همیشه گل های زیبا خوش بو و بی خطر نیستند . برخی از گل و گیاهان سمی هستند و حتی در بیشتر موارد کشنده…
خطرناک ترین گل های زیبای جهان را بشناسید…
Colchicum Autumnale
Colchicum Autumnale به صورت خودرو و وحشی در اغلب نقاط اروپا و نیوزلند رشد کرده و بومی کشور انگلستان است. هنوز هیچ پادزهری برای سم این گیاه شناخته نشده است، سمی که به اندازه آرسنیک کشنده و مرگآور ارزیابی میشود.
این سم تمامی عملکردهای بدن انسان را مختل کرده و در نتیجه باعث کارکرد نامناسب اندامهای بدن، لخته شدن خون و مختل شدن سیستم عصبی میگردد.
اگر مقادیر اندکی از این سم مورد استفاده قرار گرفته باشد، مرگ شخص هفتهها به طول خواهد انجامید، اما در دوزهای بالا مرگ آنی خواهد بود. بعضی از مردم این گیاه را با بیماری وبا مقایسه میکنند.
لابرنوم (Laburnum)
مجله تالاب :دیگر گیاه خطرناک فهرست ما لابرنوم نام دارد که عموماً به نام “زنجیر طلایی” نیز شناخته میشود، این گیاه حاوی مادهی شیمیایی موسوم به سایتیزین*(Cytisine) است. این ماده در دوزهای پائین به صورت جدی خطری ایجاد نکرده و در حالت کلی بیشتر به صورت دارو و برای آندسته از افرادی که قصد ترک سیگار را دارند تجویز میشود، چرا که روی گیرندههای نیکوتین در بدن اثرگذاری دارد.
خطر اصلی در پس خوردن دوزهای بالای آن نهفته، چون که در این صورت مرگ را به دنبال خواهد داشت. لابرنوم معمولاً کودکانی را درگیر میکند که از گل گرفته تا غلاف دانههای آن را خوردهاند. سم آن تقریباً اندکی بعد از هضم کار خود را شروع کرده و موجب تهوع، تشنج، کما و در نهایت مرگ میشود.
Cerbera odollam که با نام “درخت خودکشی” نیز شناخته میشود، متهم اصلی در شماری از مرگهایی است که در نواحی جنوب غربی هندوستان و در فاصله سالهای 1989 تا 1999 روی دادند. سم موجود در این گیاه دست کم موجب مرگ 500 نفر در طول این ده سال شد. گلیکوزید قدرتمند این گیاه که سربرین*(Cerberin) نامیده میشود، یک ساعت پس از خورده شدن شروع به اثرگذاری میکند.
مجله تالاب : نشانههای مسومیت با این گیاه شامل درد معده، کما و ایست قلبی است. بر طبق بررسیهای یک تیم تحقیقاتی در هند، در برخی از قتلهای صورت گرفته در این کشور ردپای استفاده از این مادهی شیمیایی مشاهده گردیده که باعث مرگهایی با علل نامشخص شده است. در نتیجه این گیاه به عنوان قاتلی هوشمند که هیچ مدرکی از خود برجای نمیگذارد شناخته میشود.
سنگوئیناریا کانادنسیس یا “سرخ بن” (Bloodroot) که نام عمومی آن است در بخشهای شمالی و بکر آمریکا میروید.از آنجایی که بومیان آمریکا از این گیاه به عنوان مادهی آرایشی استفاده کرده و همچنین از آن برای سقط جنین استفاده میشده به این نام خوانده میشود. سرخ بن شامل یک ماده شیمیایی ملقب به سنگوئینارین*(Sanguinarine) و همچنین اسکاروتیک (Escharotic) *است که هر دو جزء خطرناکترین سموم شناخته شده هستند.
برخی از مردم این گیاه را برای درمان سرطان پوست به کار میبردند، اما در نهایت استفاده از این گیاه و به دلیل وجود این سموم خطرناک تخریب بیشتر بافت پوست، تولید جراحات شدیدتر و در نهایت مرگ پوست را در پی داشته، همچنین زخمهای تیرهای نیز برجای میمانده که اسکار(Eschar) نامیده میشدند. اما اگر این گیاه سهواً خورده شود، مواد شیمیایی موجود در آن موجب گسست در عملکرد آنزیمی میشود که مسئول تحریک سلولها و رها کردن سدیم در خون است. زمانی که مقادیر زیادی سدیم در بدن آزاد شود روی بافت قلب اثر گذاشته و به آن لطمه خواهد زد، و در نتیجه باعث ناتوانی قلب، آسیب کبدی و حتی سرطان معده میشود.
آدنیوم اوبسوم گیاهی است بومی آفریقا که در طول قرنها به عنوان سلاحی کشنده توسط قبایل وحشی این کشور مورد استفاده قرار میگرفته است. سم این گیاه را میتوان با جوشاندن گلهای آن به مدت دوازده ساعت استخراج کرد. نتیجهی کار مایعی است سمی با غلظت بالا که بسیار کشنده و مرگآور است.
مردان قبایل سومالی از این سم برای کشتن موجوداتی به عظمت و بزرگی فیل استفاده میکردهاند. این گیاه که به نام “رز صحرایی” نیز خوانده میشود، دارای مادهای شیمیایی موسوم به “Ouabain”* است که در دوزهای بالا منجر به بروز ناتوانی تنفسی آنی میشود. علی رغم خطر آن برای انسان و جانوران، برخی از جوندگان آفریقایی نسبت به این سم از خود مصونیت مناسبی نشان میدهند.
شوکران آبی یا اوئنانته (Oenanthe) در زمینهای مرطوب و نرم زندگی میکند. این گیاه بینهایت سمی، به کرفس شباهت دارد. سم فعال آن به نام اوئنانتوتوکسین (Oenanthotoxin)* در ساقهی این گیاه به صورت تغلیظ شده یافت میشود. برگهای آن ممکن است بدون هیچ گونه اثرات مسموم کننده توسط چارپایان اهلی خورده شوند، اما ساقه و به خصوص ریشه غنی از کربوهیدارت این گیاه، بسیار بسیار سمی و خطرناک است. ریشهی یک شوکران آبی به اندازه کشتن یک گاو سم دارد و همچنین به عنوان قاتل انسان نیز شناخته میشود.
این گیاه جزء یکی از خطرناک و مرگبارترین گیاهان انگلستان است، چرا که از نظر ظاهری به گیاهانی همچون کرفس چینی یا جعفری ژاپنی که قابل خوردن هستند شباهت داشته و ممکن است به صورت کاملاً تصادفی خورده شود. این گیاه همچنین در تاریخ شهرت بدی دارد به طوری که در گذشته مجرمین محکوم به اعدام را وادار به خوردن شوکران میکردند، همانگونه که از آن برای مسموم کردن سقراط فیلسوف نامی نیز استفاده شد.
باید این نکته را مد نظر داشت که در اینجا تنها به تعدادی محدود از این گلهای سمی اشاره شده و فهرست ما اعضای دیگری نیز دارد. به عنوان نمونه گل فوق که به نام Blood Flower شناخته شده و شیرابهی سمی آن باعث آسیب دیدگی شدید چشم میشود، اما به هر روی فهرست ما در همینجا به پایان رسید. امیدوارم از خواندن این مطلب لذت برده باشید.
آلکالوئید: به هریک از ترکیبات آلی شیمیایی گفته میشود که دست کم دارای یک اتم نیتروژن در حلقه هتروسیکلیک هستند. مشخصهی آلکالوئیدها داشتن ترکیبات نیتروژنی است.
هلبور: نام دیگر خربق سفید است.
اکسالات کلسیم: شکل ظاهری آن جامد و سفید رنگ است. اگزالات کلسیم در برخی از گیاهان همچون دیفن باخیا یافت میشود. گیاهان از این سم، به عنوان سپری دفاعی در برابر گیاهخواران استفاده میکنند.
سایتیزین: مادهی شیمیایی با فرمول C۱۱H۱۴N۲O است که در اصل آلکالوئیدی سمی است که در گونههای متعدد گیاهی یافت میشود. از آن در ساخت قرصها و داروهای ترک سیگار استفاده میشود.
سربرین: بخشی از گلیکوزیدهای قلبی است که همچنین به عنوان ترکیبات دیجیتالیس هم شناخته میشوند. این ترکیبات در دوزهای مشخص برای درمان مشکلات قلبی مورد استفاده قرار میگیرند. گلیکوزیدهای قلبی خود داروهایی هستند که برای نارسایی و آریتمی قلب به کار میروند.
سنگوئینارین: یک نمک آمونیوم از گروه آلکالوئیدهاست که از گروهی از گیاهان استخراج میشود.
اسکاروتیک: ماده اسکاروتیک مادهای است که باعث مرگ بافت و ایجاد زخم میشود، آلکالیس، اسید، دی اکسید کربن، نمکهای فلزی و سنگوئارین در این دسته جای دارند.
Ouabain: این ماده که در زبان مردم سومالی وابایو (Waabaayo) خوانده میشود، از خانواده گلوکوزیدهای قلبی است.
Oenanthotoxin: مادهای است سمی که از شوکران آبی و دیگر گونههای گیاهی این خانواده استخراج شده و روی سیستم اعصاب مرکزی اثر میگذارد.