مشاجرات بین خواهر و برادر، بخشی از زندگی هر خانوادهای است و طبیعی به نظر میرسد. این درگیریها میتوانند از اختلافنظرهای ساده تا بحثهای شدید و طولانیمدت متغیر باشند. در این میان، والدین نقشی کلیدی در مدیریت این درگیریها دارند و اگر بهدرستی عمل کنند، میتوانند این مشاجرات را به فرصتی برای یادگیری مهارت های اجتماعی و تقویت روابط میان فرزندان تبدیل کنند. اما نکته اینجاست که هر رفتار والدین میتواند اثرات مثبت یا منفی بر روند مدیریت این درگیریها داشته باشد. در این مقاله، به بررسی نقش والدین در مدیریت مشاجرات خواهر و برادر خواهیم پرداخت و چندین نکته کاربردی برای کمک به والدین جهت رفع این مشکلات را ارائه خواهیم کرد.
در هنگام مشاجره، یکی از والدین باید به هر دو طرف توجه نشان دهد. وقتی هر کدام از فرزندان احساس کنند که نظراتشان شنیده میشود، راحتتر میتوانند با یکدیگر کنار بیایند. نباید هیچکدام را نادیده گرفت یا بهطور یکجانبه از دیگری دفاع کرد.
والدین باید در هنگام وقوع مشاجره خونسردی خود را حفظ کنند. اگر والدین نیز عصبی شوند، وضعیت بهشدت پیچیدهتر خواهد شد. رفتار والدین باید الگوی آرامش برای فرزندان باشد.
ممکن است یکی از طرفین درگیری بهنظر گناهکارتر برسد، اما والدین باید از قضاوت سریع پرهیز کنند. ابتدا باید دلیل دقیق هر درگیری را جویا شوند و سپس وارد عمل شوند.
بهجای اینکه فرزندان را از هم جدا کرده و آنها را وادار به سکوت کنید، آنها را به گفتوگو تشویق کنید. این گفتوگو باید بدون فریاد و به شیوهای محترمانه انجام شود.
والدین میتوانند قوانینی برای حل درگیریها وضع کنند. مثلا توافق بر سر اینکه هیچکدام از فرزندان حق ندارند هنگام عصبانیت به یکدیگر توهین کنند یا از دست هم ناراحت شوند.
والدین باید خودشان نیز رفتار مناسب را نشان دهند. اگر فرزندانتان ببینند که شما در هنگام ناراحتی یا درگیری با دیگران بهخوبی رفتار میکنید، این رفتار را از شما میآموزند.
گاهی بهتر است که والدین به فرزندان خود اجازه دهند تا مسائل کوچک را خودشان حل کنند. این کار به آنها مهارتهای حل مسئله و مذاکره را میآموزد.
والدین میتوانند به فرزندان خود بیاموزند که به جای برچسبزدن یا سرزنش کردن یکدیگر، سعی کنند احساسات طرف مقابل را درک کنند.
والدین میتوانند از پاداشها برای تشویق به رفتارهای مثبت و از تنبیههای ملایم برای جلوگیری از رفتارهای غیرقابل قبول استفاده کنند.
هر فرزند نیازها و ویژگیهای خاص خود را دارد. والدین باید به این تفاوتها توجه داشته باشند و در هنگام درگیری، از این تفاوتها بهره ببرند.
مقایسه فرزندان با یکدیگر میتواند باعث ایجاد حس رقابت و تنش شود. بهجای مقایسه، والدین باید هر فرزند را بهطور مستقل تشویق کنند.
والدین باید جوی فراهم کنند که فرزندان احساس کنند میتوانند بدون ترس از قضاوت احساسات خود را بیان کنند.
یکی از مهمترین مهارتهایی که والدین باید به فرزندان خود بیاموزند، مدیریت خشم است. این کار به آنها کمک میکند تا درگیریها را بهطور سازنده حل کنند.
والدین میتوانند فرزندان خود را به مذاکره تشویق کنند. با این کار، آنها میآموزند که در هنگام بروز اختلاف، بهجای استفاده از قدرت، از روشهای مسالمتآمیز استفاده کنند.
والدین باید بهطور فعال روابط میان فرزندان را نظارت کنند و در صورت بروز مشکلات، بهطور فوری وارد عمل شوند تا از پیشرفت اختلافات جلوگیری کنند.
مشاجرات خواهر و برادر طبیعی است و در هر خانوادهای اتفاق میافتد، اما نحوهی برخورد والدین با این درگیریها میتواند تاثیر زیادی بر روابط میان فرزندان بگذارد. والدین باید با حفظ خونسردی، احترام به احساسات فرزندان، تشویق به گفتوگو و آموزش مهارتهای حل مسئله، به فرزندان خود کمک کنند تا درگیریها را به فرصتی برای رشد و یادگیری تبدیل کنند.
در نهایت، به یاد داشته باشیم که هیچکدام از فرزندان از ابتدا نمیآموزند که چگونه در کنار یکدیگر زندگی کنند. این مهارتها با آموزش و هدایت والدین شکل میگیرند. با مدیریت صحیح درگیریها و ایجاد فضایی آرام و حمایتی، والدین میتوانند به فرزندان خود کمک کنند تا به بهترین شکل ممکن با یکدیگر تعامل داشته باشند.