درخت توت سیاه

جنبه های زیبایی : میوه، فرم درخت

کاربرد : سایبان، کنترل فرسایش و آمایش خاک

درختی است بومی ایران و به راحتی رشد می کند ولی به علت ریزش میوه و لک کردن سطوح مفروش و باغچه ها، به عنوان درخت زینتی چندان مورد توجه نیست.

کشت آنها در باغ ها، دور از پیاده رو و سایر بخش های مفروش و همچنین برای کنترل فرسایش خاک توصیه می شود. واریته های توت سفید (M.alba) و توت قرمز (M.rubra) نیز مشابه توت سیاه هستند و میوه های خوراکی خوبی تولید می کنند.

واریته Kingan و Morus alba و Mulberry نوعی توت سفید است که در نواحی گرم و خشک به عنوان درخت حواشی خیابان کاربرد مفید دارد. این درخت تا ارتفاع ۹ متر رشد کرده و پهنای آن به ۷٫۵ متر می رسد.

خصوصیات گیاهی:

ارتفاع: ۹ تا ۱۲ متر

قطر تاج پوششی: ۱۰ تا ۱۵ متر

درختی است متراکم با تاج مدور و فرم باز. دارای شاخه های گسترده که از نزدیک زمین می روید، پوست تنه بسیار خشن است.

برگ: برگ ها ساده، متناوب، دندانه دار و گاهی چند بخشی به طول ۶ تا ۱۲ سانتیمتر و عرض ۵ تا ۸ سانتیمتر و به رنگ سبز تیره.

گل: فاقد ارزش زینتی است.

میوه: در اوائل تابستان میوه های سته ای دوکی شکل، بنفش تا سیاه و خوراکی به طول ۲ تا ۲٫۵ سانتیمتر نمایان می شوند. میوه ها آبدار و خوش طعم و خوراکی است و پرندگان را نیز جلب می کنند.

سیستم ریشه: سطحی/گسترده

سرعت رشد: سریع

 نیاز های طبیعی:

آب وهوا: مقاوم به گرما و سرما . سازش پذیر

خاک : انواع خاک ها را تحمل می کند. بهترین رشد را در خاک های غنی و مرطوب با زهکش خوب دارد. خاک های مردابی، قلیائی و خشک را نیز تحمل می کند. تابش مستقیم خورشید را می پذیرد ولی باید از بادهای تند محافظت شود.

نگه داری:

هرس: نهال جوان را می توان هرس فرم نموده درختان مسن در صورت نیاز در زمستان هرس شوند.

آبیاری: توجه خاصی لازم نیست.

تغذیه: سالانه در فصل پائیز کود دامی داده شود.

آفات و بیماری ها: نسبتاً عاری از هر دو است.

عیوب: شاخه ها شکننده است و ریزش میوه ها تولید لک و مواد زائد می کند.

توت ها درجنگل های شمالی ایران به صورت پراکنده می رویند.

امروزه توت مجنون مورد توجه طراحان باغ می باشد و به وفور یافت و در پارک ها کاشته می شود.