تا نگاهم بکنی، از هیجان خواهم مرد
ان که با چشم خود آدم بکشد، قاتل نیست؟؟
وقتی نیستی با همه ی ي آدم هاي دنیا هم احساس تنهایی میکنم….!
جز تو یاری نگرفتیم و نخواهیم گرفت
بر همان عهد که بودیم برآنیم هنوز
حرف و دردِ دل تو جمعه ها
میشه بغض،
میشه تنهایی
میشه تا شب قدم زدن و
بازهم آروم نشدن
میشه دلتنگی عصرهاش
آخ که اگه پاییزم باشه و
بارون بباره
اونوقت اگه دستات نباشه
میشه شعرای من
هميشه يه نفر هست كه شنيدن صداش،
مثل گوش دادن به يه موزیک، می تونه آرومت كنه.
شايد هيچوقت نفهمه چقدر دوستش داری، شايد هيچوقت نفهمی چقدر دوستش داری.
اما هيچكدوم از اين «هيچوقتها» مهم نيست…
مهم اينه كه يه نفر باشه تا بهش بگی؛
«از اينجايی كه هم اکنون هستم، آخرتری وجود نداره. حرف بزن باهام، میخوام به زندگی برگردم»…
وقتي از ته دل بخندی
وقتی هر چیزی رابه خودت نگیری
وقتی سپاسگزار انچه کـه هست باشی
وقتی برای شاد بودن
نیاز بـه بهانه نداشته باشی
ان زمان اسـت کـه واقعا زندگی میکنی
بازی زندگی، بازی بومرنگهاست
اندیشهها، کردارها و سخنان مـا، دیر یا زود با دقت شگفتآوری بـه سوی مـا بازمیگردند
زمانی کـه آدمی بتواند بی هیچ دلهره ای آرزو کند، هر آرزویی بی درنگ برآورده خواهد شد
فلورانس اسکاول شین
زندگی ..
جیرهِ مختصری است،
مثل یک فنجانِ چای .. ؛
و کنارش عشق است ؛
مثل یک حبه ي قند ..
زندگی رابا عشق نوشِ جان باید کرد ..
به تمامِ انها
به هَمهشان
که معجِزهای دارند،
بگو
معجزه يَعنی
امروز هَم من
بدونِ او زنده ماندم .
مي گم دلبر
از بقيه كه تاريخ تولدمو بپرسى
قد و قواره مو كه نگاه كنى
شناسنامه مو كه ببينى
همه ی ي يه تاريخ مشترک از چند سال پيش رو ميگن
اما از خودم كه بپرسى
آدرس اون روز عصرى رو بهت ميدم
كه با چشمآت خنديدى
و منو بـه
دنياى روشن خوشبختى آوردى
دلبر
مـن متولد هزآر و روشن چشمای توام..
چهرازى
انسانهایی بودیم،
که به پاک کردن،
عادت داشتیم.
ابتدا اشکهايمان را
پاک کردیم،
و سـپـس،
یک دیگر را…!
آدم یا باید عاشق باشد
یا یک رفیق ناب داشته باشد !
پاییز و حال و هوای جانانه اش به کنار
اما صدای خش خشِ برگ ها
زیر پای دونفر که باشد
معجزه میکند !
بلاتکلیف مانده ایم
نه مرد ماندن هستیم، نه مرد رفتن
فقط هر روز
در باتلاق رابطه دست و پا میزنیم
تکلیف مان با دل مان روشن نیست
مدام یک قدم بـه جلو برمیدارم
دو قدم بـه عقب
یک لحظه عشقمان
مثل آتشفشان فوران میکند،
یک لحظه مثل خاکستر فرو مینشیند
بـه خدا کـه نصف مشکلاتمان
سر همین بلاتکلیفی مان اسـت
بلاتکلیف هستیم با دل خودمان
اميرعلي اسدي
ای پادشه خوبان
داد از غم تنهایی
دل بی تو به جان آمد
وقت است که بازآیی..
دست هایت را
دور من گره بزن
مرا مجبور به گفتن نامت کن
مثل نخی که
دانه هاي تسبیح را دور هم
جمع کرده،
بغلم کن
من مقصدم گیسوت نباشد
همه ی ي دوستت دارم هایم می ریزند
گم میشوند…
فکر نکنید هر کس کـه از راه رسید
هر کس کـه با شـما خندید
هر کس کـه چند صباحی گیر داد و پیگیر شد
میتواند رفیق شـما باشد
رفاقت جریانی ست توی خون آدم کـه یک باره میجوشد
وقت هایی کـه بداند بودنش لازم اسـت
همین بـه موقع بودن
چگونه بودن
می شود اصالت یک رفاقت
پريسا زابلى پور
گیریم دستَم را وِل کردی و رفتی ..
خوب جانِ دل،
بعدِ این رفتن و رفتن،
من نَباید باشم و یک لیوانچای دستَت بدهم؟
خَسته می شوي خُب ..
بیشک جهان را به عشق کسی آفریدهاند،
چون من که آفریدهام از عشق ؛
جهانی برای تو. . .
از جای خالیت.
از فاصلهای که بینمان افتاده است،
خستهام!
باید خوابید…
تو در خواب به من نزدیکتری…
سفر كن بـه هيچكس هم نگو
یک رابطه عاشقانه را زندگى كن
و بـه هيچكس هم نگو! شاد زندگىكن
و بـه هيچكس هم نگو آدمهـا
چيزهاى قشنگ را خراب می کنند
جبران خليل جبران
مرا سخت دوست بدار
پُر بوسه
بغل دار
بگذار عشق
به پای هم بندمان کند …
و تنهایی
تنها واژهای ست
که تنها نیست
پاییز؛
پنجرهایست که از اتاق من
به هوای “تو” باز می شود …
دوست داشتن کـه عیب نیست بابا جان
دوست داشتن دل آدم را روشن میکند
اما کینه و نفرت دل آدم را سیاه میکند
اگر از حالا دلت بـه محبت انس گرفت
بزرگ هم کـه شدی
آماده دوست داشتن چیزهای خوب و زیبای دنیا هستی
دل آدم عین یک باغچه پر از غنچه اسـت
اگر با محبت غنچهها را آب دادی باز میشوند
اگر نفرت ورزیدی غنچه ها پلاسیده میشوند
سيمين دانشور
می خواهم دوباره بدنیا بیایم بیرون در، تو منتظرم بوده باشی
و بی آنکه کسی بفهمد
جای بیداری و خواب رابه رسم خودمان درآریم
چه بود بیداری
که زندگی اش نام کرده بودند.
به دنبال تو میگردم
نمییابم نشانت را
بگو باید کجا جویم
مدار کهکشانت را…!
مرد میخواست بگوید دوستت میدارم
و دید این را همه ی ي گفته اند
و بسیاری دیگر هم خواهند توانست گفت
پس نگفت و خواست نگاه کند
و دید بسیاری نگاه کردهاند
و بسیاری دیگر نگاه کردن خواهند توانست
پس نگاه هم نکرد
و گفت سکوت کنم اما دید بسیاری سکوت کردهاند
و سکوتکنندگان بسیاری نیز از پس او خواهند آمد
مرد ندانست چـه کند
ندانست چـه بگوید
کـه نگاه کند یا نکند
کـه سکوت کند یا نکند.
دودلی نبود
تردید نبود
حرفی نبود
گفت: کسی که نمیآید نمیرود. و نمی ماند.
عليرضا روشن
ساده از ” من بی تو میمیرم ”
گذشتی خوب من !
من به این یک جمله ي خود
سخت ایمان داشتم…
با خودمان میگوییم، عادت می کنیم و با صراحت زیادی، این جمله را تکرار میکنیم. ان چیزی که هیچکس نمیپرسد، این است که:
“به چه قیمتی عادت می کنیم؟”
ﺩﺭ ﺧﺎﻃﺮﺍﺗﻢ ﺩﺳﺖ ﻣﯽﺑﺮﻡ
ﮐﺎﺭﯼ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺍﻭﻝ
ﺑﺎﺷﯽ
ﺍﺯ ﺭﻭﺯﯼ ﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ ﺷﻨﺎﺧﺘﻢ …