افراد کمی در کشورمون دچار بیماری صرع هستند این بیماری علت هاي خاصی دارد در ادامه می توانید با علت هاي به وجود آمدن بیماری صرع «تشنج» تالاب را دنبال نمایید.
بیماری تشنج و صرع , صرع یک اختلال مغزی است، که حاوی تشنج هاي عود کننده و خود به خودی میشود. صرع چهارمین اختلال عصبی رایج و یکی از رایجترین بیماری ها در سراسر دنیا است، که تقریباً 65 میلیون نفر را تحت تاثیر قرار میدهد.
به گزارش تالاب به نقل از “اکتیو بیت”، متاسفانه علت شناخته شده اي برای صرع وجود ندارد. با این وجود، بعضی عوامل خطرآفرین میتوانند احتمال ابتلا به این شرایط را افزایش دهند که در ادامه با بعضی از آن ها بیشتر آشنا میشویم.
پیشینه خانوادگی
پیشینه خانوادگی ابتلا به صرع میتواند گاهی اوقات احتمال ابتلای فرد به این شرایط را افزایش دهد. اما این چالش به نوع صرعی که خویشاوندان شما مبتلا بوده اند نیز بستگی دارد.
بعضی انواع صرع زمان کودکی ممکن است از والدین به فرزند منتقل شود، که ازآن جمله میتوان به صرع کودکی موضعی خوشخیم، صرع غیابی کودکی، و صرع میوکلونیک نوجوانی اشاره کرد. این در شرایطی است که سرع ناشی از آسیب دیدگی سر یا سکته مغزی احتمال کمتری دارد از والدین به فرزند منتقل شود.
آسیب دیدگی جدی سر
آسیب دیدگی هاي جدی سر مثل آنهایی که به جمجمه آسیب میرسانند و فرد فراموشی یا از دست دادن بلند مدت هوشیاری را تجربه میکند، از عوامل خطرآفرین اصلی برای ابتلا به صرع قلمداد میشوند.
تشنج هایي که ممکن است بي درنگ پس از آسیب دیدگی رخ دهند بعنوان تشنج هاي اولیه پس از سانحه شناخته میشوند. این در شرایطی است که در موارد دیگر ممکن است تشنج ها سالها پس از وقوع سانحه شکل بگیرند، اما بطور متداول بیشتر از دو سال طول نمیکشد.
سکته مغزی
سکته مغزی به واسطه مسدود شدن شریان ها به اسم سکته مغزی ایسکمیک شناخته میشود، یکیدیگر از شرایط سلامت مرتبط با افزایش احتمال ابتلا به صرع قلمداد میشود. سکته مغزی سبب آسیب دیدگی مغز میشود، که تشکیل بافت مجروح را در پی دارد، که میتواند فعالیت الکتریکی مغز را مختل کرده و سبب شکلگیری تشنج شود.
خطر تشنج پس از سکته مغزی طی 30 روز نخست پس از سکته در بالاترین میزان خود قرار دارد و تقریباً پنج درصد افراد طی چند هفته پس از سکته مغزی تشنج خواهند داشت.
سموم
طیف گسترده اي از سموم میتوانند خطر ابتلا به صرع را افزایش دهند. بعنوان مثال، بعضی داروهای تجویزی در نتیجه قطع مصرف یا استفاده بیش از اندازه ممکن است سبب تشنج شوند. از جمله این داروها میتوان به داروهای ضد افسردگی، ارام بخش هاي مورد استفاده برای بیماران روانی، دوزهای بالای پنی سیلین، و لیتیوم اشاره کرد.
استفاده از مواد مخدر مثل کوکائین، هروئین، و آمفتامین ها نیز میتواند سبب تشنج شود. کنار گذاشتن الکل پس از یک میگساری و سموم زیست محیطی مثل مونوکسید کربن و سرب نیز میتوانند زمینه ساز تشنج شوند.
اختلالات انحطاطی
بعضی اختلالات مغزی انحطاطی نیز میتوانند به صرع منجر شوند، که ازآن جمله میتوان به بیماری آلزایمز، بیماری کروتزفلد-جاکوب، نوروفیبروماتوز، فنیل کتونوری، توبروز اسکلروزیس، سندرم استورج-وبر، و بیماری تِي-ساکس اشاره کرد.
در افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، تشنج ها بطور متداول در مراحل پایانی بیماری رخ میدهند، و بنابر محاسبه هاي صورت گرفته 10 تا 22 درصد افراد مبتلا به بیماری را تحت تاثیر قرار میدهند.
اختلالات متابولیک
یکیدیگر از عوامل خطرآفرین صرع اختلالات یا بیماری هایي هستند که مواد متابولیکی بدن را تغییر میدهند. این میتواند حاوی عدم تعادل هاي الکترولیتی ناشی از تغییرات در سطوح سدیم، کلسیم، یا منیزیم شود.
هیپوگلیسمی «قندخون پایین» و هایپرگلیسمی «قندخون بالا» نیز ممکن است سبب تشنج شوند، همان گونه که هیپوکسی، کمبود اکسیژن ارسالی به مغز، میتواند سبب این شرایط شود.
عوامل خطرآفرین دیگر
عفونت هاي مغزی یا سیستم عصبی – از قبیل آبسه، مننژیت، یا آنسفالیت – نیز خطر صرع را افزایش میدهند، و تومورهای مغزی و رگ هاي خونی غیر طبیعی در مغز از دیگر عوامل خطرآفرین قلمداد میشوند.
به گزارش تالاب مسائل مربوط به رشد، مثل نوزادانی که کوچک تر از اندازه طبیعی متولد میشوند یا وجود بخش هاي غیرطبیعی در مغزهای آن ها ممکن است به شکلگیری صرع منجر شوند.
اگر چه نادر است، اما تشنج هاي مرتبط با تب که به واسطه تب بالا شکل میگیرند و میتوانند در کودکان از زمان تولد تا سن پنج سالگی رخ دهند نیز میتوانند به صرع منجر شوند.