تهیه جهزیه دختران سخت ترین کار دنیاست
تهیه جهزیه دختران سخت ترین کار دنیاست
تعریف جهیزیه
یکی از آداب اجتماعی؟ عصای زندگی؟ هدیه‌ای از سر مهر؟ قناعت یا رقابت؟ خرد یا هوس؟ کدام تعریف را می‌توان برای جهیزیه به کار برد؟! جهیزیه از دیر باز مرسوم بوده و هست، به طور قطع دختر و پسری که با هم پیوند زناشویی می‌بندند و تصمیم به آغاز زندگی مشترک می‌گیرند به وسایل ضروری برای تشکیل زندگی مشترک خود نیاز دارند. اما متأسفانه با گذشت زمان افرادی این سنت پسندیده را به رسمی طاقت‌فرسا برای خودشان تبدیل کرده‌اند. وقت آن رسیده که آداب غلط‌مان را تصحیح کنیم.
عصای زندگی
کمک و یاری بزرگترها برای خرید جهیزیه به عنوان وسایل ضروری زندگی، امری است پسندیده و مورد تاکید اسلام. اما با ایجاد یک الگو و معیار مناسب در این زمینه، می‌توانیم به ازدواج جوان‌ها کمک کنیم. الگویی که باعث خانه نشین شدن برخی دختران و ایجاد مشکلات روحی روانی در بین خانواده‌ها نشود!
هدیه‌ای از سر مهر
امروزه هزینه‌های سنگین تهیه جهیزیه به عهده والدین عروس می‌باشد و گاهی دیده یا شنیده‌ایم که خانواده داماد به صورت زننده و طلبکارانه در این باره برخورد می‌کنند، حتی متاسفانه در برخی موارد معیار انتخاب دختر میزان توانایی خانواده در تهیه جهیزیه است و از زشتی‌های دیگر آن فشار طلبکارانه دختران به والدین خود است که نتیجه‌ای جز متشنج کردن کانون خانواده و فاصله افتادن بین فرزندان و والدین ندارد.
راه درست چیست؟ اسلام چه سفارشی در این باره دارد؟ می‌بینیم در ازدواج حضرت علی(ع) و حضرت زهرا(س) از این اعمال و گفتار خبری نبوده است. حضرت علی(ع) می‌فرمایند: پیامبر اکرم(ص) بعد از آگاهی از دارایی من دستور فرمودند که زرهم را فروخته و همان پول را به عنوان مهر قرار دهم، بعد از آن فرمودند: از همان پول زره جهیزیه تهیه شود.( جواهر المطالب، ج 1 ص 148)
آیا این روش در مقابل با روش متداول امروز که این همه مشکل و سختی ایجاد کرده است مطابقت دارد؟ آیا راه بهتری هم هست؟ آیا نمی‌شود به لوازم ضروری رضایت داد و با آن‌ها به راحتی زندگی کرد؟ آیا پدر و مادر عروس وظیفه‌ای درقبال خرید جهیزیه‌های سنگین دارند؟
قناعت یا رقابت
بر چه مبنایی در فاصله عقد تا عروسی به خرید وسایل مختلف در رنگ و شکل‌های متفاوت و با قیمت‌های گوناگون می‌پردازیم؟ درست فکر کرده‌ایم که در ابتدای یک زندگی دو نفره با توجه به آپارتمان‌های امروزی به چه وسایلی نیاز داریم؟ آیا همیشه گران‌تر بودن یک وسیله تضمین خوب بودن آن است؟ قرار است ما برای یک عمر وسیله بخریم یا برای ابتدای یک زندگی برای یک زوج؟
چیدمان جهیزیه و به نمایش گذاشتن آن بستر مناسبی است برای ایجاد یک میدان گسترده برای رقابت و حسادت و چشم و هم‌چشمی و الگوگیری غلط.
آیا نمی‌توان اجازه داد تا عروس و داماد آرام آرام وسایل خود را با سلیقه و ذوق خود بچینند؟ چه اتفاقی خواهد افتاد اگر راه را برای دیدن، نظردادن‌ها، طعنه وکنایه‌ها ببندیم؟ به آسیب‌ها و آفات این نوع چیدمان‌های فخر فروشانه فکر کرده‌اید؟
