7 روش قدم به قدم از خواستگاری تا ازدواج موفق
روش هایی در خواستگاری و ازدواج
هر دختر پسری خواستار ازدواج پیروز و پیدا کردن همسر مفید در زندگی اش هست .
به گزارش تالاب مراسم ازدواج در ایران از قبل تا کنون اهمیت زیادی داشته هست. این مراسم که همۀ وقت با تب وتاب همراه بوده شامل هفت خان و یا به عبارتی هفت مرحله به شرح زیر می باشد:
1-خواستگاری: به معنی توصیه ازدواج هست و آقای داماد با دسته گل و شیرینی به همراه خانواده به خانه عروس می‌رود و توصیه ازدواج را توسط بزرگترها مطرح می کند.
2-بله برون: مهر برون و یا خرج برون نیز گفته می شود. بله برون بخشی از فرآیند ازدواج سنتی در ایران هست و آن عبارت هست از مجلسی مردانه که در آن مهریه و شیربهای عروس توسط خانواده عروس و داماد تعیین می شود.
گونه زنانه همین مجلس «بله برون» نام دارد. پس از آنکه مراسم خواستگاری به اتمام رسید و دو خانواده کم و بیش رضایت خود را اعلام کردند، خانواده داماد از خانواده عروس درخواست برگزاری جلسه «مهر برون» میکند.
در قبل عرف بر این بود که هرگاه خانواده داماد درخواست می‌نمود، خانواده عروس مخالفت نموده و یکی دو روز دیرتر قرار می‌گذاشتند.
دلیل این امر این بود که خانواده عروس نشان دهند عجله‌اي در شوهر دادن دختر خود ندارند. در روز تعیین شده، داماد به اتفاق چندتن از بزرگان خانواده به خانه عروس می‌رفتند. پدر عروس نیز ریش سفیدان خاندانش را دعوت می‌نمود. امروزه در مراسم زنان نیز حضور دارند.
هدف از برگزاری این جلسه، توافق بر سر میزان مهریه عروس هست. معمولاً محصول توافق دو خانواده بر برگه‌اي با خط خوش نوشته می شود و داماد زیر آن را امضا میکند.
سایرین نیز با امضای خود آن را گواهی می‌نمایند. در قدیم عرف بر این بود که تا توافق صورت نگرفته، میهمانان فقط با چای پذیرایی می‌شدند و بلافاصله پس از حصول توافق، شیرینی نیز به مجلس آورده می‌شد.
گاه برای کاستن از رسوم، این مجلس با شیرینی خوران ادغام میگردد و تاریخ جشن عقد نیز در همان مجلس مشخص می شود.
3-نامزدی یا شیرینی خوران: این دوران، پس از توافق دو نفر برای ازدواج آغاز می شود. مجلس نامزدی معمولاً مجلسی زنانه هست که در آن، خانواده داماد هدایایی از جمله شال و لباس به عروس پیشکش می‌کنند.
در قبل عرف بر این بود که طاقه شال را به همراه چند سینی تزئین شده و شاخه نبات پیش از ظهر به خانه عروس می فرستادند و زنان خانواده داماد بعد از غروب به خانه عروس می رفتند و چای و شربت و شیرینی می خوردند و حلقه نامزدی به دست عروس می انداختند.
4-عقد: توافق یک زن و مرد جهت ایجاد زندگی مشترک هست که قوانین خاصی بر این پیمان حکومت می نماید.جهت انعقاد عقد، طرفین بایستی کلماتی دایر بر پذیرفتن این پیمان را ادا کنند.
سفره عقد یکی از سفره‌هاي سنتی ایرانی هست که در مراسم عقد گسترده میشود و عروس و داماد بر سر آن مینشینند و به خطبه عقد گوش فرا میدهند.
سفره عقد در بیشتر شهرهای ایران رواج دارد و در آن شش ظرف قرار داده می شود که هرکدام محتوی چیزی هست و نماد آرزویی برای عروس داماد هست.
این ظروف معمولاً شامل : گردو، بادام، فندق، نان و نبات و تخم مرغ می‌باشد. در بین این ها ظرف هایي از شیرینی و نان پنیر وسبزی، جام هایي از عسل و ماست
در کنارهم قرار میگیرد که کنایه‌اي از شیرینی و ترشی در زندگی مشترک می‌باشد. تخم مرغ، نمادی هست برای باروری و زایش اولاد ونان نمادی برای برکت ورزق وروزی و نبات، نشان شیرین کامی هست.
5-جهازبرون: چند روز قبل از برگزاری عروسی، مراسم جهازبرون صورت میگیرد. خانواده عروس و داماد برخی از نزدیکان خویش را برای دیدن جهیزیه ي عروس دعوت می‌کنند.
هنگامی که جهیزیه در خانه داماد جای میگیرد؛ فردی از طرف خانواده عروس، فهرست اسبابی که آورده اند را نشان داماد میدهد و از وی بابت انها رسیدی دریافت می کند که گرچه امروزه دیگر کمتر دیدن می شود
6-حنابندان: جشنی هست که به مناسبت خداحافظی عروس در آخرین شب اقامت او در خانه پدری برگزار می شود.درشب حنابندان معمولاً زنان شرکت کننده دستشان را با آغشتن به ظرف حنایی که دور تا دور مجلس گرداننده می شود رنگ می‌کنند و معتقدند حنا اثری از بهشت و نشانه‌اي از شادی، مهر و نیکبختی دارد.
7- عروسی: در این مراسم آغاز زندگی مشترک یک زوج جشن گرفته می شود. این مراسم در کشورها و فرهنگ‌ها، ادیان و مذاهب، گروه‌هاي قومی و حتی طبقات اجتماعی مختلف، به اشکال مختلفی برگزار می گردد.
