در دل تاریخ، نورانیترین صفحات را کسانی رقم زدهاند که در اوج غربت و مظلومیت، چراغ راه حق و حقیقت بودهاند. امام موسی کاظم (ع)، پیشوای صبر و بردباری، با دستانی در زنجیر و قلبی متصل به خداوند، در زندانهای سیاه دشمنان، نشانهای از ایمان و آزادگی باقی گذاشت. شهادت او نه فقط داغی بر دل عاشقان، بلکه درسی ماندگار از استقامت در برابر ظلم است.
آه از آن لحظه که زنجیرها را به دستانت بستند و زندان ظلم،
خانه تو شد. غربتت تا ابد در دلها جاری است، یا موسی کاظم.
تو چراغی بودی در تاریکی زندان.
ظلمت نتوانست نور ایمان تو را خاموش کند،
اما جانها از غمت شکست.
چگونه میتوان از غربت زندانی گفت که هر نالهاش،
فریادی از عشق بود؟ ای امام صبر،
شهادتت قلبها را در هم شکست.
زندان سرد بود و تو گرمترین امید عالم
چشمانت به سوی آسمان دوخته بود،
درحالیکه دستانت در زنجیر بود.
چه سخت است تصور آن لحظهای که تو در تنهایی و غربت،
با دل شکسته، خدا را میخواندی. یا بابالحوائج ، دعایمان کن.
در سیاهی زندان، تو ماهی بودی که با نور ایمان خود،
جهان را روشن کردی. اما ما هنوز داغت را به دوش میکشیم.
هر ضربهای که بر تو وارد شد، زخمی بر قلب تاریخ گذاشت.
زندانی که آزادگیات را در قفس نتوانست بگیرد.
ای امام موسی کاظم، زنجیرها نتوانستند تو را از خدا دور کنند.
تو بودی و صبری که به آسمان میرسید.
آن زنجیرها که دستانت را میبستند، شاهد بودند بر مظلومیتت.
آسمان گریست و زمین مات شد از غربتت.
تو را در زندان شکستند، اما نامت تا ابد بر دلها حک شد.
ای چراغ راه مظلومان، یاد تو جاودان است.
زندان، تنگ بود برای بزرگیات.
ای امام موسی کاظم،
شهادتت داغی ابدی بر دلهای عاشق است.
دل عالم شکست، وقتی از تنهایی و غربتت شنیدیم.
ای مظلوم زندانی، نامت آرامش دلهاست.
از زنجیرهای دستانت،
عشق به پرواز درآمد.
تو اسیر نبود، که آزادترین روح بودی.
در گوشه زندان، تو دعا کردی و ما امروز
ثمره دعاهایت را به جان میخریم.
ای بابالحوائج، دعایمان کن.
مظلومیت تو، شکوهی داشت که تاریخ هرگز فراموش نخواهد کرد.
تو در زندان بودی، اما دلهایت در عرش خدا.
ای امام کاظم، ما در غم شهادتت به سوگ نشستهایم.
دلهایمان زنداننشین محبت توست.
هر زنجیر که بر دستانت بسته شد،
زخمی عمیق بر تاریخ مظلومان زد.
اما ایمان تو شکستنی نبود.
زندان ظلم، جسم تو را محدود کرد،
اما روح آزاد و صبرت، جهان را تسخیر کرد.
شهادتت بر ما تسلیت باد.
تو در قفس ظلم بودی، اما هر دعا و نالهات،
آسمان را میلرزاند. ای امام کاظم، دلتنگ مهرت هستیم.
شهادت تو، نه پایان راه، که آغاز روشنایی بود.
یا امام موسی کاظم، دعای خیرت همیشه همراه ما باد.
امام موسی کاظم (ع)، همان چراغ روشنی است که در تاریکی ظلمت زندان، مسیر ایمان و آزادگی را برای همه روشن کرد. شهادت مظلومانه ایشان، پیامی است برای تمامی انسانها که حتی در سختترین شرایط، میتوان با اتکا به خداوند، سربلند و استوار ماند. ای بابالحوائج، در این روزهای غمانگیز، دلهای ما محتاج دعای توست.