اگر پیامبران در عصر ما حضور داشتند، چه سخنانی برایمان داشتند؟ آیا از تکنولوژی، سبک زندگی، ارزشهای اخلاقی و روابط اجتماعیمان راضی بودند؟ شاید حرفهایشان ترکیبی از هشدار، امید و راهنمایی برای ساختن دنیایی بهتر میبود. بیایید نگاهی بیندازیم به آنچه که شاید از زبان آنان میشنیدیم.
تکنولوژی زندگی را آسان کرده، اما آیا مهربانی، عشق و درک متقابل هم رشد کرده است؟ پیامبران به ما یادآوری میکردند که انسانیت فراتر از پیشرفتهای علمی است و نباید در میان زندگی ماشینی گم شود.
شاید میگفتند که اگر اعتماد از بین برود، هیچ رابطهای پایدار نخواهد ماند. در دنیایی که فریبکاری عادی شده، پیامبران ما را به صداقت و وفاداری دعوت میکردند.
آنها بر عدالت تأکید میکردند، اما نه فقط در محاکم قضایی! بلکه در خانواده، محیط کار، دوستیها و تصمیمات روزمره. زیرا بیعدالتی از دلهای ناآگاه آغاز میشود.
آلودگی، جنگلزدایی و نابودی منابع طبیعی شاید از بزرگترین نگرانیهایشان بود. آنها از ما میخواستند که زمین را مثل خانهای عزیز بدانیم، نه سرمایهای برای نابودی.
شاید به رهبران و سیاستمداران میگفتند که حکومت کردن یعنی خدمت به مردم، نه استفاده از قدرت برای منافع شخصی.
دنیا پر از قومیتها، عقاید و سبکهای زندگی متفاوت است. آنها به ما توصیه میکردند که به جای دشمنی، تفاوتها را درک کنیم و از آنها برای رشد معنوی خود استفاده کنیم.
نه علم، جایگزین ایمان است، و نه ایمان، مانعی برای علم. پیامبران امروز تأکید میکردند که پیشرفت علمی بدون اخلاق و معنویت ، به انحراف و خودخواهی منجر میشود.
آنها به ما گوشزد میکردند که هر کودکی شایستهی عشق، آموزش و امنیت است. کودکان امروز، آیندهی جهان اند و رفتار ما با آنها، آینده را میسازد.
شاید میگفتند که ثروت، اگر در مسیر درست استفاده شود، نعمت است. اما اگر هدف اصلی زندگی شود، انسان را بردهی خود خواهد کرد.
در دنیایی که پر از استرس و تنش است، پیامبران ما را به مهربانی و همدلی دعوت میکردند. شاید تأکید میکردند که یک لبخند، یک دست یاری و یک کلام محبتآمیز، میتواند دنیایی را تغییر دهد.
شاید به رسانهها میگفتند که انتشار دروغ، شایعهسازی و تحریک احساسات مردم، خیانت به حقیقت است. مسئولیت رسانهها در شکل دادن به فرهنگ جوامع، بسیار سنگین است.
در نهایت، شاید تأکید میکردند که عمر، مثل برق و باد میگذرد. پس بهتر است زندگی را با مهربانی، عشق، عدالت و حقیقت بگذرانیم، تا ردی ماندگار از خود به جا بگذاریم.
اگر پیامبران امروز در کنار ما بودند، ما را به بازگشت به اصل انسانیت دعوت میکردند. آنها شاید تأکید میکردند که علم، ثروت و قدرت، اگر در مسیر درست نباشد، ارزشی ندارد. زندگی یعنی عشق، عدالت، همدلی و معنویت، و بدون آنها، پیشرفت ظاهری هم بیمعنا خواهد بود.
دنیا شاید تغییر کرده باشد، اما ارزشهای انسانی همیشه ثابتاند. پیامبران اگر امروز بودند، به ما یادآوری میکردند که انسان بودن، مهمتر از هر چیز دیگری است. بیایید پیش از آنکه دیر شود، به پیامهای جاودانهشان گوش دهیم و زندگی را با معنا بسازیم.