اشعار زیبا در مورد ماه مبارک رمضان + شعر درباره ماه رمضان

اشعار زیبا در مورد ماه مبارک رمضان

روزه‌ داران مؤمنين آماده! من ماه خدايم

ماه روزه، ماه قرآن، ماه تسبيح و دعايم

ماه حق، ماه نبي، ماه علي مرتضايم

ماه خيل انبياء و اتقيا و اوصيايم

تا رساند بر همه ی عالم پيامم را محمد

خوانده از آغاز شهر الله نامم را محمد

من گرامي ماه عفو و رحمت پروردگارم

روزه‌داران الهي را همه ی باغ و بهارم

باشد از شعبان اميرالمؤمنين چشم انتظارم

در دل شب انس‌ها با حضرت صديقه دارم

تا سحر گه بي قرار چشم گريان حسينم

هر شب و هرروز محو صوت قرآن حسينم

دامن سجاده گردد بزم اُنس يار با من

چشم مشتاقان بوَد تا صبحدم بيدار با من

نور بخشد شمع جمع محفل دادار با من

انس مي‌گيرند مردان خدا بسيار با من

از نسيم آيد سرود نغمه روح الامينم

همدم اشک و مناجات اميرالمؤمنينم

لحظه‌ها تسبيح و، خوابِ روزه‌دارانم پرستش

روزهايم روزهاي صدق و اخلاص و ارادت

يوسف زهرا حسن در نيمه‌ام يابد ولادت

وز قدوم مادر زهرا مرا باشد سعادت

روزه‌داران را دهـم از سـاغر قـرآن حلاوت

ای خوشا آنکس که درمن مي‌کند قرآن تلاوت

ای خوشا آنکس که قدر ليلةالقدرم بداند

(ماه استغفار)

سلامم بر تو ای ماه شریف و ماه بی همتا

درودم بر تو ای ماه عزیز خالق یکتا

سلامم بر تو ای ماه دعا ای ماه آمرزش

درودم بر تو ای ماه ثنا ای ماه آمرزش

سلامم بر تو ای ماه ورع ای ماه استغفار

درودم بر تو ای ماه نماز و ماه استغفار

سلامم بر تو ای ماه فضیلت ماه آزادی

درودم بر تو ای ماه عزیمت ای مه شادی

سلام بر تو ای ماه هدایت ای مه ایمان

درودم برتو ای ماه عنایت ای مه سبحان

سلامم بر تو ای ماه تلاوت ای مه فرقان

درودم بر تو ماه شهادت ای مه قرآن

سلامم بر تو ای ماه مبارک ماه وعظ و پند

درودم بر تو ای ماه سالک ای مه پیوند

سلامم بر تو ای ماه ولایت ای مه والا

درودم بر تو ای ماه سعادت ای مه رعنا

شعر ماه رمضان

(آب توبه)

سحر بخیز تجدید وضو کن

به آب توبه خود را شستشو کن

اگر خواهی شوی پاک از پلیدی

به درگاه خدای خویش رو کن

به شکر نعمتش تا می توانی

لبت را آشنا با ذکر او کن

در رحمت به رویت کرده حق باز

به او رو آور و دفع عدو کن

گدای درگه حق شو به عالم

گدایی گر کنی با آبرو کن

هرآنچه درد دل داری به عالم

سحر با حقتعالی گفتگو کن

اگر خواهی تو فیض از محضرحق

از او توفیق طاعت آرزو کن

شعر ماه رمضان

(گناه)

با سنگ هر گناه پرم را شكسته ام

آه اي خدا ، خودم كمرم را شكسته ام

نه راه پيش مانده برايم نه راه پس

پلهاي امن پشت سرم را شكسته ام

من دانه دانه اشك خودم را فروختم

نرخ طلايي گهرم را شكسته ام

ديگر مرا نشان خودم هم نمي دهند

آيينه هاي دور و برم را شكسته ام

دنيا شكست خورده تر از من نديده است

حالا به سنگ خورده ، سرم را شكسته ام

آرام كن مرا و در آغوش خود بگير

حالا كه بغض شعله ورم را شكسته ام

راهم بده به باغهاي شجرهاي طيبه

من توبه كرده ام ، تبرم را شكسته ام

حالا ببين كه به غير از گدا شدن

در پيشگاه تو هنرم را شكسته ام

شعر درباره ماه رمضان

ای خوشا آنکس که اشک و معرفت درمن فشاند

ای خوشا آنکس که شب‌ها تا سحر بيدار ماند

در دل شب افتتاح و جوشن و ابوحمزه خواند

من همان ظرف عنايات خداوند کريمم

روح مي‌بخشد دعاي يا عليُّ يا عظيمم

واي بر آنکس که درمن حق نيامرزد گناهش

يا نگردد شسته از اشک شبي روي سياهش

آن چنان باشد که حق محروم سازد از نگاهش

در مه رحمت بوَد آغوش شيطان، جايگاهش

توشه‌ای با خود نيارد تا خدا از او پذيرد

مي‌سزد از غصه در عيد صيام من بميرد

خوش به حال آنکه درمن دامن دلبر بگيرد

در عروج خويشتن از زهد و تقوا پر بگيرد

در دل شب‌های قدرم نيز قرآن سر بگيرد

روي در محراب کوفه، دامن حيدر بگيرد

ای خوش آنکو پرکند از اشک چشم نازنين را

تـا بشويـد فرق خـونين اميـرالمـؤمنين را

ای خوش آنکو در معاصي، احترام از من بگيرد

با دهان روزه‌اش هرروز، کام از من بگيرد

دامن وصل خدا را در صيام از من بگيرد

در پرستش رفعت و شأن و مقام از من بگيرد

من همانا سفره مهماني ذات خدايم

با تمام انبياء از صبح خلقت آشنايم

«ميثم» از هر لحظه من فيض‌ها گردد نصيبت

روزه، دارو، ذکر، درمان، ذات حق گردد طبيبت

هست دامان تو هر شب دامن وصل حبيبت

هر نفس باشد دعاي يـا حبيب يـا مجيبت

شعر درباره ماه رمضان

دوباره ماه خدا و بهار قرآن شد

دوباره ماه صفا دادن تن و جان شد

دوباره شوق سحر، هر غروب هم افطار

دوباره موسم شادي اهل ايمان شد

دوباره وقت سفر شد به شهر خوبي‌ها

دوباره ماه نزول کتاب قرآن شد

دوباره بستن چشم و دهان سم خوردن

دوباره بنده حق بر خداي مهمان شد

دوباره خواندن يک آيه با ثواب تمام

دوباره فصل مناجات و رتل قرآن شد

دوباره ليله ی قدر ومجير وجوشن ها

دوباره ماه دعا ومهار شيطان شد

دوباره آمده ماهي که يک شب قدرش

برابري به هزار ماه عمر انسان شد

دوباره آمده ماهي که در ميانه ی ان

ز شمس روي حسن «ع» خانه نورباران شد

دوباره آمده ماهي که روي ماه علي «ع»

خضاب خون سر و عمر او به پايان شد

بدار مغتنم اين فرصت گرانمايه

که بسته دوزخ و جنت گشوده در ان شد

شاعر : اسماعيل تقوايي

شعر درباره ماه رمضان

هنگامه وصل رمضان آمده است

مومن به تنش دوباره جان آمده است

يکماه گشوده سفره ای جان افزا

حق را بنگر که ميزبان آمده است

اين ماه گناه خلق مي سوزاند

بر عمر گناهها خزان آمده است

بگشوده تمام،آسمان درهايش

ای بنده عروج کن،زمان آمده است

آواي مناجات ودعا گوش آيد

الطاف خدايمان عيان آمده است

ماه رمضان ماه خداوند و در ان

شيطان رجيم ناتوان آمده است

بر بند دهان ودل زدنيا برگير

زيرا که زمان امتحان آمده است

باز است در بهشت بر روي همه ی

دوزخ بنگر که در زيان آمده است

اين ماه بود بهار قرآن خدا

چون در رمضان زآسمان آمده است

شادند همه ی به نيمه ماه خدا

زيرا که حسن«ع»به اين جهان آمده است

در بيست ويک، علي«ع»به خون غلطيده

هر شيعه به قلب خون فشان آمده است

افطار بده که در جواب عملت

اعطاي ثواب بيکران آمده است

اسباب مهيا ست که بخشيده شويم

ای بنده تلاش کن امان آمده است

شاعر : اسماعيل تقوايي

شعر درباره ماه رمضان

ماه برکت زِ آسمان می‌آید

صوت خوش قرآن و اذان می‌آید

تبریک به مؤمنینِ عاشق پیشه

تبریک،بهار رمضان می‌آید

شعر درباره ماه رمضان

امشب طلب عشق زِدلدار کنیم

شیطان رجیم را سر دار کنیم

امر فرجش اگر مهیا باشد

این ماه کنار یار افطار کنیم«انشاالله»

حسین وکیلی زارچ

شعر درباره ماه رمضان

آنکه از فرط گنه ناله کند زار کجاست؟

آنکه زاغیار برد شکوه بر یار کجاست

باز ماه رمضان آمد و بر بام فلک

می‌زند بانگ منادی که گنه کار کجاست

سفره رنگین و خدا چشم به راه من و توست

تاکه معلوم شود  طالب دیدار کجاست

بار عام است خدا رابه ضیافت بشتاب

تا نگوئی که در رحمت دادار کجاست

مرغ شب نیمه شب دیده به ره میگوید

سوز دل ساز بود دیده بیدار کجاست

ماه رحمت بود ای ابر خطاپوش ببار

تا نگویند که ان وعده ایثار کجاست

حق به کان کرمش طرفه متاعی دارد

در و دیوار زند داد خریدار کجاست

ان خدائی که رحیم است و کریم است و غفور

گوید ای سوته دلان عاشق دلدار کجاست

من ژولیده به آوای جلی میگویم

آنکه با توبه ستاند سپر نار کجاست

ژولیده نیشابوری