اس ام اس های شهادت امام جعفر صادق | زندگینامه امام جعفر صادق (ع)

– چگونه مویه نکنم؟! در سوگ مولایی که عظمت نامش، آسمان رابه تواضع وامی‏دارد! چگونه به این اشک‏هاي‌ ناقابل بسنده کنم، که وسعت مصیبتت، فراتر از ادراک خاکیِ ما ناسوتیان است!

– صدای گریه می‏آید! … صدای ضجه فرشتگان!
بقیع، امشب دوباره، در خاک تو خورشیدی خواهد دمید و ستاره‏اي به آسمان خواهد شتافت!

– صادق که اساس دین از او شد معمور بودند ملایک پی امرش مامور
آخر ز جفا، ناصر احکام خدا مسموم شد از ستم و جفای منصور

– امام صادق علیه‎السلام می‎فرماید:
دوستان خدا آنانند که هنگامیکه مشاهده کنند، مردم حرام‎هاي‌ خدا را حلال می‎شمارند، مانند پلنگ زخم خورده غضبناک شوند.
شهادت مظلومانه قرآن ناطق، امام صادق علیه‎السلام بر شما تسلیت باد.

– اي ششم پیشوای اهل ولا خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو هم ز سر تا بپای صدق و صفا
سم منصور زد شرر به دلت آب شد پیکرت ز سم جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه عالم از ماتم تو غرق عزا

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
کسیکه دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده است یا ان را نپذیرفته‎اند،

با تامل بنگرد که آیا نمازش وی را از فحشا و منکر باز داشته؟ پس به اندازه‎اي که وی را بازداشته از او پذیرفته می‎شود.

– بنال اي دل که در نای زمان، فریاد را کشتند بهین آموزگار مکتب ارشاد را کشتند
اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند

– امام جعفر صادق علیه‎السلام:
چهار چیز نشانه نفاق است:
سنگ دلی
اشک نریختن
اصرار بر گناه
حرص بر دنیا .
شهادت ششمین شمع روشنگر و وصی پیغمبر، تسلیت و تعزیت.

– امام صادق علیه‎السلام:
«به وسیله اعمالتان» مایه‎ي زینت ما باشید، نه مایه عیب ما .
خدایا بحق امام صادق علیه‎السلام، ایمان عارفانه و عمل صادقانه به همه ی ما عنایت بفرما .

– امام صادق علیه‎السلام:
با مردم نیکو سخن بگویید و زبان خودرا نگاه دارید .

– الا اي لاله‎ي معطر، عزیز آل پیغمبر که بهر دین و قرآنت چنین گردیده‎اي پرپر
شده زین غم، گل خاتم، مدینه غرق در ماتم دوصد نفرین به آنکس باد که مسمومت نمود از سم

– بار دیگر ظالمانه، خیل جلادان شبانه با دو دست بسته بردند یک غریبی را ز خانه
بار دیگر دست گلچین در مدینه آتش افروخت بار دیگر آشیانی در بین شعله‎ها سوخت
داغ یک دسته شقایق، بر دل خونین صادق بار دیگر شد شکسته حرمت قرآن ناطق

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
سه چیز محبت می‎آورد: قـرض دادن، فـروتنـى و بخشـش.

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
سه چیز دشمنـى مـى‎آورد: دو رویـى، ستـم و خـودبینـى .

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
سه چیز در هر كس باشد منافق است، گرچه اهل نماز و روزه باشد: كسی که دروغ می‎گوید، کسیکه وعده می‎دهد و خلاف عمل می‎کند، و کسیکه امین می‎دانندش ولی او خیانت نماید.

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
با احمق مشورت نكن، از دروغگو یارى مجو، و به دوستى زمامداران اعتماد مكن.

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
سه چیز موجب بزرگوارى شخص است: خوشخویى، فرو بردن خشم، و فرو بستن چشم .

– امام صادق علیه‎السلام فرمود:
محبـوبتـرین بـرادرانـم نزد من، كسـى است كه عیب‎هایـم رابه من هدیه كنـد.

– این آتشی که شعله زده بینِ خانه‌ام ارثی بُوَد که ز مادر به من رسید

– شیعه بی قرآن ناطق گشته است جسمِ صادق چون شقایق گشته است

– دل شیعه ز من آرام گیرد تشیع از تلاشم نام گیرد
به راه دین شدم راضی به این امر که سَمّ دشمن از من کام گیرد

– دین از تو پدیدار شده حضرت صادق شیعه ز تو بیدار شده حضرت صادق
از مکتب تو جن و ملک علم گرفتند انسان ز تو دیندار شده حضرت صادق

– دانشگاه شیعه که وجودش همه ی فخر است از توست، گوهر بار شده حضرت صادق
تا یاد کنم ستم پر از کینه‌ي منصور ان جا بصرم تار شده حضرت صادق

– خدا ببین که چون حسین به سینه بر زمین شدم
ولی خوشم دراین جهان که شیعه سازِ دین شدم

– تو مکتب تشیعت، شیعه شدم رهام نکن نذار که دشمنات کنند دلم رو تاراج آقا جون

– جان میدهد بنیانگذارِ مکتبِ عشق شد شیعه گریانِ چنین تاب و تبِ عشق

– پرپر شده شقایق مولا امام صادق
مسموم سمِ کین شد از غصه دل غمین شد
بنگر که آل زهرا از داغ او حزین شد

– شیخ الائمه بنگر گشته تنش صنوبر
سمِ عدو چه کرده با جسم پاک و اطهر

– کی دیده در زمانه یک زاهدی شبانه
در لحظه‌ي پرستش با زور و تازیانه
با دست بسته وی را دشمن بَرَد ز خانه

– استادِ درسِ قرآن، فقه و اصول و ایمان شیعه به پای درسش نشسته جون گرفته
ز رفتنش جهانی غرق عزا و زاری اشک چشِ ملائک رو به فزون گرفته

– شبِ شهادت تو اومده‌ام بدونی که دل از این مصیبت حکایتش جنونه
به پای روضه‌هاي‌ غمین و جانگذازت بقیعِ خلوتت رو دل می‌کنه بهونه

– شیعیان رهبر ما را كشتند صادق آل عبا را كشتند
نور چشم علی و فاطمه را وارث كرب و بلا را كشتند

– دل وی را دل شب آزردند از در و بام هجومش بردند
ریسمان چونكه به دستش بستند غنچه‎هایش به حرم پژمردند

– هر زمان رنگ جفا را می‎دید كوچه و كرب و بلا را می‎دید
خانه‎اش چونكه در آتش می‎سوخت خیمه‎ي آل عبا را می‎دید

– پیر بزرگ طایفه بودو کریم بود در اعتلای نهضت جدش سهیم بود
مسندنشین کرسی تدریس علم‎ها شایسته‎ي صفات حکیم و علیم بود

– مولاجان، یا اباعبدالله‏؛ یا جعفر بن محمد علیهماالسلام !
اي «ضمیر پاک صداقت» از وجود تو گشسته پیدا!
اي نهایت ایمان و عشق و علم و عالمِ تقوا!
اي افتخار کوثر و یاسین و فجر و طاها!
دین از توانِ علم تو محکم، مذهب. به نام پاک تو زیبا!

شهادت امام صادق «ع»؛ مرد آسمانی مدینه، چشمه جود و سخاوت، كوه حلم و بردباری، تجسم اخلاص و صبر و دریای عمیق علوم لدنی بر پیروان ان حضرت تسلیت باد!

«مدینه» همان‌ گونه ستمدیده است و … «بقیع» ستمدیده¬تر! رنج¬نامه نانوشته شیعه، بر خاك و سنگ مزار صادق آل‌پیامبر ؛ گویاتر از هر زمان به شِكْوه و شهادت ایستاده است.

سبز آمدى، سرخ رفتى، حال آنكه سپید سپید زیستى و صداقت، تنها واژه‏اى است كه برازنده نام توست. تو از زلالى آینه، هر آینه فراترى. در تو كرامت باران موج مى‏زند. با تلاوت قرآن هم آغوشى و دست‏هایت، مونس آسمان مدینه‏اند.

متن شهادت امام جعفر صادق «ع»

65سال، عاشقانه زیستى و 34 سال را صادقانه امامت كردى تا پر پر دانه‏هاى نجابتت به انگور زهرآلود منصور آغشته شد.

اى ششمین ستاره تابناك امامت و ولایت، صادق آل محمد «صلى الله علیه و آله و سلّم»! نامت رابا افتخار به دل‏هاى غریبمان مى‏سپاریم تا یادت آرامبخش سینه‏هاى بى‏تابمان باشد.

سرمایه امروز بقیع، اشک است و اشک. مدینه، جهان را از شیون اکنون خود پر کرده است. امروز بقیع در لباس سوگ، چکیده اشک‏هاي‌ غربت شیعیان است و دانش، بحارالانوار اشکی است که به تمامی برگ‏هاي‌ زرین احادیث، تسلیت می‏گوید.

صادق که اساس دین ازاو شد معمور
بودند ملایک پی امرش مامور
آخر ز جفا، ناصر احکام خدا
مسموم شد از ستم و جفای منصور

اي ششم پیشوای اهل ولا
خلق را رهبری به دین هدی
پای تا سر خدانمایی تو
هم ز سر تا بپای صدق و صفا
سم منصور زد شرر به دلت
آب شد پیکرت ز سم جفا
خون شد از داغ تو دل شیعه
عالم از ماتم تو غرق عزا

امام صادق علیه السلام: کسیکه دوست دارد بداند آیا نمازش پذیرفته شده یا نه ؛ با تامل بنگرد که آیا نمازش وی را از فحشا و منکر باز داشته؟ پس به اندازه اي که وی را بازداشته از او پذیرفته می‌شود.

بنال اي دل که در نای زمان، فریاد را کشتند
بهین آموز گار مکتب ارشاد را کشتند
اساتید جهان باید به سوگ علم بنشینند
که در دانشگه هستی، بزرگ استاد را کشتند

شهادت ششمین شمع روشنگر و وصی پیغمبر، تسلیت و تعزیت.

امام صادق«علیه السلام»:
مایه ي زینت ما باشید، نه مایه عیب ما.

الا اي لاله ي معطر، عزیز آل پیغمبر
که بهر دین و قرآنت چنین گردیده اي پرپر
شده زین غم، گل خاتم، مدینه غرق در ماتم
دوصد نفرین به آنکس باد که مسمومت نمود از سم

اس ام اس تسلیت شهادت امام صادق

جان عاشقان و شیفتگان تو، در آتشی از ماتم می‏سوزد و شراره‏اش دنیا را می‏سوزاند. هق‏هق گریه، رخصت تسلیت‏گویی نمی‏دهد و طاقت شانه‏ها را می‏گیرد. غم جانکاه تو را بر دل زخمی عاشقان تسلیت می‏گوییم.

شعر کوتاه برای شهادت امام جعفر صادق

زندگینامه زندگی امام جعفر صادق «ع»

امام جعفر صادق بنیان گذار مذهب جعفری در اسلام و همچنین عالم دینی و علمی بوده است که امام ششم شیعیان هم به حساب می‌آید.

نام: جعفر «به معنى نهر جارى پرفایده»

كنیه: ابو عبداللّه لقب: صادق

پدر: حضرت محمد بن على «ع»

مادر: مشهور به ام فروه، دختر قاسم بن محمد بن ابى بكر

تاریخ ولادت: یكشنبه 17 ربیع الاول ؛ سال 83 هجرى

مكان ولادت: مدینه مدت عمر مبارک : 65 سال

علت شهادت: مسمومیت قاتل ملعون: منصور دوانیقى «خلیفه عباسى»

زمان شهادت: یكشنبه 25 شوال ؛ سال 148 هجرى

مدفن مطهر: قـبـر شریفش در آرامستان بقیع «واقع در مدینه منوره» در كنار قبر پدر و جدّ و عمویش امام حسن مجتبى «علیه السلام» مى باشد.

زندگینامه امام جعفر صادق «ع»

امام جعفر صادق «ع» در پگاه روز جمعه یا دوشنبه هفدهم ربیع الأول سال 80 هجرى، مشهور به سال قحطى، در مدینه دیده به جهان گشود. اما بنا به گفته شیخ مفید و كلینى، ولادت ان حضرت درسال 83 هجرى اتفاق افتاده است. لیكن ابن طلحه روایت نخست را صحیح ‏تر می‌داند

و ابن خشاب نیز دراین باره گوید: چنان كه ذراع براى ما نقل كرده، روایت نخست، سال 80 هجرى، صحیح است. وفات ان امام «ع» در دوشنبه روزى از ماه شوال و بنا به نوشته مؤلف جنات الخلود در 25 شوال و به روایتى نیمه ماه رجب سال 148 هجرى روى داده است. با این حساب مى‏توان عمر ان حضرت را 68 یا 65 سال گفت

كه از این مقدار 12 سال و چند روزى و یا 15 سال با جدش امام زین العابدین «ع» معاصر بوده و 19سال با پدرش و 34 سال پس از پدرش زیسته است كه همین مدت، دوران خلافت و امامت ان حضرت به شمار میآید و نیز بقیه مدتى است كه سلطنت هشام بن عبد الملك، و خلافت ولید بن یزید بن عبد الملك و یزید بن ولید عبد الملك، ملقب به ناقص، ابراهیم بن ولید و مروان بن محمد ادامه داشته است.

كنیه مادر امام «ع» را ام فروه گفته ‏اند. برخى نیز كنیه وی را ام القاسم نوشته و اسم وی را قریبه یا فاطمه ذكر كرده ‏اند. كنیه ان حضرت ابو عبد الله بوده است و این كنیه از دیگر كنیه ‏هاى وى مشهور‏تر و مشهورتر است. محمد بن طلحه گوید: برخى كنیه ان حضرت را ابو اسماعیل دانسته ‏اند. ابن شهر آشوب نیز در كتاب مناقب می ‏گوید: ان حضرت مكنى به ابو عبد الله و ابو اسماعیل و كنیه خاص وى ابو موسى بوده است.

لقب امام صادق «ع»

ان حضرت القاب چندى داشت كه مشهور ترین آن ها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود. از آنجا كه وى در بیان و گفتار راستگو بود، وی را صادق خواندند.

فضایل امام جعفر صادق «ع»

مناقب ان حضرت بسیار است كه به اختصار از انها یاد می ‏كنیم. فضایل امام صادق بیش از ان است كه بتوان ذكر كرد. جمله اي از مالك بن انس امام مشهور اهل سنت است كه: «بهتر از جعفر بن محمد، هیچ چشمی ندیده، هیچ گوشی نشنیده ودر هیچ قلبی خطور نكرده است.» از ابوحنیفه نیز این جمله مشهور است كه گفت: «ما رأیت افقه من جعفر بن محمد» یعنی: «از جعفر بن محمد، فقیه تر ندیدم.»

و اگر از زبان خود ان حضرت بشنویم ضریس می‌گوید: امام صادق دراین آیة شریفة: كل شیء هالك الا وجهه، یعنی: «هر چیز فانی است جز وجه خدای متعال،» فرمود: «نحن الوجه الذی یوتی الله منهم» یعنی «ماییم آیینه اي كه خداوند از ان آیینه شناخته می‌شود.» بنابر این امام صادق «ع» فرموده است او آیینه ذات حق تعالی است.

شیخ مفید در ارشاد مى‏نویسد: علومى كه از ان حضرت نقل كرده‏ اند به اندازه ‏اى است كه ره توشه كاروانیان شد و نامش در همه ی جا انتشار یافت. دانشمندان در بین ائمه «ع» بیشترین نقل ها را از امام صادق روایت كرده ‏اند. هیچ یك از اهل آثار و راویان اخبار بدان اندازه كه از ان حضرت بهره برده ‏اند از دیگران سود نبرده ‏اند.

محدثان نام راویان موثق ان حضرت را جمع كرده ‏اند كه عدد آن ها، با صرف نظر از اختلاف در عقیده و گفتار، به چهار هزار نفر مى‏رسد.بیشترین حجم روایات، احادیثی است كه از امام صادق «ع» نقل شده است، اهمیت معارف منقول از جعفر بن محمد «ص» به میزانی است

كه شیعه به ایشان منسوب شده است: ”شیعه جعفری“. كمتر مسئله دینی «اْعم از اعتقادی، اخلاقی و فقهی» بدون رجوع به قول امام صادق «ع» قابل حل است. كثرت روایات منقول از امام صادق «ع» به دو دلیل است:یكی اینكه از دیگر ائمه عمر بیشتری نصیب ایشان شد و ایشان با شصت و پنج سال عمر شیخ الائمه محسوب می‌شود «148 – 83 هجری»؛ و دیگری كه به مراتب مهمتر از اولی است،

شرائط زمانی خاص حیات امام صادق «ع» است. دوران امامت امام ششم مصادف با دوران ضعف مفرط امویان، انتقال قدرت از امویان به عباسیان و آغاز خلافت عباسیان است. امام با حسن استفاده از این فترت و ضعف قدرت سیاسی به بسط و اشاعه معارف دینی همت می گمارد.

گسترش زائدالوصف سرزمین اسلامی و مواجهه اسلام و تشیع با افكار، ادیان، مذاهب و عقاید گوناگون اقتضای جهادی فرهنگی داشت و امام صادق «ع» به بهترین وجهی به تبیین، تقویت و تعمیق “هویت مذهبی تشیع” پرداخت. از عصر جعفری است كه شیعه در عرصه هاي‌ گوناگون كلام، اخلاق، فقه، تفسیر و…

صاحب هویت مستقل می‌شود. عظمت علمی امام صادق «ع» در حدی است كه ائمه مذاهب دیگر اسلامی از قبیل ابوحنیفه و مالك خودرا نیازمند به استفاده از جلسه درس او مییابند. مناظرات عالمانه او با ارباب دیگر ادیان و عقاید نشانی از سعه صدر و وسعت دانش امام است. اهمیت این جهاد فرهنگی امام صادق «ع» كمتر از قیام خونین سید الشهداء «ع» نیست.

امام جعفر صادق «ع» القاب زیادی داشت كه معروفترین انها صادق، صابر، فاضل و طاهر بود

امام و فقه اسلامی

ـ فقه شیعه امامیه كه به فقه جعفری مشهور است منسوب به جعفر صادق «ع» است. زیرا قسمت عمده احكام فقه اسلامی بر طبق مذهب شیعه امامیه از ان حضرت است و ان اندازه كه از ان حضرت نقل شده است از هیچ یك از «ائمه» اهل بیت علیهم السلام نقل نگردیده است. اصحاب حدیث اسامی راویان ثقه كه از او روایت كرده اند به 4000 شخص بالغ دانسته اند.

ـ در نیمه اول قرن دوم هجری فقهای طراز اولی مانند ابوحنیفه و امام مالك بن انس و اوزاعی و محدثان بزرگی مانند سفیان شوری و شعبه بن الحجاج و سلیمان بن مهران اعمش ظهور كردند. دراین دوره است كه فقه اسلامی به معنی امروزی ان تولد یافته و روبه رشد نهاده است. و نیز ان دوره عصر شكوفایی حدیث و ظهور مسائل و مباحث كلامی مهم در بصره و كوفه بوده است.

ـ حضرت صادق «ع» دراین دوره در محیط مدینه كه محل ظهور تابعین ومحدثان و راویان و فقهای بزرگ بوده، بزرگ شد، اما منبع علم او در فقه نه «تابعیان» و نه «محدثان» و نه «فقها» ي ان عصر بودند بلكه او تنها از یك طریق كه اعلاء و اوثق طرق بود نقل می كرد و ان همان از طریق پدرش امام محمد باقر «ع»

و او از پدرش علی بن الحسین «ع» و او از پدرش حسین بن علی «ع» و او از پدرش علی بن ابیطالب «ع» و او هم از حضرت رسول «ص» بودو این ائمه بزرگوار در مواردی كه روایتی از آباء طاهرین خود نداشته باشند خود منبع فیاض مستقیم احكام الهی هستند.

آثار امام صادق «ع»:

غالب آثار امام «ع» به عادت معهود عصر، كتابت مستقیم خود ایشان نیست و غالبا املای امام «ع» یا بازنوشت بعدی مجالس ایشان است. بعضی از آثار نیز منصوب است و قطعی الصدور نیست.

1- از آثار مكتوب امام صادق «ع» رساله به عبدالله نجاشی «غیر از نجاشی رجالی» است. نجاشی صاحب رجال معتقد است كه تنها تصنیفی كه امام به دست خود نوشته اند همین اثر است.

2- رساله اي كه شیخ صدوق در خصال و به واسطه اعمش از حضرت روایت كرده است شامل مباحث فقه و كلام.

3- كتاب مشهور به توحید مفضل، در مباحث خداشناسی و رد دهریه كه املاء امام «ع» و كتاب مفضل بن عمر جعفی است.

4- كتاب الاهلیلجه كه ان نیز روایت مفضل بن عمر است و همانند توحید مفضل در خداشناسی و اثبات صانع است و تماما در بحارالانوار مندرج است.

5- مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه كه منسوب به امام صادق «ع» و بعضی از محققان شیعه از جمله مجلسی،‌ صاحب وسایل «حرعاملی» و صاحب ریاض العلما، صدور ان را از ناحیه حضرت رد كرده اند.

6- رساله اي از امام «ع» خطاب به اصحاب كه كلینی در اول روضه كافی به سندش از اسماعیل بن جابر ابی عبدالله نقل كرده است.

7- رساله اي در باب غنائم و وجوب خمس كه در تحف العقول مندرج است.

8- بعضی رسائل كه جابربن حیان كوفی از امام «ع» نقل كرده است.

9- كلمات القصار كه بعد ها به ان نثرالدرد نام داده اند كه تماما در تحف العقول آمده است.

10- چندین فقره از وصایای حضرت خطاب به فرزندش امام موسی كاظم «ع» سفیان شوری،‌ عبدالله بن جندب، ابی جعفر نعمان احول، عنوان بصری،‌ که در حلیه الاولیاء و تحف العقول ثبت گردیده است.