نکات های مفید برای درمان لکنت زبان کودکان

مجموعه : بهداشت کودک
نکات های مفید برای درمان لکنت زبان کودکان

درمان لکنت زبان کودکان 

بعضی از کودکان به علت ترسیدن در خواب و یا اتفاق هاي گوناگون متاسفانه دچار لکنت زبان میشوند ، برای درمان این مریضی راه هایي داریم ، با ما همراه باشید .

 

لکنت زبان از مهم ترین و متداولترین اختلالات تکلمی هست که معمولاً در دوران خردسالی و از سنین ۲ تا ۴ سالگی آغاز می شود و به این علت پدیده اي خاص دوران کودکی هست.

 

در سنین ۶ تا ۷ سالگی نیز که مصادف با زمان آغاز مدرسه هست به لحاظ ویژگی هاي عاطفی و سازگاری اجتماعی خاص این دوره موقعیت مناسبی هست برای بروز لکنت زبان در بین کودکانی که اکثر مستعد چنین اختلالی میباشند.

 

گاهی از موارد در دوران بلوغ نیز افرادی که قبلا به نحوی لکنت زبان داشته‌اند دچار لکنت زبان می شوند.

 

به گفته کارشناسان، سن، شرایط و ویژگی هاي بلوغ نیز احتمالاً در تغییر شکل یا تشدید لکنت موثر هست. لکنت زبان در بین پسران اکثر از دختران هست و در بررسی‌ها و تحقیقات گوناگون نسبتی در حدود ۷۰درصد برای پسران و ۳۰ درصد برای دختران ذکر شده هست.

 

کندی زبان در جایی پیش می آید که دستگاه هاي تکلم انسان دچار پاره‌اي از تشنج‌هاست؛ از این رو ادای کلمات ناگهان به مانع برخورد میکند و پیوسته مکثی در بین صحبت روی میدهد. به هنگام چنین رویدادی معمولاً انسان حرفی راکه روی آن مکث ایجاد شده‌هست، چندبار تکرار میکند.

نکات های مفید برای درمان لکنت زبان کودکان

ایده هایی برای درمان لکنت زبان در کودکان

یک گفتار درمان معتقد هست: حدود۱۰ درصد کودکان در سنین گذشته از دبستان و بین۲ تا ۶ سالگی به لکنت زبان مبتلا میباشند.

 

به گفته فریبا مجیری لکنت زبان زمانی پدید می آید که در جریان طبیعی گفتار وقفه‌اي ناگهانی و غیر طبیعی ایجاد‌ شود و در صورتی که کودک لکنت زبان خود را بعنوان یک اختلال بپذیرد، فرآیند درمان سریع تر صورت می گیرد.

 

وی می افزاید: اگر علت ایجاد لکنت در کودکان شناخته شود، درمان بهتری صورت می گیرد زیرا گاه ترس و گاه ناراحتی ‌هاي روانی عامل لکنت زبان هست.

 

این متخصص گفتار درمانی با بیان این که نگرانی والدین و تلاش آن ها برای رفع لکنت زبان موجب ایجاد حساسیت و نگرانی کودک می شود، 

 

در صورتی که کودک نسبت به مشکل گفتاری اش حساس شود، مشکلات او در صحبت کردن تشدید خواهد شد.

 

وی با بیان این‌که بروز رفتارهای اجتنابی در کودک به علت لکنت زبان هست، تصریح می کند: اگر کودک در معرض تمسخر همسن و سالان خود قرار گیرد،

 

 

حرف نمیزند و این عاملی برای تشدید لکنت زبان میشود. این متخصص گفتار درمانی با بیان این‌که نباید کودک دچار استرس شود، خاطرنشان می کند: استرس موجب میشود تا کودک اختلال گفتاری خود را همچنان مخفی کند و حرف نزند.

 

مجیری به روش‌هاي گوناگون درمان لکنت در کودکان اشاره می کند و میگوید: ایجاد هماهنگی میان گفتار و تنفس، افزایش مهارت واژه یابی کودک، کاهش اضطراب و به دنبال آن افزایش اعتماد به نفس از جمله راهکارهای درمان هست که توسط گفتار درمانگر صورت میگیرد.

 

وی، سن بروز لکنت زبان در کودکان را ۲ سالگی میداند و اضافه می کند: وقتی کودک به زبان مادری احاطه پیدا کرد، این اختلال دیدن می شود، اما شایع ترین سن ۲ تا ۶ سالگی هست.

 

این متخصص گفتار درمانی، هم‌چنین برترین سن برای شروع گفتار درمانی را ۲ تا پنج سالگیمی داند و خاطر نشان می کند: والدین با دیدن اختلال در گفتار کودکان خود می توانند به مراکز خصوصی و دولتی گفتار درمانی مراجعه کنند.

 

وی در خصوص بهره گیری از آرام بخش‌ها برای درمان لکنت زبان میگوید: متاسفانه اکثر مراجعان تمایل بسیاری به مصرف آرام بخش‌ها دارند و از روان پزشکان می‌خواهند تا دارو تجویز کنند، اما بهره گیری از آرام بخش‌ها اگر چه در درمان بزرگسالان خوب هست، اما در کودکان معمولا موثر نیست و کمک چندانی در روند درمان کودک نخواهد داشت.

 

نکات های مفید برای درمان لکنت زبان کودکان

شخصی که دچار لکنت است چه باید بکند؟

 

چند راهکار در این اساس وجود دارد، از جمله این که:
– فردی که دچار لکنت هست اضافه بر درمان باید همۀ وقت سعی کند آهسته و آزاد صحبت کند و حروف صدادار را بکشد.

 

– با حرکات شل و سبک لب ها از روی کلمات بگذرد.
– از جایگزینی کلمات خودداری کند. فرار از بعضی کلمات فقط ترس از تلفظ آن ها را اکثر
می کند.

 

– در صحبت رو به جلو برود. تکرار کلماتی که بیان شده هست، کمکی نمی‌کند.
– ارتباط چشمی طبیعی را با مخاطب حفظ کند.

 

– گهگاه در صحبت لکنت عمدی ایجاد کند! با قطع و تکرار عمدی می‌توان احساس بازرسی بهتری بر روی تکلم در لحظه هاي حساس پیدا کرد.

 

– در جستجوی کارها و مسائلی باشد که موقع لکنت مشکل را اکثر می کند. هر چه فرد خودش لکنتش را تجزیه و تحلیل کند، بهتر میتواند هماهنگی دستگاه تکلم را برقرار کند.

 

– به یاد داشته باشد که هدفش تکلم سلیس تر و بهتر هست نه تکلم بی عیب و نقص و ایده آل. حتی کسانی که هیچ لکنتی ندارند گاهی در صحبت کردن دچار مشکل می شوند.

 

– به مخاطب خود بگوید که لکنت دارد و هرگز لکنت خود را مخفی نکند بلکه با آن روبرو شود.

 

– اگر موقع صحبت دچار اضطراب و تنش

 

می شود، آن را طبیعی تلقی کند و از آن خجالت نکشد، چون عمداً دچار لکنت نشده هست.

 

– زمان هایي راکه دچار لکنت اکثر می شود فراموش کند و مواقعی راکه در صحبت کردن پیروز بوده هست به خاطر بسپارد.

 

منبع :ettelaat.com

جدیدترین مطالب سایت