عواملی که در ایجاد حساسیت پوستی موثرند عبارتند از:
سد پوستی، سبوم (مواد چرب پوست) و PH.
میزان از دست دادن آب از طریق اپیدرم (لایه بیرونی پوست) علامت مهمی برای تعیین وضعیت عملکرد لایه شاخی پوست است.
از دست دادن آب زیاد، باعث نفوذپذیری بیشتر و راحتتر عوامل محرک خارجی می شود. پوستهای حساس، اغلب آب بیشتری از دست می دهند و خشک ترند.
برخی مواد مانند استون، چربیهای طبیعی پوست را از بین می برند و لذا سد محافظ پوستی آسیب پذیر می شود.
سدیم لورل سولفات که یک دترژان (ماده پاک کننده) رایج در صابونها، شامپوها و پاک کننده هاست نیز یک محرک پوستی می باشد. این ماده میتواند برای موها نیز آسیبرسان باشد.
افراد مبتلا به پوست حساس، پوست خشک و یا مبتلا به درماتیت آتوپیک (اگزمای سرشتی) نباید از این ماده استفاده کنند.
سدیم لورل سولفات به دلیل داشتن خاصیت افزودن کف، در فرمولاسیونهای آرایشی و بهداشتی به کار میرود و به همین دلیل اغلب پاک کنندههای ملایم که مخصوص پوستهای حساس هستند، فاقد سدیم لورل سولفات بوده و کف نمیکنند.
PH طبیعی پوست در حدود 5/5 است. موادی مانند اسیدلاکتیک که در غدد عرق یافت میشوند، به نگهداری PH پوست در حد نسبتا ثابت کمک میکنند و قادرند مقادیر کم اسید یا قلیا را که بر روی پوست استعمال میشوند، خنثی کرده و از تحریککنندگی آنها بکاهند.
PH اسیدی پوست یکی از عواملی است که مانع رشد باکتریها میشود. در افراد مبتلا به پوست حساس ، PH پوست معمولا بالاست.
از عوامل دیگری که موجب حساسیت پوست میشوند میتوان به رتینوییدها (مانند ترتینویین که در درمان آکنه یا پیری پوست به کار میرود) و اسیدهای آلفا هیدروکسی اشاره کرد.
برخی بیماریهای پوستی نیز با حساس شدن پوست همراهند ، مانند بیماری روزآسه و درماتیت سبوره. لذا مصرف داروهایی مثل ترتینویین در این افراد باید با احتیاط فراوان صورت گیرد، زیرا موجب قرمزی، سوزش و پوسته ریزی پوست خواهد شد.
روغنهای طبیعی مانند روغن اسطوخودوس، روغن جوهر و روغن درخت چای نیز میتوانند موجب آلرژیهای تماسی شوند.