حمیدرضا پگاه، یکی از چهرههای محبوب و باوقار دنیای هنر ایران است که در طول سالها فعالیت خود، همواره به عنوان فردی صادق، با اخلاق و حرفهای شناخته شده است. از اولین نقشآفرینیاش در سریال «ضلع ششم» تا حضور در آثار مطرحی مانند «آخرین گناه» و «آوای باران»، او ثابت کرده که در دنیای هنر، نه تنها از نظر فنی بلکه از نظر اخلاقی هم ارزش ویژهای دارد. در ادامه، به بررسی جنبههای مختلف زندگی و کارنامه هنری این هنرمند محبوب میپردازیم.
حمیدرضا پگاه قبل از اینکه به دنیای بازیگری وارد شود، در شبکه دو سیما به عنوان دستیار تهیهکننده فعالیت میکرد. معرفی او به دنیای بازیگری به واسطه مسعود فروتن بود که نقش اصلی را در مجموعه «ضلع ششم» به او پیشنهاد داد.
پگاه در اولین کار خود دستمزد کمی داشت، تنها ماهی پنجاه هزار تومان، اما همین مبلغ کوچک هیچگاه نتوانست او را از مسیر حرفهای خود منحرف کند.
حمیدرضا پگاه در دوران کودکی عضو تیمهای مختلف فوتبال بود و حتی تست دروازهبانی در تیم پرسپولیس داد. او علاوه بر فوتبال، به شنا هم علاقه زیادی دارد و در این رشته نیز موفق است.
حمیدرضا اولین بار در سال 1372 در سریال «ضلع ششم» به کارگردانی حمید لبخنده در تلویزیون ظاهر شد و به تدریج توانست جایگاه خود را در این عرصه تثبیت کند.
با حضور در سریالهایی همچون «آخرین گناه»، «حیرانی» و «آوای باران»، حمیدرضا پگاه محبوبیت زیادی کسب کرد و به یکی از چهرههای شناخته شده در تلویزیون تبدیل شد.
حمیدرضا از کارهای کیشلوفسکی خوشش میآید و فیلم «لیلا» ساخته داریوش مهرجویی را یکی از بهترین فیلمهایی میداند که تاکنون دیده است.
حمیدرضا پگاه در زندگی شخصیاش بسیار خانوادهدوست است و اکثر وقت خود را در کنار خانوادهاش سپری میکند. او به داشتن روابط صمیمی و گرم با خانوادهاش اهمیت زیادی میدهد.
از ویژگیهای برجسته حمیدرضا پگاه صداقت و نجابت اوست. او معتقد است که در زندگی همیشه باید صداقت را رعایت کرد و هیچگاه دروغ گفت.
حمیدرضا پگاه در تمام دوران حرفهای خود هیچگاه وارد حواشی نشد و همواره به دور از جنجالها و چالشهای بیثمر کار خود را ادامه داده است.
بازیگری را برای خود یک نوع خلق زندگی میداند و هدف نهایی او در این حرفه این است که هر نقش را با تمام وجود و واقعیت زندگی کند. برای او، بازیگری به معنای تعهد، تخیل، تفکر و توانایی است.
فیلم های سینمایی
• این زن حرف نمی زند (احمد امینی، 1381)
• عاشق مترسک (مهدی نوربخش، 1382)
• چند تار مو (ایرج کریمی، 1382)
• مواجهه (سعید ابراهیمی فر، 1383)
• شبانه (امید بنکدار و کیوان علیمحمدی، 1383)
• صحنه جرم، ورود ممنوع! (ابراهیم شیبانی، 1384)
• پرونده هاوانا (علیرضا رئیسیان، 1384)
• شبانه روز (امید بنکدار و کیوان علیمحمدی، 1387)
• برخورد خیلی نزدیک (اسماعیل میهن دوست، 1387)
• قلاده های طلا (ابوالقاسم طالبی، 1390)
• یکی می خواد باهات حرف بزنه(منوچهر هادی، 1390)
• فرزند خوانده (وحید نیکخواه آزاد، 1390)
• شهری که نمی خوابد(حسن اخوندپور، 1390)
• ستاره(سید روح الله حجازی، 1391)
• ساعت یک نیمه شب (شاهین باباپور، 1391)
• رقص پا(مزدک میرعابدینی، 1395)
• عاشقانه(منوچهر هادی، 1395)
• گیلدا (کیوان علیمحمدی و امید بنکدار، 1395)
• پیش پرده (رضا حامدی خواه، 1382)
• چکمه های استاین (بیژن صمصامی و رضا حامدی، 1382)
• ازشنبه تا پنج شنبه (حجت قاسم زاده اصل، 1384)
• جای او دیگر خالی نیست(مهرداد خوشبخت، 1384)
• همیشه مادر (شاهد احمدلو، 1385)
• زائر (مسعود آب پرور، 1386)
• نامادری (اصغر نعیمی، 1386)
• گامی در تاریکی (آرش معیریان، 1386)
• زهر و پادزهر (آرش معیریان، 1386)
• این پرونده مختومه نیست (مهرداد خوشبخت، 1386)
• بدل(مسعود اب پرور، 1387)
• نیرنگ (مهرداد خوشبخت، 1387)
• مرد زیبا (بهمن زرین پور، 1387)
• انتقال (علیرضا بذرافشان، 1387)
• من و شیطان (علیرضا طالب زاده، 1387)
• عملیات پایتخت (محمدرضا آهنج، 1388)
• حباب (بیژن شکرریز، 1388)
• مهر بی پایان (محسن منشی زاده، 1388)
• سایه های بلند گناه (شهرام شاه حسینی، 1388)
• مادرانه (محمدعلی سعیدی، 1388)
• بدل (مسعود آبپرور، 1388)
• هشت (محمد رسولی، 1388)
• دو روز در جاده (شاهین باباپور، 1389)
• دو راهی (شاهین باباپور، 1390)
• حرفه ای (فلورا سام، 1390)
• ساعت صفر(محمد آهنگرانی، 1393)
• ضلع ششم (مسعود فروتن، 1372)
• به سوی زندگی (مسعود فروتن، 1374)
• شن های کف رودخانه (یوسف سیدمهدوی، 1376)
• تفنگ سرپر (امرالله احمدجو، 1380)
• شبی از شب ها (رضا کریمی، 1381)
• با من بمان (حمید لبخنده، 1381)
• آخرین گناه (حسین سهیلی زاده، 1385)
• تا رهایی (حسین تبریزی، 1388)
• یک روز قبل (صادق کرمیار، 1389)
• پیدا و پنهان (چراغ هارا خاموش می کنم) (شهرام شاه حسینی، 1390)
• حیرانی(کیوان علیمحمدی و امید بنکدار، 1390)
• نیلی تراز مهتاب (محسن یوسفی، 1392)
• آوای باران (حسین سهیلی زاده، 1392)
• زاویه هفتم (محمود معظمی، 1393)
• روزهای بهتر (دیگری)(مرجان اشرفی زاده، 1396)
حمیدرضا پگاه نه تنها در عرصه بازیگری، بلکه در زندگی شخصیاش نیز نمونهای از انسانیت و صداقت است. او همواره تلاش کرده که به دور از حواشی، با صداقت در نقشهای خود زندگی کند و ارتباطی واقعی با مخاطبانش برقرار کند. این هنرمند محبوب نه تنها در دل سینما و تلویزیون، بلکه در دل مردم نیز جایگاه خاصی دارد.