آمار مبتلایان به اوتیسم رو به افزایش هست اما این که شما یا فرزندتان در موقعیتهاي اجتماعی، احساس ناخوشایندی دارید علت نمیشود اوتیسم داشته باشید.
به گزارش تالاب: آمار مبتلایان به اوتیسم رو به افزایش هست اما این که شما یا فرزندتان در موقعیتهاي اجتماعی، احساس ناخوشایندی دارید علت نمی شود اوتیسم داشته باشید. دانستن تفاوت بین اوتیسم و اضطراب «هراس» اجتماعی -social phobia- به شما کمک می کند تا تکنیکهاي موثر غلبه بر احساس ناراحتی در جمع را یاد بگیرید و راحتتر وارد تعاملات اجتماعی بشوید.
اوتیسم یا اختلال طیف اوتیسم «ASD»، گروهی از اختلالات رشد عصبی هست که موجب تاخیراتی در رشد یا مشکل داشتن در ارتباطات و تعاملات اجتماعی میشود. طبق اعلام موسسهي ملی سکته و اختلالات نورولوژیکی ، تقریبا از هر ۶۸ کودک، یک کودک مبتلا به اوتیسم هست. علائم اوتیسم شامل موارد زیر میشود:
. پرهیز از تماس چشمی
. حرکات تکرارشونده «مثل تکان دادن بازوها یا از سویی به سوی دیگر جنبیدن»
. به خط کردن اسباب بازیها یا اشیاء
. احساس ناراحتی در برابر ایجاد هر تغییری در روتین
. تمایل به تنها بودن
. ضعف در مهارتهاي اجتماعی
. واکنش نشان ندادن هنگام خطاب شدن «انگار که ناشنواست»
. دیر زبان باز کردن
. بارها و بارها کلمات را تکرار کردن
. اجتناب از تماس فیزیکی
. دادن جوابهاي بیربط به سوالها
اوتیسم، مراحل متفاوتی دارد؛ در بعضی موارد ممکن هست شدیدتر از سایر موارد باشد. رفتار درمانی یا گفتار درمانی معمولا برای کودکان مبتلا به اوتیسم خوب و موثر هست.
اضطراب «هراس» اجتماعی هم میتواند فرد را از برقراری تعاملات اجتماعی طبیعی باز دارد و در صورت قرارگرفتن در جمع، به او احساس ناخوشایند و ناراحتی بدهد. موسسهي اضطراب اجتماعی گزارش میدهد نرخ شیوع اختلال اضطراب اجتماعی، ۱۳ تا ۱۴ درصد هست. علائم اضطراب اجتماعی شامل موارد زیر میشود:
. ترس از تعامل و رابطه با دیگران
. ترس از مورد ارزیابی قرار گرفتن و قضاوت منفی شدن توسط دیگران
. خجالتی و دستپاچه بودن
. احساس حقارت و خود کوچک بینی
. آشفتگی ناشی از کمرویی
. افسردگی
. اضطراب
. عصبی و بیقرار بودن
. احساس ناراحتی در موقعیتهاي جمعی
. تمایل به تنها بودن
. اجتناب از مرکز دقت بودن یا صحبت در بین جمع
. دچار نگرانی و هیجان منفی شدن در تعداد زیادی از تعاملات اجتماعی
. عدم تمایل به مورد تماشای دیگران واقع شدن
هرچند اضطراب اجتماعی، با اوتیسم یکسان نیست اما این دو اختلال، وجه اشتراکهایي دارند. هر دوی این ناهنجاریها می توانند باعث شوند ارتباطهاي اجتماعی و بودن در جمع، برای فرد ایجاد حس بد و ناراحتی کند.
تفاوت اصلی بین این دو در این هست که اختلال اضطراب اجتماعی موجب ترس و اضطراب بسیار شدید در موقعیتهاي اجتماعی میشود، اما کسی که مبتلا به اوتیسم هست ممکن هست دچار اضطراب باشد یا نباشد. با اینحال، دیدن شده که داشتن اوتیسم، ریسک ابتلا به اختلال اضطراب اجتماعی را افزایش می دهد. طبق آمار مرکز اوتیسم، ۱۷ درصد از مبتلایان اوتیسم، اختلال اضطراب اجتماعی نیز دارند.
کلام آخر این که، اوتیسم و اختلال اضطراب اجتماعی، دو ناهنجاری متفاوت میباشند اما هر دوی انها میتوانند یک زندگی نرمال و طبیعی را، با چالشهایي روبرو کنند. افراد مبتلا به اوتیسم یا اضطراب اجتماعی اغلب با رفتار درمانی یا دارو درمانی، شرایط بهتری کسب خواهند کرد، که گرچه هر کدام از این ها باید با تجویز دکتر متخصص باشد.