عباس به برکت ایثار و فداکاری بی مانندش ، قبله ی دل هاست.
حرم ملکوتی اش ، آرام بخش دل عاشقان است.
مردم درمانده ای که از همه جا ناامید شده اند به بارگاه او که تجلی گاه رحمت الهی است روی می آورند و شاد و خوشحال باز میگردند.
آن خانه ای که هرگز به روی حاجتمندان بسته نمی شود خانه ی عباس ، بنده ی وارسته ی خداست.
هر گل خوشبو که گل یاس نیست
هر چه تلالو کند الماس نیست
ماه زیاد است و برادر بسی
هیچ یکی حضرت عباس نیست
باغی همه پر ز بوی یاس است است مرا
شبهای پر از سوز و گداز است مرا
از بس که به لب ذکر فرج دارم من
عشقی ز علمدار حسین است مرا
ای نخل ادب ، ثمر مبارک
وی بحر شرف ، گهر مبارک
ای شمس ولا ، قمر مبارک
ای طور علی ، شجر مبارک
ای عشق و وفا ، پدر مبارک
ای شیر خدا ، پسر مبارک
برخیز که پور مرتضى مى آید
سرلشکر شاه کربلا مى آید
عباس که انتظار او داشت حسین
امروز به صد شور و نوا مى آید
بی دست می توان پرید ، بی چشم خوب تر میتوان دید
جانبازان آیت روشن این مدعایند.
دکتر سنگری
عباس همان عزیز زهراست
عطشان لب او همیشه دریاست
او ماه ستارگان صحراست
فرمانده و پاسدار و سقاست
دور از شهدا اگرچه تنهاست
تا حشر چراغ انجمن هاست
به سلامتی اونایی که فکر پرواز ، پاهاشونو ازشون گرفت !
امشب از بیت علی بوی گل یاس آمد
بوی عشق و ادب و غیرت و احساس آمد
اشجع النّاس ز صلب شرف الناس آمد
جان بگیرید به ایثار که عباس آمد
تهیه و تنظیم : مجله تالاب