تفاوت‌های کلیدی اتریوم و بیت کوین
کمتر کسی را می‌توان یافت که در مورد بیت کوین یا اتریوم نشنیده باشد یا حداقل در خصوص این دو رمزارز جستجویی در اینترنت انجام نداده باشد. دو ارز محبوب این روزهای دنیای کریپتوکارنسی تفاوت‌های کلیدی با هم دارند که در این مقاله ابتدا به تعریفی ساده از هر دو ارز می‌پردازیم سپس تفاوت‌های اصلی این دو توکن را بررسی می‌کنیم.
بیت کوین چیست ؟
بیت کوین اولین ارز دیجیتالی بود که راه اندازی شد و مستقل از هر مرجع مرکزی کار میکرد. اولین بلوک داده در زنجیره بلاکچین، به نام بلوک پیدایش، در ژانویه 2009 توسط خالق آن یعنی ساتوشی ناکاموتو استخراج شد. از آن زمان، پذیرش بیت کوین در طول زمان به طور پیوسته در حال رشد بوده است.
بیت کوین به صورت مستقل از هر نهاد یا دولتی در حال داد و ستد است و سیستم مدیریت قوانین آن را کاربرانی که در شبکه بلاکچین در حال فعالیت هستند، کنترل می‌کنند. این قوانین نحوه عملکرد تراکنش‌ها، مدت زمان تسویه تراکنش‌ها، محدودیت عرضه 21 میلیون بیت کوین و موارد دیگر را تعیین می‌کند.
بلاکچین بیت کوین به صورت عمومی در دسترس است و تاریخچه هر تراکنشی که تا به حال بر روی آن انجام شده است برای کاربران قابل مشاهده است.
برای استخراج بیت کوین، ماینرها در بلاکچین، بیت کوین را از طریق فرآیند اثبات استخراج می‌کنند که این عمل علاوه بر صرف مقادیر بسیار زیادی از انرژی، به سیستمهای قوی برای محاسبات نیازمند است.
بیت کوین در ابتدا به عنوان یک وسیله مبادله شروع به کار کرد،به این معنی که می‌توان از آن برای معامله کالا و سایر خدمات استفاده کرد. اما در ادامه با توجه به روند پذیرش و افزایش قیمت بیت کوین، این رمزارز به عنوان یک ذخیره ارزش نیز پذیرفته شد. ذخیره ارزش دارایی است که ارزش آن در طول زمان حفظ می‌شود و یا افزایش پیدا می‌کند.
اتریوم چیست؟
اتریوم یک شبکه بلاکچین متن باز و غیرمتمرکز است. ارز دیجیتال بومی آن، اتر نام دارد و برای انجام تراکنش‌ها و تعامل با برنامههای کاربردی ساخته شده است و در شبکه اتریوم استفاده می‌شود. وایت پیپر اتریوم در سال 2013 توسط یکی از بنیانگذاران آن Vitalik Buterin منتشر شد که جزئیات استفاده از قراردادهای هوشمند را شرح می‌دهد. هدف اتریوم استفاده از فناوری بلاکچین برای غیرمتمرکز سازی تراکنش‌ها است.
از بنیانگذاران اتریوم می‌توان به بوترین، گاوین وود، جفری ویلک، چارلز هاسکینسون، میهای آلیسی، آنتونی دی ایوریو و امیر چتریت اشاره کرد.
مشابه بیت کوین، اتریوم یک پلتفرم غیرمتمرکز بدون مرجع مرکزی حاکم است که از اثبات کار استفاده می‌کند تا اطمینان حاصل کند که عوامل مخرب قادر به دستکاری دادههای بلاکچین نیستند.
اتریوم دارای زبان برنامه نویسی اختصاصی به نام Solidity است که برای برنامه ریزی قراردادهای هوشمند برای اجرا روی بلاکچین استفاده می‌شود.
تفاوت‌های کلیدی بین اتریوم و بیت کوین
شبکه بیت کوین و اتریوم از نظر مشخصات فنی بسیار متفاوت هستند. به عنوان مثال، در حالی که توکن بیت کوین به عنوان معادل دیجیتالی طلا در بازار شناخته شده است، توکن اتر برای تامین انرژی شبکه اتریوم و برنامههای کاربردی آن استفاده می‌شود.
بیت کوین با استفاده از Omni امکان صدور توکنهای جدید در بلاکچین خود را فراهم کرده است که پذیرش این توکن‌ها بر پایه استیبل کوین‌ها صادر می‌شود. از آن طرف توکنهای اتریوم بر طبق استاندارد‌های شبکه اتریوم صادر می‌شوند که از محبوب‌ترین آنها می‌توان به erc20 اشاره کرد.
از دیگر تفاوت‌های بیت کوین و اتریوم می‌توان به زمان اضافه شدن بلوک‌های جدید در بلاکچین اشاره کرد که زمان تایید تراکنش‌ها را تعیین می‌کند. بلاکها در شبکه بیت کوین به طور متوسط هر 10 دقیقه تایید می‌شوند، در حالی که در اتریوم حدود 15 ثانیه برای تایید تراکنش زمان نیاز است.
در حالی که هم بیت کوین و هم اتریوم روی الگوریتم اثبات کار فعالیت می‌کنند، اتریوم در حال دور شدن از آن و ورود به الگوریتم اثبات سهام است. پروژه اتریوم 2 بیشترین زمان خود را به تغییر این الگوریتم اختصاص داده است. الگوریتم اثبات سهام، زمان و هزینه کمتری را برای استخراج اتریوم نیاز دارد و برای محیط زیست نیز بسیار مناسبتر است.
مقیاس پذیری، مشکل عمده هر دو رمزارز
شبکه‌های پایه بیت کوین و اتریوم هر دو از مشکلات مقیاس پذیری رنج میبرند. در حالی که بیت کوین به طور متوسط هفت تراکنش در ثانیه را انجام می‌دهد، شبکه اتریوم می تواند حدود 30 تراکنش در ثانیه را انجام دهد. این تعداد تاییده در مقیاسه با شبکه‌هایی مانند فانتوم یا سولانا بسیار کند به نظر می‌رسد. به عنوان مثال در شبکه سولانو در هر ثانیه بیش از 5 هزار تراکنش تایید می‌شوند.
با افزایش تعداد افرادی که از هر دو بلاکچین استفاده می کنند و به خرید اتریوم و بیت کوین می‌پردازند، بیت کوین و اتریوم تقریباً به محدودیتهای ظرفیت خود رسیدهاند و به راه حلهایی نیاز دارند که به آنها کمک کند تا کاربران بیشتری را در شبکه خود پذیرا باشند.
بیت کوین و اتریوم رویکردهای متفاوتی برای حل مشکلات مقیاس پذیری خود دارند. بیت کوین پیشرفت‌هایی فنی مانند SegWit را اعمال کرده است، ارتقایی که برخی از داده‌ها را خارج از فضای موجود در هر بلوک منتشر شده در شبکه تفکیک می‌کند. SegWit همچنین امکان استفاده بهتر از فضای محدود 1 مگابایتی هر بلوک بیت کوین را فراهم می‌کند.
علاوه بر این، توسعه‌دهندگان روی راه‌حل مقیاس‌پذیری دیگری به نام شبکه لاتنینگ کار می‌کنند. در شبکه لایتنینگ، تراکنش‌ها در کمترین زمان ممکن تایید می‌شوند همچنین کارمزد بسیار ناچیزی دارند. کارشناسان باور دارند در صورت توسعه شبکه لایتنینگ برای بیت کوین، این شبکه بتواند تا 15 میلیون تراکنش در ثانیه را انجام دهد.
اما اتریوم برای حل مشکل مقیاس پذیری، روش‌های دیگری را بررسی می‌کند. قابلیت جدیدی در شبکه اتریوم به نام Sharding در حال پیاده سازی است که در آن بلاکچین‌های جدید شارد نام می‌گیرند و وظیفه آنها کاهش تراکم و کارمزد شبکه است.
روشی دیگر استفاده از زنجیره‌های جانبی در شبکه اتریوم است. زنجیره‌های جانبی شبکه‌های مستقلی هستند که به موازات شبکه اتریوم اجرا می‌شوند و از طریق پروتکل‌هایی که با شبکه سازگار هستند، به کاربران اجازه می‌دهد توکن‌ها را از یک شبکه به شبکه دیگر مبادله کنند. این کار به کاربران اجازه می‌دهد از تمامی ظرفیت شبکه اتریوم استفاده کنند و در عین حال کارمزد کمتری پرداخت کنند. همچنین شما عزیزان میتوایند برای معامله اتریوم از طریق صرافی های معتبر ارزدیجیتال ایرانی اقدام کنید و همچنین می توانید برای خرید سریع و مطمئن اتریوم اینجا کلیک کنید تا از طریق صرافی ارز دیجیتال والکس به سادگی خرید و فروش اتریوم خود را در ایران انجام دهید.
کدام بهتر است؟
پاسخ به این سوال در گرو پروژه‌های آینده هر دو رمزارز قرار دارد. بیت کوین محدودیت تعداد عرضه دارد و تا کنون نزدیک به 19 میلیون از این رمزارز در شبکه استخراج شده است و باید دید پس از اتمام کوین‌ها، چه اتفاقی برای بیت کوین خواهد افتاد.
از آن سو اتریوم با کارمزد‌های سنگین شبکه، کار را برای سرمایه‌گذاران دشوار کرده است. رقبای بسیار سرسختی نیز همچون کاردانو پیش روی اتریوم قرار دارند.
