زنان اما در هنگام بحث و یا صحبت کردن، به دنبال نشان دادن برتری خود نیستند، آنها یا درد دل میکنند و یا مسائل مربوط به زندگی زناشوییشان را مطرح میکنند.
تفاوت دیگر زنان و مردان، در هنگام مقابله با مشکلات است. مردان در مقابل بروز مشکلات سریعاً به دنبال راهحل میروند. احساس ناجی بودن در مردان بسیار قوی است و حتی در فیلم و سریالها بسیار دیدهایم که تا مشکلی پیش میآید، مردی همچون یک ناجی افسانهای در صحنه ظاهر میشود! اما زنان تنها دوست دارند درباره مشکلشان صحبت کنند، اینکه چرا به وجود آمده، و چه احساسی نسبت به آن دارند.
پس اگر ما بدانیم این تفاوتها، ویژگیهایی هستند که در هر دو جنس وجود دارند، دیگر در برابر آنها جبههگیری نمیکنیم و این باعث میشود بتوانیم بهتر زندگی کنیم.
در ایجاد یک ارتباط درست و موثر، باورهایی دخیلاند که میتوانند به صورت یک عامل ممانعت کننده عمل کنند
_ یکی از این باورها این است که هر کدام از طرفین گمان کند حق با خودش است و دیگری را مقصر بداند. این باور نادرست باعث میشود رابطه محکم و صمیمانه نباشد، چون یکی از زوجین یه طور کامل حق را به خودش میدهد و خواستهها و نیازهای خود را در اولویت قرار میدهد.
_ باور نادرست دیگر این است که بعد از مدتی که از زندگی مشترک بگذرد، طرفین این باور را در خود پرورش میدهد که همسرشان حالا دیگر با تمام خصوصیات و ویژگیهای آنها آشنایی دارد پس لازم نیست هرگاه احساس ناخوشایندی نسبت به او پیدا میکنند، آن را بیان کنند زیرا همسرشان باید در یک نگاه آن را تشخیص دهد.
اما این درست نیست! همسران همیشه نمیتوانند ذهن هم را بخوانند. بیان احساسات در هر لحظه لازم است.
چه در ابتدای زندگی و چه بعد از گذشت سالهای طولانی. به علاوه این باور غلط باعث کم شدن و کم رنگ شدن روابط میشود. همسران به جای حرف زدن توقع دارند، درک شوند و این به ارتباطشان آسیب میرساند.
پس علاوه بر شناخت، از بین بردن باورهای نادرست نیز به بهبودی روابط، کمک شایانی میکند و باعث میشود صمیمیت و توجه جای بیتوجهی و سکوت را بگیرد.