روش های درمانی کودکان پیر زودرس
شیوه های درمانی کودکان پیر زودرس
محققان تازگی پیروز به ابداع روش جدیدی شدند که روند پیری سلولها را در کودکان مبتلا به پروجریا معکوس میکند.پیری زودرس یا “پروجریا «Progeria»”که همینطور با عنوان “سندرم هاچینسون-گیلفورد پروگریا” و “سندرم هاچینسون-گیلفورد” نیز شناخته می شود، یک اوضاع بسیار نادر ژنتیکی هست که در آن علائم و نشانه‌هاي پیری و کهولت در سنین بسیار کم تجلی می کنند.
به گزارش تالاب:و به نقل از دیلی‌میل، میزان بروز این اختلال بسیار کم هست و با دقت به این که تعداد موارد بروز این اختلال ۱ مورد در ۸ میلیون می‌باشد، میتوان آن را جزو اختلالات بسیار نادر ژنتیکی به‌شمار آورد. افرادی که با سندرم پیری زودرس متولد میشوند، معمولاً تنها حدود ۱۳ سال عمر میکنند، هر چند تعداد زیادی از موارد این نشانگان نیز شناسایی شده‌اند که عمرشان به اواخر سنین نوجوانی و حتی اوایل بیست سالگی نیز رسیده هست و در عین حال افراد نادری از مبتلایان به این سندرم نیز بوده‌اند که حتی تا حدود ۴۰ سالگی نیز زیسته‌اند.
محققان تازگی پیروز به ابداع روش جدیدی شدند که روند پیری سلولها را در کودکان مبتلا به پروجریا معکوس میکند.
این پیشرفت سبب شگفتی محققانی شده هست که به دنبال راهی برای درمان “پروجریا”«progeria» بودند.
کارشناسان بر این باورند که این یافته‌هاي اخیر می توانند درک ما را از درمان پیری تغییر دهند.
“پزشک جان کوک”، رئیس دانشکده علوم قلب و عروق در موسسه تحقیقات متودیست هوستون، سرپرست این پژوهش اظهار کرد: ما تعداد زیادی از نشانگرهای سلولی پیری را بررسی کرده‌ایم و انتظار نداشتیم تا چنین تاثیر چشمگیری روی انها ببینیم.
وی گفت: “رویکرد ما تأثیر بسیار زیادی بر روی همۀ نشانگرهای پیری سلولی داشته هست. ما به طور قابل توجهی توانایی سلولها را برای افزایش و ساخت پروتئین‌هاي التهابی ارتقا دادیم. روند تمام نشانگرهای پیری سلولی که ما به بررسی آن ها پرداختیم، با این روش درمانی اخیر معکوس شد.”
کودکان پیر زودرس
محققان در این پژوهش بر روی پروجریا تمرکز کرده‌اند، زیرا این مریضی می تواند بینشی راجع به پیری تمام سلول‌هاي انسانی، اما به صورت شتابزده ارائه دهد.
پزشک کوک اظهار کرد: “کودکانی که به این مشکل دچار میباشند، به علت حمله قلبی و سکته مغزی در سنین ۱۳، ۱۴ و ۱۵ سالگی می‌میرند.”
اگرچه درمان‌هاي فعلی خوب میباشند اما انها نیز به طور متوسط تنها یک یا دو سال به عمر این کودکان اضافه می کنند.
کوک در ادامه افزود: “ما میخواستیم کاری را انجام دهیم که کیفیت زندگی کودکان را بهبود بخشد و به طور بالقوه به انها اجازه دهد که اکثر زندگی کنند. بنابراین سلول‌هاي انها را مورد بررسی قرار دادیم تا بتوانیم عملکرد انها را بهبود بخشیم.”
پزشک کوک و تیمش بر تلومرها، زمان سنج‌هاي سلولها که برای عملکرد کروموزوم‌هاي ما حیاتی میباشند، متمرکز شده‌اند. انها کلاه‌هایي میباشند که در انتهای هر کروموزوم قرار گرفته و همان طور که سن ما بالاتر می رود، کوتاه می شوند.
در هر تقسیم سلولی اندازه تلومرها کوتاه‌تر شده و در نهایت پس از به اتمام رسیدن آن تقسیم سلولی متوقف میشود.
محققان دریافتند که تلومرها در کودکان مبتلا به پروجریا کوتاه‌تر میباشند.
شیوه های درمانی کودکان پیر زودرس
این باعث شد که آن ها به این فکر بیفتند که آیا با بازسازی طول تلومر، می توانند عملکرد سلولی و توانایی آن را در تقسیم و پاسخ به استرس بهبود بخشند یا خیر.
پزشک کوک اظهار کرد: “همۀ ما فرسایش تلومرها را در طول زمان تجربه میکنیم و تعداد زیادی از چیزهایی که در این کودکان به سرعت در حال وقوع هست، در بدن همۀ ما نیز رخ میدهد.”
وی افزود: انچه که ما نشان دادیم این هست که وقتی فرآیند کاهش تلومر در سلول‌هاي این کودکان را تغییر داده و انها را افزایش دهیم، تعداد زیادی از مشکلات مربوط به پیری معکوس می شود.
محققان برای انجام اینکار از یک فناوری به نام “آر.ان.اي”«RNA» درمانی بهرهگیری کردند. انها RNA را به سلولها وارد کردند که اینکار باعث ساخت پروتئینی به نام تلومراز می شود.
تلومرازها اطلاعات مورد نیاز تلومرها برای گسترش یافتن را به آن ها داده و مابقی کار را به سلولها واگذار میکنند.
بیان این پروتئین در یک سلول فقط به اندازه چند روز کافی بود تا تأثیر قابل توجهی بر طول عمر و عملکرد سلولها بگذارد.
پزشک کوک اظهار کرد: جای تعجب هست که چنین تاثیری تنها با یک‌بار قرار گرفتن در معرض تلومراز RNA پدید بیاید.
او گفت: انچه که اکثر برای ما غیرمنتظره بود، تاثیرات چشمگیری بود که تکنولوژی گسترش تلومر بر روی سلولها گذاشت. چرا که ما با بهرهگیری از این روش کاری کردیم که این سلولها بتوانند به طور عادی کار کرده و تقسیم شوند و همینطور عمر طولانی‌تر و عملکرد بهتری داشته باشند.
لازم به ذکر هست که گام بعدی این محققان بهرهگیری بالینی از این روش درمانی اخیر هست.