اضطراب یکی از مشکلات رایج در کودکان است که میتواند تأثیر زیادی بر زندگی روزمره آنها بگذارد. بعضی کودکان به دلایل ژنتیکی یا محیطی بیشتر از دیگران اضطراب را تجربه میکنند. این موضوع نهتنها بر یادگیری و روابط اجتماعیشان اثر میگذارد، بلکه میتواند بر سلامت جسمانی آنها هم تأثیرگذار باشد. والدین و مربیان با شناخت دلایل اضطراب و استفاده از روشهای مناسب، میتوانند نقش مهمی در کاهش این مشکل داشته باشند. در ادامه به بررسی علل اضطراب در کودکان و روشهای کاربردی برای کمک به آنها میپردازیم.
اضطراب ممکن است ریشه در عوامل ژنتیکی داشته باشد. اگر یکی از والدین اضطراب داشته باشد، احتمال انتقال آن به کودک افزایش مییابد.
محیط خانوادهای که پرتنش یا پر از مشاجره باشد، میتواند کودک را به شدت مضطرب کند. ایجاد فضایی آرام و امن، ضروری است.
توقعات بیشازحد از کودکان برای موفقیت تحصیلی یا اجتماعی میتواند منجر به احساس ناکافی بودن و اضطراب شود.
اضطراب میتواند باعث بیخوابی و کابوسهای شبانه شود که خود، چرخهای معیوب ایجاد میکند.
والدین باید به نشانههایی مانند ناخن جویدن، گوشهگیری، یا نگرانی مداوم در کودکان توجه کنند.
اعتماد به نفس بالا میتواند به کاهش اضطراب کمک کند. تحسین تلاشهای کودک و نشان دادن محبت بیقیدوشرط، مؤثر است.
کودکان میتوانند با یادگیری تکنیکهای تنفس عمیق یا مدیتیشن، بهتر با استرس و اضطراب خود مقابله کنند.
رژیم غذایی سرشار از ویتامین ها و مواد معدنی میتواند به کاهش اضطراب کمک کند. مصرف قند و کافئین باید محدود شود.
فعالیت بدنی و بازیهای گروهی میتوانند سطح هورمونهای استرس را کاهش دهند و روحیه کودک را بهبود بخشند.
در موارد شدید، مراجعه به متخصص روانشناسی کودک میتواند بهترین راهحل باشد. درمانهای شناختی-رفتاری یکی از روشهای مؤثر است.
اضطراب کودکان موضوعی پیچیده و چندعاملی است که نیاز به توجه و مراقبت دارد. والدین و مربیان باید با شناخت دلایل اضطراب و بهکارگیری روشهای مناسب، فضایی سالم و آرام برای کودکان فراهم کنند.
هر کودک، دنیایی خاص و منحصر به فرد دارد. درک او، گوش دادن به نگرانیهایش و حمایت بدون شرط، بهترین راه برای مقابله با اضطراب اوست. کودکانی که احساس امنیت و اعتماد کنند، آیندهای روشنتر خواهند داشت.