درمان گیاهی فیبروم رحمی
روش درمان فیبروم رحم چیست
شیوع فیبروم رحمی بین جمعیت زنان چندان شده هست به خاطر روش درمان و نیز پیشگیري را در این مقاله بیان می نماییم فیبروم‌ها توده‌هاي عضلانی میباشند و منشاء انها بافت عضلانی رحم هست
فیبروم‌ها توده‌هاي عضلانی میباشند و منشاء آن ها بافت عضلانی رحم هست. حدود 95 درصد موارد این توده‌ها خوش‌خیم میباشند و درصد بدخیمی در آن ها خیلی کم هست، اما این توده‌هاي خوش‌خیم گاهی مشکلاتی برای خانم‌ها ایجاد می کنند.
شیوع فیبروم رحمی بین جمعیت زنان چندان هست و در خانواده‌هایي که مادر یا خواهر فیبروم دارند، احتمال این که سایر خانم‌هاي هم ژنتیک با آن ها فیبروم داشته باشند، چندان هست. با افزایش سن یعنی بعد از 45 سالگی نیز میزان شیوع افزایش پیدا میکند. گرچه در برخی از خانم‌ها رشد فیبروم از سن بلوغ شروع می شود.
فیبروم‌ها چند نوع هستند؟
فیبروم‌ها انواع و اندازه‌هاي گوناگون از چند میلی‌متری و منتشر تا فیبروم‌هاي بسیار بزرگ دارد. فیبروم‌هاي منتشر ممکن هست باعث بزرگی رحم شود. گاهی هم فیبروم بزرگ هست و باعث نامتقارن شدن رحم می شود. حتی در معاینه ممکن هست توده‌هاي داخل شکم به‌دست بخورد. فیبروم‌ها در قسمت‌هاي گوناگون رحم رشد میکنند.
1. فیبروم‌هایي که در لایه بیرون رحم قرار دارند. اگر اندازه این فیبروم‌ها از 5-4 سانتی‌متر اکثر شود، بیمار ممکن هست احساس درد و سنگینی در لگن داشته باشد ولی این نوع از فیبروم باعث افزایش خونریزی نمیشود.
2. فیبروم‌هایي که در لابلای عضلات رحم رشد می کنند. هر چقدر فاصله این فیبروم‌ها به مخاط رحم نزدیک‌تر باشد، احتمال افزایش خونریزی اکثر خواهد شد.
3. فیبروم‌هایي که درست زیر مخاط رحم قرار دارند. این فیبروم‌ها «ساب موکوس» نام دارند و معمولا با خونریزی‌هاي شدید، درد چندان هنگام عادت ماهانه و لکه‌بینی همراه میباشند.
علامت فیبروم‌ها چیست؟
در معاینه و شرح‌حال، بیماران اغلب از خونریزی چندان، درد شدید هنگام عادت ماهانه، لکه‌بینی و گاهی هم بزرگی شکم شکایت دارند، ولی برای تشخیص قطعی فیبروم سونوگرافی و گاهی هم ام‌آر‌آی کمک‌کننده هست. در سونوگرافی تعداد، ابعاد و مکان فیبروم تشخیص داده میشود.
کدام فیبروم خطرناک است؟
برخی از فیبروم‌هاي رحمی ممکن هست رشد ثابتی داشته باشند و ماه‌ها و سالها تغییری در انها ایجاد نشود، اما برخی از فیبروم‌ها رشد قابل‌ملاحظه‌اي دارند. معمولا این روند رشدی پزشکان را از این بابت که احتمال بدخیمی مطرح باشد، نگران می کند و چنین بیمارانی باید خیلی دقیق‌تر تحت بازرسی قرار گیرند.
نحوه کنترل فیبروم
گاهی فیبروم آن قدر بی‌علامت هست که بیمار اصلا به دکتر مراجعه نمی کند و فقط در سونوگرافی به‌طور اتفاقی کشف می شود. معمولا این بیماران هم بعد از کشف فیبروم بهتر هست پیگیری شوند، مثلا هر 6 ماه تا یک سال یک‌بار برای انجام سونوگرافی مراجعه کنند. گرچه سونوگرافی‌هاي قبلی هم باید موجود باشد. اگر فیبروم ناگهان رشد سریعی پیدا کرد، حتما باید با جراحی برداشته و به آزمایشگاه پاتولوژی یا آسیب‌شناسی فرستاده شود.
فیبروم‌های بزرگ مشکل‌ساز هستند
موارد دیگری که ممکن هست فیبروم برای بیمار مشکل‌ساز شود، بزرگی چندان « به شکل توده لگنی که ممکن هست شبیه بارداری 4ماهه باشد» و دردهای شدید و فشار لگنی، فشار روی مجاری و حالب‌هاي ادراری، فشار روی روده و اشکال در دفع مزاجی و خونریزی چندان و غیرقابل‌نظارت هست، به نحوی که بیمار را دچار کم‌خونی می کند. درمان چنین فیبروم‌هایي خارج کردن آنهاست.
وقتی فیبروم باعث خونریزی میشود با عمل هیستروسکوپی یعنی با دوربین وارد رحم می شوند و فیبروم تراشیده و برداشته میشود.
فیبروم‌هایي که خارج از حفره رحم و مشکل‌ساز میباشند باید با عمل لاپاراسکوپی«باز کردن دیواره شکم» برداشته شوند. اگر اندازه قابل‌ملاحظه نباشد و فیبروم در دسترس باشد می توان با عمل لاپاراسکوپی آن را خارج کرد.
فیبروم‌ها انواع و اندازه‌هاي گوناگون از چند میلی‌متری و منتشر تا فیبروم‌هاي بسیار بزرگ دارد
آمبولیزاسیون فیبروم چیست؟
روش دیگری هم به نام آمبولیزاسیون وجود دارد که در آن دکتر از طریق عروق کشاله ران، کاتتر یا لوله‌هاي باریکی را عبور میدهد. این لوله‌ها به کمک دستگاه ایکس‌ری وارد شریان رحمی و عروقی که وظیفه خونرسانی به فیبروم را دارند، می شوند و ماده‌اي داخل رگ‌هاي خون‌رساننده به فیبروم میشود تا رگ را مسدود کند. درواقع، حالت آمبولی ایجاد میشود و با قطع خونرسانی تغذیه فیبروم قطع و اندازه فیبروم کوچک میشود. اینکار در مراکز مجهز رادیولوژی که دارای تجهیزات لازم میباشند، انجام میشود.
چه زمانی هیسترکتومی لازم است؟
وجود هر میومی به معنای هیسترکتومی یا خارج کردن رحم نیست. هیسترکتومی آخرین راه درمانی هست و در مواقعی که رشد فیبروم بسیار چندان هست، فیبروم‌هاي متعدد وجود دارد، خونریزی چندان هست یا بیمار درد دارد و به هیچ یک از درمان‌هاي معمول جواب نمی دهد، هیسترکتومی ضرورت پیدا می کند. هیسترسکوپی باید زمانی انجام شود که خانم دیگر خواهان بارداری نباشد، مگر این که واقعا مورد اورژانسی دیگری مطرح باشد.
فیبروم بعد از یائسگی
رشد فیبروم‌ها با اوضاع هورمونی زن مرتبط هست. به همین علت شیوع آن ها در دوران باروری هست و با یائسگی تعداد زیادی از فیبروم‌ها از بین میروند یا بسیار کوچک می شوند. اگر فیبرومی بعد از سن یائسگی از نظر اندازه اثبات بماند یا بزرگتر شود حتما باید با جراحی خارج و به آزمایشگاه آسیب‌شناسی فرستاده شود.
بارداری و فیبروم
با وجود فیبروم بارداری اتفاق می‌افتد ولی فیبروم‌هایي که در محل لانه‌گزینی جفت قرار دارند، ممکن هست مانع بارداری یا باعث سقط جنین، زایمان زودرس و خونریزی در طول بارداری شوند. معمولا فیبروم‌ها در بارداری به‌علت افزایش هورمون‌هاي زنانه بزرگتر می شوند و باید در هر سونوگرافی شکل و اندازه فیبروم بررسی شود. اگر خانمی فیبروم دارد و جفت به آن چسبیده یا کنار آن هست، تشخیص آن مهم هست. هرچه فاصله جفت از فیبروم اکثر باشد، خطرهای احتمالی کمتر خواهد شد.
برداشت فیبروم هنگام سزارین
فیبروم‌ها توده‌هاي پرخونی میباشند و در بارداری پرخون‌تر هم میشوند. عمل سزارین به تنهایی باعث از دست رفتن چندان خون از بیمار می شود. اگر فیبروم در همین حین برداشته شود، میزان خونریزی بسیار شدیدتر خواهد شد و ممکن هست نیاز به تزریق خون باشد و حتی سلامت مادر به خطر بیفتد.
حتی گاهی شدت خونریزی آن قدر چندان هست که دکتر برای نجات جان بیمار مجبور هست رحم را خارج کند. اگر فیبروم کاملا دردسترس و دکتر هم مطمئن باشد خطری وجود ندارد میتوان فیبروم را همراه با سزارین خارج کرد. خانم‌هاي بارداری که فیبروم دارند بهتر هست زایمان طبیعی را گزینش کنند، مگر این که فیبروم آن قدر بزرگ شده باشد که مانع عبور جنین از مجرای زایمانی شود. خانم‌هایي که فیبروم دارند، معمولا بعد از زایمان ممکن هست خونریزی شدیدی داشته باشند. این افراد حتما باید تحت بازرسی باشند تا خونریزی بازرسی شود.
فیبروم‌های خبرساز
فیبروم‌ها توده‌هاي عضلانی میباشند که به ندرت ممکن هست رشد غیرعادی یعنی در حد چند کیلوگرم پیدا کنند، اما چند سال گذشته از بدن یک زن هندی فیبرومی با وزن حدود 13 کیلوگرم خارج کردند. معمولا رشد فیبروم تا این اندازه در زنانی دیدن میشود که دسترسی به دکتر و تجهیزات پزشکی ندارند یا به علت ترس و… دیر مراجعه می کنند. فیبروم‌هاي بزرگ می توانند به احشای لگنی مثل مجاری ادراری، کلیه‌ها، مثانه و روده‌ها فشار وارد کنند.
در این مواقع احتباس ادرار یا یبوست، درد، احساس سنگینی و… از علائم شایعی میباشند که به علت فشار توده در لگن ایجاد می شوند. خانم‌ها باید بدن خود و تغییرات آن را بشناسند. بزرگی بی‌علت شکم می تواند علامت هشداری باشد برای این که احتمالا توده یا عارضه‌اي درون بدن وجود دارد. هرچقدر زودتر مراجعه شود، احتمال تشخیص زودتر و به دنبال آن درمان پیروز‌تر خواهد بود. اواخر سال ٩۴ هم در کرج توده اي ١٠ کیلویی از بدن خانم ۴۵ ساله‌اي در آوردند.این فیبروم بزرگ با جراحی نفس‌گیر ٢ ساعته تیم جراحی از بدن بیمار خارج و خیلی خبرساز شد.
