متاسفانه مردم ایران به جای این که به آینده خودشان نگاه کنند و پل هاي آینده خودشان را رقم بزنند بلعکس به پل هاي قبل نگاه میکنند و غصه میخورند ، این مورد تنها علت غمگینی در کشور ماست .
به گزارش تالاب پزشک محسن ایمانی روانشناس بالینی و عضو هیأت علمی دانشگاه در روز نامه ایران نوشت :
چنین افرادی دچار اختلال خلقی و زود رنجی، بیحوصلگی و غم دائم میباشند که نظم خواب، تغذیه و زندگیشان به هم خورده و دست و دلشان به تلاش و پویایی نمیرود، از این رو تمایلات فردی شان افول کرده و بهطور کلی افت و خیز در سراسر زندگی شان حاکم هست.دسته دیگر، آنهایی میباشند که مدام نگران آینده میباشند.
این افراد مضطرب، در اکثر مواقع به علت شدت اضطراب، از تلاش بازمیمثل یا این که تلاش انها مثمرثمر نیست و ضمن ناراحتی روانی و در عین حال ناراحتی جسمانی همواره پیشبینی رویدادهای ناگوار را در آینده می کنند.این افراد معمولاً دچار تعرق و تپش قلب چندان میباشند و به همین علت از آرامش کافی بهرهمند نیستند.
گروه سوم افرادی میباشند که اضافه بر دارا بودن علائم افسردگی، مضطرب میباشند که این افراد نه تنها در قبل و خاطرات غمناک سیر میکنند بلکه نگران آینده میباشند این در حالی هست که آموزههاي دینی، روان شناسی، ادبی و فلسفی افراد را به زیستن در زمان حال دعوت می کنند.
برای مشابه حضرت علی«ع» میفرمایند: «در زمان حال زندگی کنید و مغتنم بشمارید فرصت میان دو عدم را. قبلاي که از دست رفته، قابل بازگشت نیست و نسبت به زمان حال عدم هست و آیندهاي راکه هنوز نیامده و نسبت به زمان حال عدم هست.»
از سوی دیگر ایشان فرمودهاند: «در جهان چنان زندگی کن که گویی دائم در آن هستی و برای آخرتت هم آن چنان تلاش کن که اگر حیاتت به اتمام رسید جای نگرانی وجود نداشته باشد.»
از این آموزهها میتوان به روشنی دریافت باید در زمان حال زندگی کرد و برای آینده برنامهریزی داشت چرا که بیبرنامگی، بیفکری و عجولانه عمل کردن کار پسندیدهاي نیست.
از طرفی آموزههاي دینی اجازه غمگین بودن برای آینده را به فرد نمی دهد که در این ارتباط مولای متقیان حضرت علی«ع» میفرمایند: «غمگین بودن برای قبل فرد را از تدبیر برای آینده باز میدارد.»
همین طور در آیات قرآن کریم آمده هست: «به خاطر انچه از دست دادهاید متأثر، مأیوس و ناراحت و از انچه به دست آوردهاید بیش از حد فرحناک نشوید.»
«درعلم روان شناسی از این حالت بعنوان شیدایی یاد می شود» همین طور در خصوص توکل به حضرت حق این نکته مدنظر هست که از امروز برای فردا نگران نباشید «توکل انسانهاي با ایمان بر خداوند هست» ضمن این که عرفاً معتقدند ذکر گفتن قلب را جلا میدهد و قلب نورانی به اعضا و جوارح فرمانهاي سالم میدهد، از این رو ذکر گفتن در زمان حال زندگی را پرنشاط میکند.
اضافه بر موارد ذکر شده، آگوستین – فیلسوف و متکلم مسیحی – میگوید: «زمان بالاصاله حال هست. قبل حالی هست که سپری شده و آینده حالی هست که هنوز نرسیده هست.»
در آموزههاي ادبی، در زمان حال زیستن مورد تأکید قرار گرفته و در همین راستا به اشعاری از خیام برمیخوریم که اشاره کرده هست:
از دی که گذشت هیچ ازو یاد مکن ……… فردا که نیامده ست فریاد مکن
برنامده و قبل بنیاد مکن ……… حالی خوش باش و عمر بر باد مکن
علم روان شناسی هم در زمان حال زندگی کردن را به افرادی نسبت می دهد که شخصیت نرمال و طبیعی دارند و آن دسته از افرادی راکه در اضطراب نسبت به آینده به سر می برند یا این که غم قبل را می خورند، افراد بیمار و دارای اختلال معرفی میکند.
تالاب : به این ترتیب و براساس موارد یاد شده تمام نگاه ها و رویکردها متمرکز به زمان حال هست و افرادی که به این موضوع دقت دارند از نشاط، شکوفایی و بالندگی برخوردار میباشند و طعم شیرین سلامت را میچشند، ضمن این که زندگی با این افراد و حضور در کنار انها، احساس خوشایند شادابی و نشاط را به ارمغان میآورد.
منبع :hidoctor.ir