موتور سیکلت یک وسیله شخصی هست که با آمدن فصل گرما و تابستان بازار موتور داغ و داغ تر میشود ، اما می خواهیم بدانیم چه موتورهایی در بازار ایران پیروز بوده هست .
توی این تابستان داغ، منتظر نشستهاي که تاکسی پر بشود و یک موتورسیکلت از کنارت رد می شود… وییییژ!
و با خیال راحت کلهاش را باد می دهد! توی ترافیک گیر کردهاي و میبینی موتور ها خیلی راحت، از یک گوشه راهشان را پیدا می کنند و چیزی به نام ترافیک و طرح ترافیک و زوج و فرد و اینها سرشان نمیشود!
این وسط یک ایدهي منطقی به ذهنت خطور می کند: “چرا من موتور سوار نشوم؟” بله آقا! چرا شما موتور سوار نشوی؟ خیلی هم مفید هست! فقط گواهینامه، کلاه ایمنی و رعایت قوانین فراموش نشود، خیلی هم مفید هست!
چرا موتور؟
تهرانیها با مشکل کشندهاي به نام ترافیک، خصوصا از نوعِ طرحِ ترافیک و طرحِ زوج و فرد و جای پارک دست و پنجه نرم میکنند. گرچه ترافیک این روزها دیگر فقط مشکل تهران نیست.
خصوصا برای کسانی که محل کارشان در محدودههاي پرترافیک واقع شده، رفت و آمد گاهی به بدمزهترین قورباغه روزانه تبدیل می شود که متأسفانه یک قاچ از آن را باید حتماً در ساعت ترافیک عصر و در مسیر برگشت ببلعند.
این وسط یک وسیلهي ارزان و بیادعایی پیدا می شود به نام موتور که می تواند خودِ اسبِ سپید ِشما باشد.
شما هم شاهزاده. موتور در تهران چند چیز ِ خیلی مهم را ندارد:
طرح، ترافیک، جای پارک و از همۀ این ها مهمتر: هزینه! موتور هم خریدنش ارزان هست، هم هزینه نگه داری و بیمه مسئولیت مدنیاش ارزان هست، و هم در مقابل یک خودروی سواری، تقریباً سوخت مصرف نمی کند.
صف پمپ بنزین هم خصوصا اگر بنزین سوپر بزنید، منتفی هست!
چرا موتور نه؟
اگر مسافتهاي طولانی را هر روز در اتوبان طی میکنید، اگر هماهنگی عصبی عضلانی کافی ندارید، اگر اضافه وزن شدید دارید، اگر مجبورید هر روز لباسِ اتوکشیده به تن کنید، اگر در مسیرتان شیبهاي تند وجود دارد، موتور را بیخیال شوید! حداقل بعنوان ِ یک وسیله نقلیه روتین باید بیخیال شوید و فقط برای خرید از سوپر و بقالی و اداره برق و امثالهم از آن بهرهگیری کنید.
اول باید چی را ببینم؟
اول باید مشخص کنید که موتور را برای چه کاری می خواهید، چقدر بودجه دارید، و چقدر سوار می شوید! اینکه قصد دارید در اتوبان هم از موتور بهرهگیری کنید یا خیر، فاکتور بسیار مهمی هست.
خصوصاً وقتی کمی اضافه وزن داشته باشید، و کسی هم که ترک موتور نشسته کمی اضافه وزن داشته باشد، باید قید اتوبان و سربالایی را با موتورهای ضعیف و ارزانقیمت بزنید!
راه نمیرود آقا! نمیرود! پس اول باید بدانید که موتور را برای چه میخواهید. معمولا تنها سوار می شوید یا دونفره، معمولا یک کیسه پر وسیله همراه دارید یا نه و… و از همۀ مهتر: حال و حوصله گاز و کلاچ کردن دارید یا اتوماتیک سوار هستید!؟ بعله! موتور هم مانند ماشین از این قرتیبازیها دارد!
اقساط
بازار آن قدر کساد هست که تقریبا همۀ مغازهها، اگر با قیافهتان به مشکل بر نخورند، چکی هم میفروشند. هر مغازه بسته به این که چقدر ازتان خوشش بیاید، بین ۳۰ تا ۷۰ درصد مبلغ را نقد میخواهد، و مابقی را اقساط حساب می کند. برای موتورهای بالای ۵ میلیون تومان، رسم قسط ماهیانه، ۸۰۰ الی ۱ میلیون تومان هست.
آببندی
آببندی موتور، مانند ماشینهاي قدیمی، خیلی مهم هست. حدودا تا ۷۵۰ کیلومتر اول، کلا گاز دادن به موتور را فراموش کنید. خیلی آرام و مهربان رفتار کنید. اجازه دهید موتور درست آببندی شود. در غیر این صورت، تا آخر عمر کاری آنطور که باید و شاید همراهتان نخواهد بود.
حالا با این توضیحات به سراغ انواع موتورهای موجود در بازار، با بودجههاي گوناگون میرویم:
این موتور که در واقع توسط شرکت ژاپنی هوندا با نام CG125 CDI ساخته شده بود، نخستین موتوری بود که در ایران ساخت انبوه شد. انبوه که میگویم، یعنی انــــــــــــــــــــــــــــبوه!
چند میلیون دستگاه از این موتور در ایران توسط شرکتهاي گوناگون طراحی شده و هر کدام هم از یک جایش میزنند و به یک جایش میافزایند و نام خود را کنار باک میچسبانند.
برخی از آن ها حتی به ترمز دیسکی جلو هم مجهز شدهاند. مدتهاست که ساخت آن توسط شرکت هوندا متوقف شده و امروز شرکتهاي بهرو و تکرو و جترو و بالارو و پایینرو و اینور رو و آنور رو و گرچه عزیزان چینی زحمت ساخت و مونتاژ آن را میکشند.
سیجی به خاطر قیمت پایین، و فراوانی قطعات و تعمیرکار، محبوبترین موتور بین پیکهاست. فقط چند مشکل دارد: کیفیت ساخت شرکتهاي ایرانی و چینی بسیار پایین هست. کاربراتور به سرعت از تنظیم خارج میشود و موتور در حالت سکون خاموش می شود.
پشت چراغ اگر توجه کرده باشید سیجیها یا خاموشند یا گاز میدهند که خاموش نشود! این موتور تقریبا ترمز درست و حسابی ندارد، به لحاظ امنیت در تصادف بسیار ضعیف هست، و کیفیت سواری الاغ به مراتب از آن بالاتر هست.
بسیار سروصدا میکند، و لرزش شدید موتور باعث میشود هربار که سوار آن می شوید، تا نیم ساعت تمام نواحی رانتان بیحس باشد. خلاصه اگر به سلامت کمر و سایر اعضایتان اهمیت می دهید، دور آن خط قرمز بکشید.
قیمت: حداکثر ۲٫۵ میلیون «بسته به شرکت ساختکننده»
اسکوتر به هزار و هفده علت برترین انتخاب درون شهری هست. اصطلاح اسکوتر در موتورسواری، ربطی به آن چیزی که در بچگی سوار میشدیم ندارد. این موتورها، درواقع موتورهایی میباشند که فضای مابین صندلی و فرمان انها خالیست تا شما پایتان را بگذارید و آلبوم باک و انجین «به موتورِ موتور می گویند انجین» در عقب موتور واقع شده. این موتورها چند مزیت مهم دارند.
سواری نرمی دارند، حفظ تعادل با آن ها راحت هست و از همۀ مهمتر اگر خدای ناکرده تصادف جانبی داشته باشید، پایتان بین موتور و ماشین گیر نمیکند. بلکه ضربهي تصادف به موتور منتقل شده و پرت میشوید. «این خیلی مهم هست!» موتورهای وسپا راکه خاطرتان هست؟
وسپا پیشتاز ساخت اسکوتر در دنیا هست. گرچه موتورهای مدل سال وسپا در ایران حداقل ۲۰ میلیون تومان قیمت دارند.
اسکوترها اما دو نوعند: گازی «اتوماتیک» و دندهاي. تقریبا تمام موتورهای گازی امروز در همین رده قرار می گیرند. چرا که کاربران انها معمولا افرادی میباشند که موتور را بعنوان وسیله نقلیه «نه ورزش و نه تفریح و نه تکچرخ و نه سفر» بهرهگیری می کنند و علاقهاي به سرعت و شتاب ندارند. به اسمش نگاه نکنید. ربطی به موتور گازی قدیمی ندارد. امروز اسکوترهای گازی با قیمت ۱۰ میلیون تومان هم در بازار پیدا می شوند.
خصوصا انواع اتوماتیک به خاطر این که زنجیر ندارند، لرزش خیلی کمی دارند و سواری با آن ها واقعا خیلی راحتتر از بقیه موتورهاست. معمولا صدای کمی هم دارند و خلاصه مانند یک صندلی متحرک عمل می کنند. اگر به دنبال حرکات نمایشی، دور زدن در پیست، حرکات نمایشی و … هستید، اسکوتر مال شما نیست! در بلاد کفر که بانوان هم اجازه رانندگی دارند، معمولا اسکوتر انتخاب میکنند. دستتان آمد دیگر؟ موتور نرم و ملو و مهربان!
ارزانترین نوع آن، پرواز ۱۰۰ سی سی هست، بعد به وِیگو می رسیم، بعد رادیسون «که تقلید از هوندا وِیو هست» و بعد هم مدلهاي کرهاي و ایتالیایی و …
حدود قیمت صفر:پرواز ۱۰۰ سیسی اتوماتیک: ۲٫۵ میلیون
وِیگو ۱۱۰ سیسی اتوماتیک با ترمز دیسکی: ۴ میلیون
رادیسون ۱۲۵ سیسی دندهاي: ۴ میلیون
۱۵۰ اتوماتیک کرهاي: ۷ میلیون
وسپا: ۲۰ میلیون به بالا!!!
هارلی دیویدسون برندی هست که همۀ ما، مشخصه مهم موتورهایش را میشناسیم. چرخ عقب پهن، موتور بسیار پت و پهن با زلمزیمبوهای کروم و براق، دوشاخ جلوی بسیار کشیده و موتورسواری با مو هاي بلند، آستین رکابی و خالکوبی روی بازو! اگر از این موتورها دوست دارید، سهچهار انتخاب اکثر ندارید. در ایران شرکت شهاب و جترو از این موتور ساخت کردهاند که قیمت صفرشان زیر ۵ میلیون هست.
باجاج مدل “اَوِنجِر” را با قیمت حدود ۵میلیون عرضه کرده و هیوسانگ طاقچه بالا گذاشته و مدل آکویلیا را با قیمت حدود ۲۰ میلیون، حجم موتور ۲۵۰، دو سیلندر انژکتوری و رادیاتور روغنی به بازار روانه کرده هست. کروزرها همانگونه که از اسمشان پیداست، برای مسافتهاي طولانی و مستقیم خوبند! کسانی که با موتور سفر می کنند، معمولا سواری کروزر را میپسندند.
قیمت: ۳ الی ۲۰ میلیون
موتورهای استریت و نِیکد «یا همان برهنهِ خیابانی»:
چرا به آنها میگوییم عریان؟ به خاطر آنکه فلاپ ندارند که انجین و ملحقات آن را بپوشاند و دل و رودهي انجین دیده میشود. چرا استریت؟ چون برای خیابان طراحی شدهاند. در این اساس شرکت هندی باجاج در ایران فعلا دست بالا را دارد. چرا که موتورهایش هم کیفیت قابل قبولی دارند، هم قیمتشان فضایی نیست و هم چون به تیراژ بالا رسیدهاند، تعمیرگاه و قطعاتشان به وفور و با قیمت پایین یافت میشود.
ضمنا شتاب قابل قبولی هم دارند! آپاچی ۱۳۵، آپاچی ۱۸۰، پالس ۱۸۰، پالس ۲۲۰، و… همۀ در همین رده قرار میگیرند. تفاوت خاصی هم نه به لحاظ تکنولوژی و نه به لحاظ کیفیت سواری و… با هم ندارد. سیجی ۱۲۵ هم بابابزرگ همینها بود.
قیمت: حدودا ۶ میلیون
نیکد اسپورت:
این همان موتور برهنه هست، اما یک چیزی بهش چسبیده: اسپورت! کمی به سر و ریختش رسیدهاند و این بار به چند تکنولوژی جدیدتر آراسته شده. سواری و شتاب بهتری هم دارد. همین حالا در ایران فقط یک نیکد اسپورت در رنج قیمتی قابلِ خریدن وجود دارد. پالس ۲۰۰ اِناِس، که رادیاتور آبی هم دارد و قدرت موتورش هم ۲۳ اسب هست.
موتور خوبی هست جمعاً! طراحی قشنگی هم دارد. یک برگ برنده خیلی مهم پالس ۲۰۰ ان اس، این هست که اگزوز آن زیر بدنه نصب شده و دیگر خبری از سوختی پای سرنشین عقبی نیست! سروصدایش هم خیلی کم هست. یک چند ماه صبر کنید، مدل آر اِس آن هم با انژکتور و ترمز ضدقفل وارد بازار میشود.
قیمت: حدودا ۹ میلیون
اسپورت:
در این رنج، ۵ موتور روال در بازار ایران وجود دارد که یکی یکی قصهشان را میگوییم:
مِگِلي: این موتور ۱۰ میلیون قیمت دارد. خیلی زیبا هست، اما گول ظاهر فریبندهاش را نخورید. یک اسباببازی چینی هست و یکی دو سال اکثر مهمان شما نیست. آن قدر بد طراحی شده که گرمای اگزوز، چراغ خطر عقب را ذوب می کند و خلاصه یکسره باید دست به آچار باشی. افت قیمتی شدید دارد و پس از دو سال کارکرد، نصف قیمتاش میافتد. با بودجه ۱۰ میلیون تومنی بهتر هست بروید سراغ همان پالس ان اس.
دایلیم: دایلیم ۲۵۰ حدودا ۱۴ میلیون قیمت دارد. افت قیمتش چندان هست ولی به اندازه مگلی نیست. موتور محکم، مفید، و متعادلی هست و اگر درست بهرهگیری کنید، چندان گذرتان به تعمیرگاه نمیافتد. مشکل اینجاست که خیلی خرید و فروش نمی شود. موتور زیبایی هست، ترمز جلویش دیسک دوبل هست و برای سفر، یکی از برترین انتخابهاست.
از روی یک موتور نمونه هوندا کپی شده و خلاصه اگر پولش را دارید، بخرید. نکته مهم این که نسبت به سه موتور همرده، موقعیت نشستن سرنشین بسیار راحتتر هست. اصولا موتور اسپورت نیازمند بدن قوی هم هست. بی علت اسمش اسپورت نیست. این دایلیم اما کمی به کروزر می زند!
هیوسانگ: هیوسانگ ۲۵۰ تنها موتور ۲ سیلندر در این رده هست، طبیعتا از دایلیم و غیره بهتر هست. اما هم اکنون قیمتش به ۲۰ میلیون رسیده. خب پراید بخر مومن! یک مدل نیکد هم با همین مشخصات دارد که قیمتش تفاوت خاصی با مدل اسپورت ندارد. آن هم موتور خوبی هست!
هوندا سیبیآر ۲۵۰: حدود بیست و چند میلیون قدمت دارد و خب هونداست! میفهمی؟ هوندا! اما به خاطر محدودیت قطعات و قیمت بالا، خریدارش چندان نیست.
کاواساکی نینجا ۲۵۰: این یکی ۳۰ میلیون قیمت دارد. تقریبا برترین موتور ۲۵۰ موجود در بازار ایران هست. در بازار حتی از سیبیآر روالتر هست، اما خب گران هست! گران! ما که زورمان به خریدش نرسید اما خب همۀ جوره موتور درست و درمانی هست. مبارکِ صاحبش.