلفات زیادی برجای گذاشت .
در این باره معروف است که میگویند: « سربازان آلمانی را دوباره قربانی کردند . یک بار وقتی مجبورشان کردند برای فتح دنیا سینههاشان را آماج گلوله کنند و یکبار وقتی برای درمان آسیبهای روانی جنگ ، آنها را به خوردن داروهای توهمزا واداشتند داروهایی که میتوانست هراس شبهای جنگ و فریادهای همسنگرهای زخمی را از یاد ببرد و در مقابل چنان نشاطی را به بیماران جنگی بدهد که انگار هرگز گرفتار جنگ و خونریزی نشدهاند .»
به هر حال بعد از مشخص شدن آثارسؤ مصرف قرصهای اکستاسی تولید و توزیع و مصرف آنها غیرقانونی اعلام شد. سال ۱۹۸۵ دولت آمریکا مصرف این ماده را ممنوع کرد و در سال ۱۹۸۶ مطالعات انجامشده روی حیوانات آزمایشگاهی آثار مخرب اکستاسی را روی سیستم عصبی نشان داد .
در سالهای اخیر مصرف آن در آمریکا در پارتیهای شبانه مرسوم به ریو افزایش یافته است و در کشور ما نیز در پدیدهای مشابه به نام اکسپارتی مصرف آن دچار افزایش گشته است.