لباس پوشیدن های سیاستمداران
افراد دیپلماتی باید لباس هایشان نسبت به بقیه فرق داشته باشد و از همین رو نکاتی را در اینجا در مورد لباس این افراد یادآور میشویم. در ادامه می توانید با نحوه لباس پوشیدن افراد دیپلماتی و سیاستمداران تالاب را دنبال نمایید.
در مبحث آداب دیپلماتیک با دو حوزه کاملا مجزا مواجه هستیم که ذیل دیپلماسی تعریف می‌شوند: یکی سیاست خارجی و روابط بین الملل است و دیگری دیپلماسی عمومی.
دیپلماسی عمومی الزاماً از سوی بخش رسمی سیاست خارجی یک کشور صادر نمیشود، بلکه بین هر گروه یا هیئتی از هر حوزه اي که از کشوری به کشور دیگر میرود، جریان دارد؛ اعم از مراودات فرهنگی، گردشگری، تجاری و …
شما چه یک سفیر باشید، چه یک دیپلمات رسمی، چه یک تاجر بین المللی و چه هنرمندی که برای شرکت در مراسمی به کشور دیگری رفته، باید یک سری اصول عرفی را رعایت کنید.
آداب شخصی در مبحث آداب دیپلماتیک به دو بخش تقسیم میشود: یکی نوع پوشش و پیام هایي که میتواند به همراه داشته باشد و دوم نوع رفتار و پیام هایي که افراد با رفتار و برخوردها و زبان بدن شان صادر میکنند.
به گزارش تالاب : لباس رسمی آقایان در تمام سلسله مراتب روابط دیپلماتیک کت و شلوار است و لباس رسمی خانمها کت و شلوار یا کت و دامن. اصل اول بر این است که رنگ ککت و شلوار یا کت و دامن باید مشکی ساده و بدون پروژه باشد ودر غیر این صورت سورمه اي تیره. پیراهن زیر لباس نیز باید ساده و بدون پروژه و ترجیحا سفید رنگ باشد و اگر سفید نبود، نباید پررنگ باشد.
همین نکات را تعداد زیادی از دولتمردان و نمایندگان مجلس ما رعایت نمی‌کنند و گاهی هیچ تناسبی بین کت و شلواری که پوشیده اند با پیراهن شان وجود ندارد؛ مثلاً در هیچ کجای جهان کت و شلوار راه راه رابا پیراهن چهارخانه نمی‌پوشند، اما در میان سیاسیون و دولتمردان ما این اتفاق میوفتد.
وقتی که فرد ایستاده است، در صورتی که کت و شلوارش دو دکمه دارد، دکمه بالا و اگر سه دکمه دارد، دو دکمه پایین باید بسته باشد ودر دوران نشستن باید این دکمه ها باز شوند.
اگر یک شخصیت سیاسی یا دیپلمات این نکات را رعایت نکند، نمیتوان رفتارش را حمل بر خلاقیت کرد؛ بلکه آنرا از سر نادانی یا تعمدش در رعایت نکردن آداب دیپلماتیک می‌دانند.
مثلاً اگر دولتمردی با کاپشن در مجامع رسمی حاضر میشود یا باهم رده خودش ملاقات می‌کند، این حمل بر سادگی و ساده زیستی او نخواهد بود. کفش هایي که افراد در روابط دیپلماتیک استفاده میکنند باید کفش هاي ساده باشد که اصطلاحا به آن ها برت میگویند یا کفش هاي هشت ترک.
جوراب و کفش هم حتماً باید با هم دیگر ست باشند، در حالیکه ما طبق معمول جوراب رابا شلوار ست می‌کنیم.
در رسم دیپلماتیک هنگام ایستادن، دستها باید به موازات پاها قرار بگیرند، به عبارتی میگویند دستها باید لبه هاي پایین کت را لمس کند. در حالت نشسته دو دست باید روی میز قرار بگیرند، به هیچ عنوان نمیبینید که یک دیپلمات حرفه اي پشت میز مذاکره، دست هایش را زیر میز نگه دارد.
اگر قرار باشد که دیپلمات ها باهم یک وعده غذای کاری – که طبق معمول صبحانه است – صرف کنند، چند مضمون باید رعایت شود: قاشق همیشه سوی راست و چنگال سوی چپ است.
به گزارش تالاب اگر شما قاشق و چنگال تان را بعد از صرف غذا داخل بشقاب بگذارید به این معنی است که می‌خواهید به غذا خوردن ادامه دهید و مسئولین مربوطه باید دوباره برای شما غذا سرو کنند و اگر قاشق و چنگال را خارج از بشقاب بگذارید به این معنی است که غذای سرو شده برای شما کافی بوده است.
اگر خوراکی سرو شد که مورد علاقه شما نیست؛ چیزی بعنوان میل ندارم و نمیخورم وجود ندارد. دراین حالت تکه کوچکی بر می دارند و کمی ازآن می‌خورند و باقی اش را در بشقاب می گذارند.
نحوه نشستن در جلساتی که میز وجود ندارد نیز بسیار مهم است. دراین شرایط دو پا باید جفت باشد و دو دست نیز باید روی دستگیره مبلی که روی آن نشسته اند، قرار بگیرد.
چیزی به نام پا روی پا انداختن در آداب دیپلماتیک وجود ندارد و اگر یک شخص یا گروهی اینکار را انجام دهد، میـــخواهد نشان دهد که شخص مقابل ارزش مخصوصاً اي برای او ندارد یا میـــخواهد سیطره اش را بر او نشان بدهد.
درصورت ادا شدن این رفتار نماز سوی یکی از طرفین، طرف مقابل هم میتواند اینکار را بکند. شاید دیده باشید که در یکی، دوتا از دیدارهای آقای پزشک ظریف، وزیر امور خارجه کشور مقابل پایش را روی پا اندخته بودو آقای پزشک ظریف هم به سرعت بهمین شکل نشستند.
